Column: Ontwikkelingstest

door Marlies Hanse

Op een druilerige herfstdag stappen we de praktijk van onze kinderarts binnen. Een paar weken geleden vierden we Jaïr zijn vierde verjaardag en dus is het de hoogste tijd voor een nieuwe afspraak. Tot nu toe waren deze afspraken een kwestie van wegen, meten, een handvol routinevragen en stonden we binnen een paar minuten weer buiten. Vandaag staat er een heuse ontwikkelingstest op het programma. Voordat ik kan vragen wat precies de bedoeling is, rent Jaïr enthousiast de testruimte in.

De assistente haalt een mozaïekpuzzel tevoorschijn. Jaïr haalt de stukjes uit de puzzel en begint op een relaxed tempo te schuiven met de puzzelstukjes. Maar daar heeft de assistente geen tijd voor. Ze begint zelf een aantal puzzelstukken neer te leggen en vertelt hoe hij de puzzel af moet maken. ‘Vertel me ook even welke kleur elk puzzelstukje heeft’, zegt ze, als Jaïr weer aan het puzzelen is. Terwijl hij de kleuren van de regenboog opnoemt, bijt ik aan de andere kant van de tafel mijn tong af om niets te zeggen over het feit dat hij thuis puzzels in elkaar legt met meer dan 100 stukjes.

‘Kun jij tellen?’ Ja hoor, dat kan Jaïr wel. Hij schuift de puzzel weer een stukje dichterbij en begint de puzzelstukjes te tellen. Eén, twee… De assistente schuift de puzzel met een ferme zwaai bij hem vandaan. ‘Gewoon even tellen’, zegt ze. Jaïr kijkt om zich heen. Hij trekt een pot viltstiften naar zich toe en begint opnieuw. Eén, twee… De assistente zet de pot buiten zijn bereik. ‘Vind je het moeilijk om te tellen? Ik help je wel. Eén, twee, drie…’ Jaïr pakt het van haar over en telt tot tien. ‘Kun je nog verder?’ Jaïr schudt zijn hoofd. Ze kijkt me vragend aan. Moet ik haar vertellen dat hij alleen telt als hij wil weten hoeveel auto’s hij heeft, als we verstoppertje spelen of als hij de tafel dekt? Of moet ik haar ervan overtuigen dat hij tot twintig kan tellen in twee talen?

‘Je mag iets moois voor me tekenen’, zegt de assistente terwijl ze de viltstiften weer terug geeft. Jaïr maakt een groot vierkant en begint dat in te kleuren. Maar dat is niet de bedoeling. ‘Kun je ook tekenen? Een zon of een brandweerauto?’ Jaïr schudt zijn hoofd. ‘Ik maak wel een vliegtuig.’ In een paar strepen zet hij iets wat op een vliegtuig lijkt op papier en legt de viltstift weg. ‘Je houdt niet zo van tekenen’, concludeert de assistente. ‘Het is ook echt meer iets voor meisjes.’

Terwijl ze de tekening in het dossier stopt, richt ze zich tot mij: ‘Ik heb twee meiden en ik kan mijn huis behangen met al hun tekeningen. Zo leuk!’ Ik pers er met moeite een glimlach uit. Waar het me bij het puzzelen moeite kostte om Jaïr zijn kunnen niet met haar te delen, pieker ik er nu niet over om haar te vertellen over onze deuren vol kunstwerken. Waar het me aan het begin van deze ontwikkelingstest nog wel fijn leek als Jaïr goed uit de bus zou komen, kan ik er nu prima mee leven dat in zijn dossier staat dat hij alleen met hulp kan puzzelen, dat hij tot tien kan tellen en dat hij niet zo van tekenen houdt. Ik weet wel beter.

In ons boektijdschrift Opvoeders en huttenbouwers lees je meer over de ontwikkeling van kinderen

Marlies Hanse werkt als freelance journalist en woont met haar man en twee kinderen (4 & 1) in Berlijn. Op Instagram deelt ze graag foto’s over haar leven vol bewustzijn, minimalisme en unschooling. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

12 tips om met je boosheid om te gaan

12 tips om met je boosheid om te gaan

Ons drama-moment van de dag is vaak wanneer mijn dochter uit school komt. Zodra ze me ziet, wordt ze boos en verdrietig. Ik zie dat ze haar boosheid en verdriet opgespaard heeft. Mijn eerste neiging is nog steeds om 'Argh, daar gaan we weer!' te denken, maar ik...

Column: Borstvoeding in Laos

Column: Borstvoeding in Laos

Overal waar we komen worden ons dezelfde vragen gesteld: 'Welk kind komt uit welke buik? Keizersnee gehad? Is het een jongen of een meisje? Hoeveel maanden is die dikke baby? En waar is de vader toch?' Ik houd er een bijzondere Lao woordenschat aan over. Nog een...

Écht onvoorwaardelijk opvoeden is opvoeden zonder doel

Écht onvoorwaardelijk opvoeden is opvoeden zonder doel

Hoe onvoorwaardelijk is onvoorwaardelijk opvoeden als het als doel heeft om je kind gelukkig te maken? Want dat is nogal wat! Geluk is zo ongeveer het hoogst haalbare en meest omvattende wat je als mens kunt bereiken. Dat legt een behoorlijke druk op de opvoeding, op...

Ouderschap na je scheiding

Ouderschap na je scheiding

Na je scheiding is eigenlijk niets meer ‘gewoon’. De structuur van je gezin staat op zijn kop, je hebt te maken met duizend juridische regeldingen, het verdelen van spullen en tijd, en daar bovenop komen de emoties van je kinderen, je ex en jezelf. Zie dan tussendoor...

Column: Veters strikken

Column: Veters strikken

Al een aantal decennia kan ik mijn veters strikken. In het begin was het wel moeilijk. Het was veel oefenen waardoor ik soms geen tijd meer had om een mooie puzzel te maken. Ik heb een vrij gevoelige huid, het schuren van de veters over mijn...

Column: Vier jaar worden

Column: Vier jaar worden

Eigenlijk werden we er met zijn geboorte al mee geconfronteerd. Ooit zou de dag aanbreken dat zoonlief vier jaar wordt. Vier jaar is een hele sprong. Het baby’tje van toen is een heus mini knulletje nu. Het voelt alsof hij nog maar net uit de luiers is en...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0