Column: Onbetaalbare moederfiets

door Tirza van Schie

‘40.’
‘20.’
‘30.’
‘25.’
‘Deal.’

Er zat een sleuteltje in het slot met een rood fluwelen strik eraan

Zojuist heb ik bij een fietszaakje mijn uitgewoonde moederfiets verpatst voor 25 euro. Hij was natuurlijk veel meer waard, die fiets.

Er konden twee kinderen tussen de 3 en 6 jaar achterop, want hij had een verlengde bagagedrager. Twee zitjes zaten erop bevestigd, dus je kon je kinderen zó achterop hijsen.

Het voorste zitje zat lekker dicht bij het zadel, dus het kind dat vooraan zat kon bij vermoeidheid tegen je rug rusten. En bij koud weer kon het zijn handen onder je trui wurmen, zodat je warme buik van zijn koude handen schrok. Of het kon zijn armen om je middel slaan en de handen in je jaszakken frummelen.

Er was altijd ruzie om dat plekje.

Aan de voorkant zat een heel breed, groot stuur. Als je daar nóg een kinderzitje hing, kon daar de jongste zitten. Die kon dan luidkeels en met volle borst zingen van ‘in de maneschijt, in de maneschijt!’, omdat ze de originele tekst niet helemaal begrepen had en zo graag zong, voorop de fiets. Toevallige voorbijgangers draaiden lachend hun hoofd om, als wij voorbij kwamen fietsen.

Aan de voorkant van die fiets hing een flinke rieten mand, daarin paste met gemak een lieve, langharige, fluweelzachte dwergteckel, die zachtjes jankte als oudste te ver vooruit fietste en dus de roedel niet compleet bleef.

Er zat een stevige dubbele standaard op, zodat je veilig drie kinderen, een teckel en dan ook nog een boodschappentas erop kon tillen, zonder dat hij omviel. Wat me in het begin (toen ik nog dacht dat moeders best op studentikoze omafietsjes konden blijven rijden) nog wel eens overkwam.

Er zat een sleuteltje in het slot met een rood fluwelen strik eraan. Ooit door de herfstwind uit de blonde krullen van mijn dochter geblazen en door mij nog net op tijd, al fietsend, uit de lucht geplukt.

De versnellingen gaven verlichting als mijn kuiten brandden van het langdurige trappen met een te zware vracht, en de koplamp verlichtte in de winter de nog donkere ochtenden waarop ik ze, stil en nog slaperig, naar school reed.

Okee. De remkabels moesten vervangen, de versnellingen waarschijnlijk ook. De binnen- en buitenbanden waren aan vervanging toe en de ketting was ietwat roestig, maar die fietsenmaker wist duidelijk niet waar hij het over had.

25 euro  is een schijntje.

Tirza van Schie vormt een huishouden met haar man, vier kinderen en haar tien jaar oudere, maar verstandelijk eeuwig zevenjarige zus. Ze publiceert versjes en blogjes op lentezoet.nl en heeft nu ook haar echte versjesboek in de winkels (ehhh… in onze webwinkel!) liggen.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Onderwijs voor ontdekkingsreizigers

Onderwijs voor ontdekkingsreizigers

Hoe mooi zou het zijn als het onderwijs zodanig wordt vormgegeven dat kinderen, net als ontdekkingsreizigers, zichzelf en de wereld mogen ontdekken. Ontdekken zonder vooropgezet doel. Maar leren ze dan wel genoeg? Ontdekkingsreizigers, waar denk je dan aan? Ik aan...

Zindelijk worden zonder training

Zindelijk worden zonder training

Toen mijn kleine twee jaar en een week oud was, zaten we met z’n allen op de bank wat te praten. Mijn kleine scharrelde wat in de kamer rond. En ineens liep ze naar ons toe: 'Kijk, potje plast', zei ze. En dit is hoe ze zindelijk werd, ook de dagen erna. Ik was blij...

Column: Aanrommelen is leren

Column: Aanrommelen is leren

Pfff. Afgelopen week had ik het idee dat ik ‘maar wat aanrommelde’. Als mens, vader en partner. Ik was druk met van alles tegelijk: maken en regelen van zaken voor onze nieuwe camperbus, zestien dingen door elkaar voor mijn werk (lijstjes maken en dan andere dingen...

Column: Halsoverkop

Column: Halsoverkop

“Mam, ik wil graag met Sam afspreken!” Mijn zoon rent met blozende wangen op me af, zijn klasgenoot in zijn kielzog. “Oh, dat lijkt me heel gezellig. En wil je dan bij Sam spelen, of komt Sam bij ons?” “Sam bij ons!” “Vind jij dat ook een goed idee, Sam?” “Ja!” “En...

Column: Nog één keer samen slapen

Column: Nog één keer samen slapen

'Papa, mag ik vanavond bij jou in bed slapen?' Roos kijkt me vragend aan. Wendy is een nachtje weg en dat betekent dat er een plek vrij is in ons tweepersoonsbed. En die moet opgevuld worden natuurlijk. Anderhalf jaar geleden stond ik op nieuwjaarsdag niet alleen de...

Column: Sorry

Column: Sorry

"Kijk eens, dat heeft hij meegenomen." Ik zie aan de vaderblik in zijn ogen dat hij niet blij is met deze vondst in zoonliefs zakken. Een stuk groene klei en een tiental kraaltjes."Dat gaat hij dan maandag terugbrengen." Ik word niet boos om deze actie van zoonlief....

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0