Het is nog schemerig buiten als ik wakker word. De kinderen liggen dicht tegen elkaar aan in een eenpersoonsbed, diep weggedoken onder de dekens. Jesse zit op zijn knieën voor de houtkachel en maakt vuur. Ik trek een warme trui aan, doe mijn gympen aan en open de deur van de yurt. Met een zaklamp verlicht ik het paadje dat omhoog kronkelt naar het houten schuurtje.
Ik ga op het koude composttoilet zitten, gooi een schep zand in de emmer als ik klaar ben en was mijn handen met het koude water dat rechtstreeks uit het beekje komt. Ik steek de kachel in de badkamer aan, zodat we na het ontbijt met warm water kunnen douchen. In de buitenkeuken zet ik een pan warm water op, bak ik een paar eieren en maak een simpele fruitsalade.
Road trip
In Berlijn droomden we al maanden over onze road trip door Portugal. Dit was meer dan een vakantie om de grauwe winter te ontvluchten, we hopen door deze reis een stap dichter bij onze toekomst te komen. Ons besluit om volgend jaar zomer Berlijn te verlaten, staat vast. Er gaat geen dag voorbij dat we dromen, worstelen, praten.
Gaan we terug naar Nederland, zodat we eindelijk bij onze families in de buurt wonen? Of strijken we neer in warmer land, waar we goedkoop een stuk grond kunnen kopen en kunnen leven in de ongerepte natuur?
Terwijl Jesse en de kinderen zich om de beurt onder een kleine straaltje warm water wassen, ruim ik in de buitenkeuken de ontbijtspullen op. De wolken hangen vlak boven de bomen, het water klatert vanuit de bergen verder het dal in, de vogels fluiten. Uit de badkamer klinkt gelach, het ijskoude rivierwater maakt mijn handen gevoelloos. Twee schone kinderen duiken vanuit de badkamer op hun knieën op de nog vochtige grond. Met hun handen graven ze in de aarde, verzamelen takjes en verkneukelen zich op het moment dat er iemand in hun valletjes trapt.
Jaïr vult de houtvoorraad aan, Evy bezemt het zand uit de tent. We koken maaltijden met een paar ingrediënten en zorgen dat het vuur blijft branden. Mijn stijltang kan ik hier niet gebruiken, dus mijn krullen springen alle kanten op. We lezen boeken voor de houtkachel, terwijl de kinderen legohuisjes bouwen. Vieze kleren wassen we in een emmertje rivierwater met een scheutje shampoo. We liggen uren voor middernacht in bed, moe van een dag wandelen, dammetjes bouwen en buiten leven. Mijn lijf moe van de inspanning, mijn hart vol geluk.
En verder gaat de reis
Na vijf nachten laten we de yurt achter ons. We rijden honderden kilometers, over besneeuwde bergen, door verlaten dorpjes en langs een ruige kustlijn. Een familie nodigt ons uit om te komen lunchen, we bezoeken een school waar ons hart sneller van gaat kloppen en slapen in een krakkemikkig houten huisje op het strand. We rollen van de duinen, kijken naar de vissers en surfers voor onze deur en rennen met blote voeten door het koude zeewater.
Als we na twee weken op de luchthaven van Berlijn landen, brengt een overvolle U-bahn ons naar huis. De grote schelp die we eerder die dag op het strand vonden, geven we thuis een mooi plekje. Elke keer dat mijn oog er op valt, waan ik me weer even in Portugal en droom ik van langzame blote-voeten-dagen, gevuld met aandacht voor elkaar. Vandaag, morgen, altijd.
Lees ook:
11 gevaarlijke dingen die je gedaan moet hebben voor je groot bent
Marlies Hanse werkt als freelance journalist en woont met haar man en twee kinderen (4 & 2) in Berlijn. Op Instagram deelt ze graag foto’s over haar leven vol bewustzijn, minimalisme en unschooling.
