Column: Ooit speelden mijn kinderen zelf

door Nynke Bos

‘Zullen we tekenen? Ja, mama moet voor mij een huis tekenen. Hebben jullie zin om met de duplo te spelen? Ja, dan maakt mama een kasteel voor mij. Hup de tuin in! Ja mama moet mijn fiets vasthouden en kijken hoe ik spring op de trampoline.’

Zucht. Het is weekend en ik zou zo graag even iets voor mezelf doen. Al is het maar de afwas, het hoeft niet eens een goed boek te zijn.

Ooit speelden mijn kinderen zelf. Hele dagen waren ze op avontuur door het huis. Ze gingen op vakantie, of zelfs verhuizen! Een rij stoelen was de bus, al het speelgoed werd in onhandige tassen gepropt. Het kleine zusje was de baby die ook mee moest. Er werd winkeltje gespeeld, er werd in de plassen gestampt. Alle poppen waren om de beurt jarig en werden overladen met de prachtigste cadeaus.

Sinds we terug zijn in Nederland verloopt het spelen maar moeizaam. De hoofden en de lijven lijken er te vol voor.

Ongemerkt worden zowel ik als mijn kinderen weer blootgesteld aan een enorme lading prikkels. En dat terwijl we een rustig en regelmatig leven (proberen te) leiden. Er gebeuren geen gekke dingen bij ons thuis. De oudste gaat naar school, de middelste naar de peuterspeelzaal. Als mijn vrouw en ik aan het werk zijn is er een lieve oppas in ons huis. Om zes uur zitten we weer gemoedelijk met zijn vijven rond de eettafel. Ook de weekenden verlopen kalm. Er komt eens iemand spelen, we rijden eens naar een oma. Maar toch. In vergelijking met het leven in Laos is het Nederlandse leven een grote prikkel. Ik merk het zelf aan de todo-lijstjes die weer staan te trappelen in mijn hoofd, aan mijn vermoeide duizelige lijf na een paar uur naar een echt computerscherm gestaard te hebben.

Ik merk het aan de kinderen die niet meer tot spel komen. In het weekend hangen ze aan mama alsof hun leven ervan afhangt. Het is blijkbaar niet niks om mama weer te moeten delen met de wereld, na een jaar zo op elkaar aangewezen te zijn geweest.

En dan is het herfstvakantie. Niemand gaat naar school en met twee ouders die in het onderwijs werken, hoeft er ook niemand weg deze week. Voorzichtig komt de ontspanning terug. We knutselen met z’n allen een poppenhuis van een grote doos en daarna kunnen de moeders achterover leunen en toekijken. Er wordt gespeeld! Daar gaan ze weer op avontuur door het huis, ze fietsen in de tuin en rennen door het bos. De poppen zijn weer jarig en zijzelf zijn drie prachtige prinsessen. Gelukkig, ze kunnen het nog.

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Nynke Bos woonde en werkte een jaar met haar gezin in Laos. Nu opent zij, terug in Nederland, haar praktijk voor kindbegeleiding. Haar boek over de wereldse reis met haar gezin is nu te bestellen.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik...

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf van het Voedingscentrum is uit. En niemand is er echt blij mee, maar we zullen het er de komende jaren weer mee moeten doen. Zelf heb ik nooit zo de neiging om me bezig te houden met wat het Voedingscentrum nu weer heeft bedacht (ik heb wel...

Column: Doen wat je wilt, against all odds

Column: Doen wat je wilt, against all odds

We gaan samen een weekend naar Groningen voor de David Bowie-tentoonstelling. Met de trein en in een hotel. En ondanks een drukke week, met halfzieke kinderen, een brakke nacht door een verjaardag en, oh ja, de zomertijd, voelen we ons verbazingwekkend fris en monter...

Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

Met een klein rubberen bootje vaar je de grote wilde zee over, niet wetende of je überhaupt de overkant zal halen. De reis is levensgevaarlijk en achterblijven is geen optie, want in je land is het oorlog. Samen met mijn kinderen kijk ik naar het journaal. We praten...

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

De foto waarop de zoon van Martin Gijzemijter in een jurk staat te stralen ging flink rond op social media. Naast hele negatieve reacties en enthousiaste reacties, was er nog een derde geluid te horen: 'Er waren ook reacties waar ik geen raad mee wist, en dat was de...

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis. Er is iets geks mee aan de hand: het vinden van een plekje om te kolven is een ware zoektocht, en toch kan  het uiteindelijk overal. De redactie heeft zelf allerlei kolfsessies meegemaakt, dus wij vroegen aan onze lezers: ‘Wat is de gekste plek...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0