Column: Ooit speelden mijn kinderen zelf

door Nynke Bos

‘Zullen we tekenen? Ja, mama moet voor mij een huis tekenen. Hebben jullie zin om met de duplo te spelen? Ja, dan maakt mama een kasteel voor mij. Hup de tuin in! Ja mama moet mijn fiets vasthouden en kijken hoe ik spring op de trampoline.’

Zucht. Het is weekend en ik zou zo graag even iets voor mezelf doen. Al is het maar de afwas, het hoeft niet eens een goed boek te zijn.

Ooit speelden mijn kinderen zelf. Hele dagen waren ze op avontuur door het huis. Ze gingen op vakantie, of zelfs verhuizen! Een rij stoelen was de bus, al het speelgoed werd in onhandige tassen gepropt. Het kleine zusje was de baby die ook mee moest. Er werd winkeltje gespeeld, er werd in de plassen gestampt. Alle poppen waren om de beurt jarig en werden overladen met de prachtigste cadeaus.

Sinds we terug zijn in Nederland verloopt het spelen maar moeizaam. De hoofden en de lijven lijken er te vol voor.

Ongemerkt worden zowel ik als mijn kinderen weer blootgesteld aan een enorme lading prikkels. En dat terwijl we een rustig en regelmatig leven (proberen te) leiden. Er gebeuren geen gekke dingen bij ons thuis. De oudste gaat naar school, de middelste naar de peuterspeelzaal. Als mijn vrouw en ik aan het werk zijn is er een lieve oppas in ons huis. Om zes uur zitten we weer gemoedelijk met zijn vijven rond de eettafel. Ook de weekenden verlopen kalm. Er komt eens iemand spelen, we rijden eens naar een oma. Maar toch. In vergelijking met het leven in Laos is het Nederlandse leven een grote prikkel. Ik merk het zelf aan de todo-lijstjes die weer staan te trappelen in mijn hoofd, aan mijn vermoeide duizelige lijf na een paar uur naar een echt computerscherm gestaard te hebben.

Ik merk het aan de kinderen die niet meer tot spel komen. In het weekend hangen ze aan mama alsof hun leven ervan afhangt. Het is blijkbaar niet niks om mama weer te moeten delen met de wereld, na een jaar zo op elkaar aangewezen te zijn geweest.

En dan is het herfstvakantie. Niemand gaat naar school en met twee ouders die in het onderwijs werken, hoeft er ook niemand weg deze week. Voorzichtig komt de ontspanning terug. We knutselen met z’n allen een poppenhuis van een grote doos en daarna kunnen de moeders achterover leunen en toekijken. Er wordt gespeeld! Daar gaan ze weer op avontuur door het huis, ze fietsen in de tuin en rennen door het bos. De poppen zijn weer jarig en zijzelf zijn drie prachtige prinsessen. Gelukkig, ze kunnen het nog.

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Nynke Bos woonde en werkte een jaar met haar gezin in Laos. Nu opent zij, terug in Nederland, haar praktijk voor kindbegeleiding. Haar boek over de wereldse reis met haar gezin is nu te bestellen.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Crèchekind

Column: Crèchekind

Onze kleine verlegen Don Juan gaat inmiddels alweer eventjes naar de crèche. Tot grote vreugde van hemzelf; zodra we door de poort heen lopen begint hij al in zijn handen te klappen van vreugde. Je kunt nog zo’n leuke ouder zijn, maar van een zaal vol met dreumesen en...

Column: Een diner van Jan Steen

Column: Een diner van Jan Steen

We komen terug van een weekendje weg. Het is bijna tijd om te eten, en de kids rennen vol energie rond. We ruimen de spullen uit de bus op en aansluitend koken we wat. Soep met van alles wat over is van het weekend. Terwijl het ratelen en zingen doorgaat, proberen we...

Een helend verhaal maken doe je zo

Een helend verhaal maken doe je zo

Mijn broer gaat trouwen in een statige borg. We lopen over het bruggetje naar de ingang. Ik kijk opzij naar het water. Dat wordt oppassen geblazen met onze jongste ondernemende tweejarige zoon, gaat er door me heen. Als we weer buiten komen, houden mijn man en ik om...

Yes! Regeldagen!

Yes! Regeldagen!

Met weemoed kijk ik terug naar de regeldagen van mijn kindjes. Nu ze bijna twee en vier zijn valt er borstvoedingstechnisch weinig meer te regelen. Mijn melkproductie blijft constant en wordt zo nu en dan wat opgekrikt wanneer de kleintjes ziek zijn en moedermelk op...

Babymassage: liefde, aandacht en verzorging hand in hand

Babymassage: liefde, aandacht en verzorging hand in hand

Baby’s doen op een dag ontzettend veel indrukken op. Nieuwe geluiden, kleuren, geuren en ervaringen. Een ontspannen massage kan een fijn ritueel zijn om de dag mee af te sluiten en alle prikkels te verwerken. Of na het badderen, als je baby al lekker rozig is. Het...

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

Het sinterklaasfeest kun je al jaren geen onschuldig kinderfeest meer noemen. Aan de kinderen zal het niet liggen. Zij houden zonder vooroordeel van de Sint en alle Pieten. Zo, daar zijn we het over eens. Dan wordt het nu tijd om met nieuwe beelden te werken....

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0