Mijn eerste voorlichting over de liefde en alles wat daarbij komt kijken kreeg ik van Walt Disney. De scène uit ‘Lady en de vagebond’ waar de twee honden samen genieten van een bord spaghetti, terwijl een Italiaanse ober op zijn accordeon speelt, staat op mijn netvlies gegrift. Maar ook de ontluikende liefde tussen Bambi en Feline heeft grote indruk op me gemaakt.
Vaders en hun vuur
Maandagavond. Ik sta met 12 vaders rond een kampvuur dat goed brandt. Vanuit het vochtige hout schieten tientallen vonken knetterend de lucht in. Verder is het aangenaam stil. We hebben net een hele avond gepraat over vrouwen. Onze vrouwen. En onze relatie met die vaak zo ongrijpbare wezens waar we tegelijkertijd zo gek op zijn. Meestal dan.
Strijd om de liefde
Verliefd zijn is een opwindend avontuur. De Disneyfilms leren je dat er altijd tegenkrachten zijn in je omgeving die de liefde onmogelijk willen maken. Zoals je omgeving die vindt dat je onbezonnen of roekeloze vriendje niet goed genoeg is voor jou. Of dat een roedel jachthonden en een bosbrand die het voorzien hebben op het meisje van je dromen. En dat heldhaftige sprak me altijd wel aan. Die tegenkrachten moet je overwinnen. Kom maar op met die avontuurlijke liefde!
Ik moest dan ook echt even schakelen toen later bleek dat mijn omgeving helemaal geen moeite had met de vriendinnetjes die ik had. En toen ik mijn grote liefde mee naar huis nam, waren mijn ouders bijna net zo enthousiast over haar als ik. Hier viel bijzonder weinig te strijden of te overwinnen.
Lang en gelukkig leven is heel iets anders
Het leven na de kus
Waar Walt Disney me niet op voorbereid had, is wat er met de geliefden gebeurt als er na die lange kus en ‘ze leven nog lang en gelukkig’ de aftiteling begint. Verliefd worden kost geen moeite. Zoenen ook niet. Het leven na de kus, daar gaat het om. Want lang en gelukkig leven, dat is heel iets anders.
En daar hebben we het de hele avond met de mannen over gehad. Over alles wat er in de weg staat om samen niet alleen lang, maar ook gelukkig te leven. En dan komt die heldhaftigheid opeens wel weer van pas. Je heft het zwaard alleen niet tegen je omgeving. En ook niet tegen je partner. Al lijkt het daar soms wel op. Degene die bestreden moet worden zit in jezelf. Het is het stemmetje dat zegt:
- ‘Ze begrijpt me nooit’
- ‘Ze gunt me mijn vrijheid niet’
- ‘Ik kan het nooit goed doen’
Ik ken dat stemmetje zelf heel goed. In de 25 jaar dat Wendy en ik samen zijn, is het vaak genoeg voorbij gekomen. En bij mij klinkt het veel als de boze stiefmoeder uit Sneeuwwitje. Mooi, verleidelijk, maar o zo giftig. Maar ik ben degene die besluit om naar dat stemmetje te luisteren. Of niet natuurlijk.
Liefde na de aftiteling
Terwijl iemand nog een flink blok hout op het vuur gooit, benoemen alle mannen met glimmende ogen wat ze het leukste aan hun vrouw vinden.
‘Ze maakt me aan het lachen.’
‘Wat is ze mooi.’
‘Ze daagt me uit helemaal mezelf te zijn.’
‘Ze heeft zo’n heerlijk lijf.’
En dat is wat ik aan mijn kinderen vertel, als tegenwicht voor de Disney-liefdes-propaganda. Dat ik zo ontzettend gek ben op hun moeder. En dat de liefde niet altijd vanzelf gaat of makkelijk is. Dat lang en gelukkig met een gebruiksaanwijzing komt. Dat het echte werk begint na de aftiteling. En dat het gras altijd groener is waar je het water geeft.
Jeroen de Jong is vader van Thijn (2002), Noek (2005) en Roos (2008) en inspireert mannen de beste vader uit zichzelf te halen via praktijkvader.nl. Ook geeft hij samen met zijn vrouw Wendy relatie-trainingen voor stellen.
