Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

door Liv den Duyn

Met een klein rubberen bootje vaar je de grote wilde zee over, niet wetende of je überhaupt de overkant zal halen. De reis is levensgevaarlijk en achterblijven is geen optie, want in je land is het oorlog.

Samen met mijn kinderen kijk ik naar het journaal. We praten over wat er allemaal gebeurt in de wereld en hoe oneerlijk het is dat sommige mensen en kinderen dit soort vreselijke dingen mee moeten maken. We beseffen hoe goed we het hebben. Mijn kinderen zouden het liefst iets voor deze mensen doen, maar het is onmogelijk om al deze mensen te helpen. Dan is meneer Wilders op het nieuws, hij wil het liefst de grenzen sluiten. Mijn kinderen begrijpen het niet. Waarom wil deze man de vluchtelingen niet helpen? Ik vertel hen dat deze meneer bang is. Hij is bang voor vreemde en onbekende culturen en wil deze het liefst zo ver mogelijk uit zijn buurt hebben.

De kinderen zien dat anders niet eng hoeft te zijn

Twee dagen later komt mijn buurvrouw op de koffie. Ze werkt met vluchtelingen en vertelt dat ze hen koppelt aan mensen uit Nederland om zo beter te integreren in de samenleving. Ik vind het een prachtig idee, en zo maken we weken later kennis met een jongen van 19 jaar die helemaal alleen is gevlucht uit Syrië. Hij spreekt alleen Arabisch, dus verloopt de communicatie met hem erg moeizaam. Gelukkig kunnen mijn kinderen met handen en voeten praten en dat maakt de ontmoeting een stuk luchtiger en grappig. In de weken die er op volgen nemen we hem mee naar het bos, de dierentuin en komt hij, zo nu en dan, eten. Pannenkoeken vindt hij het lekkerst en dat is dan ook meteen het eerste Nederlandse woord dat hij leert. Volgens mijn kinderen is dit ook het belangrijkste woord (naast friet).

Voor hem zijn wij maar vreemd. Wie heeft er nu een hond in huis? En een moeder die werkt? Dat is niet heel veel voorkomend in Syrië. En als hij een keer voor ons kookt, dan doet hij dit met plastic handschoentjes. We praten en lachen om onze verschillen. De kinderen zien dat anders niet eng hoeft te zijn. Anders kan ook heel grappig zijn. Wist je dat ze in Syrië hun kont spoelen na het poepen?!

Maar hoe verschillend wij ook zijn, toch merk ik dat het voor onze Syriër goed is om te zien hoe het in een Nederlands gezin gaat. En ik ben blij dat ik mijn kinderen kan laten zien dat angst een slechte raadgever is. Als wij niets zouden doen en alleen bang zouden roepen dat vluchtelingen niet welkom zijn, dan hadden we nooit zo’n fijne ontmoeting gehad met een prachtig persoon. Een jongen die het lef had om helemaal alleen naar Nederland te komen. Die steeds in ongerustheid moet zitten over zijn familie en vrienden. Nu heeft hij een huisje. We konden hem helpen met een deel van de spullen die hij nodig had. Eindelijk heeft hij een beetje rust gevonden. En dan krijg ik ineens een appje van hem met de vraag of we binnenkort met zijn allen komen barbecuen. Mijn kinderen kunnen niet wachten om te gaan!

Verbinden is het sleutelwoord voor een gezonde samenleving. Ook op het Kiindfestival gaat het om verbinding. Daarom hebben we dit jaar als thema Grenzeloos. Omdat grenzen ook maar bedacht zijn! We werken daarbij samen met het AZC.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Rouwen in de kraamtijd

Rouwen in de kraamtijd

Rouwen in de kraamtijd - daar moet je niet aan denken. Een beginnend en een eindigend leven in dezelfde periode, dat doet iets met je. Het overkwam Joos Hooimeijer en haar vriend. Midden in de zomer werd er bij mijn vader longkanker met uitzaaiingen geconstateerd. Van...

Column: Niet kijken

Column: Niet kijken

Bij ons in huis vinden we het heerlijk om anderen te verrassen. En daar waar zoonlief voorheen geen geheimpjes kon bewaren “Ik mag jou van mama niet vertellen dat we een verrassing hebben”, begrijpt hij nu de lol van het niet vertellen van de verrassing....

Column: Speelafspraakjes

Column: Speelafspraakjes

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van...

Column: Geen gejuich voor de luizenvader

Column: Geen gejuich voor de luizenvader

Niets dan lof voor de nieuwe zorgende man. Was vader vroeger een man die vermoeid van de zaak thuis kwam om in de leunstoel te zakken met een pijp en de krant, dat is nu wel anders! De vader van nu draait zijn hand er niet voor om om na een werkdag met de hippe...

Column: Mama is jarig

Column: Mama is jarig

Even rust. Met een koffie beland ik op de bank, terwijl er een mengsel in de oven hopelijk verandert in een heerlijke cake. Ik heb diezelfde cake al twee keer eerder gemaakt, één keer goed gelukt en één keer goed mislukt. Met 50% kans neem...

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Je servies gooi je niet na ieder gebruik weg en je vieze onderbroeken ook niet. Dus waarom zou je zo’n tien luiers per etmaal wegwerpen? Wasbare luiers zijn vies? Vloeibare spuitpoep van je baby was je met gemak uit de luier: het verdwijnt in de afvoer, net zoals...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0