Column: Ooit speelden mijn kinderen zelf

door Nynke Bos

‘Zullen we tekenen? Ja, mama moet voor mij een huis tekenen. Hebben jullie zin om met de duplo te spelen? Ja, dan maakt mama een kasteel voor mij. Hup de tuin in! Ja mama moet mijn fiets vasthouden en kijken hoe ik spring op de trampoline.’

Zucht. Het is weekend en ik zou zo graag even iets voor mezelf doen. Al is het maar de afwas, het hoeft niet eens een goed boek te zijn.

Ooit speelden mijn kinderen zelf. Hele dagen waren ze op avontuur door het huis. Ze gingen op vakantie, of zelfs verhuizen! Een rij stoelen was de bus, al het speelgoed werd in onhandige tassen gepropt. Het kleine zusje was de baby die ook mee moest. Er werd winkeltje gespeeld, er werd in de plassen gestampt. Alle poppen waren om de beurt jarig en werden overladen met de prachtigste cadeaus.

Sinds we terug zijn in Nederland verloopt het spelen maar moeizaam. De hoofden en de lijven lijken er te vol voor.

Ongemerkt worden zowel ik als mijn kinderen weer blootgesteld aan een enorme lading prikkels. En dat terwijl we een rustig en regelmatig leven (proberen te) leiden. Er gebeuren geen gekke dingen bij ons thuis. De oudste gaat naar school, de middelste naar de peuterspeelzaal. Als mijn vrouw en ik aan het werk zijn is er een lieve oppas in ons huis. Om zes uur zitten we weer gemoedelijk met zijn vijven rond de eettafel. Ook de weekenden verlopen kalm. Er komt eens iemand spelen, we rijden eens naar een oma. Maar toch. In vergelijking met het leven in Laos is het Nederlandse leven een grote prikkel. Ik merk het zelf aan de todo-lijstjes die weer staan te trappelen in mijn hoofd, aan mijn vermoeide duizelige lijf na een paar uur naar een echt computerscherm gestaard te hebben.

Ik merk het aan de kinderen die niet meer tot spel komen. In het weekend hangen ze aan mama alsof hun leven ervan afhangt. Het is blijkbaar niet niks om mama weer te moeten delen met de wereld, na een jaar zo op elkaar aangewezen te zijn geweest.

En dan is het herfstvakantie. Niemand gaat naar school en met twee ouders die in het onderwijs werken, hoeft er ook niemand weg deze week. Voorzichtig komt de ontspanning terug. We knutselen met z’n allen een poppenhuis van een grote doos en daarna kunnen de moeders achterover leunen en toekijken. Er wordt gespeeld! Daar gaan ze weer op avontuur door het huis, ze fietsen in de tuin en rennen door het bos. De poppen zijn weer jarig en zijzelf zijn drie prachtige prinsessen. Gelukkig, ze kunnen het nog.

Opstaan! Rituelen in de ochtend

Nynke Bos woonde en werkte een jaar met haar gezin in Laos. Nu opent zij, terug in Nederland, haar praktijk voor kindbegeleiding. Haar boek over de wereldse reis met haar gezin is nu te bestellen.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Opvoedtips van Eva: Mijn kind roept vloekwoorden

Opvoedtips van Eva: Mijn kind roept vloekwoorden

Mijn kind roept de hele dag vloekwoorden die ik echt niet acceptabel vind. Dat hij poep, plas en piemel roept vind ik nog niet zo’n punt, maar k*t en f*ck gaat echt over mijn grens. Ik schaam me soms dood voor wat hij allemaal roept. Ik heb al van alles geprobeerd...

Column: Ik zie je

Column: Ik zie je

Eén van de fijne onverwachte pleziertjes van groter wordende kinderen is dat je leukere films gaat kijken. Exit Bob de Bouwer en Nijntje. Enter Star Wars en de Hobbit. Met Thijn en Noek keken we pas naar Avatar. De jongens hadden plezier en verdwenen in het sprookje...

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: omdat een zusje zo fijn is om te hebben. Vandaag is het Zussendag, en dat is een heel vierbare dag. Een zus kan een spiegel zijn, en je sparring maatje. Misschien zelfs van kinds af aan. Je uitlaatklep als je ouders weer eens reuze belachelijk deden. Je...

Column: Borstvoeding in Laos

Column: Borstvoeding in Laos

Overal waar we komen worden ons dezelfde vragen gesteld: 'Welk kind komt uit welke buik? Keizersnee gehad? Is het een jongen of een meisje? Hoeveel maanden is die dikke baby? En waar is de vader toch?' Ik houd er een bijzondere Lao woordenschat aan over. Nog een...

Column: Sabbelkinderen

Column: Sabbelkinderen

Ik heb sabbelkinderen. En hoe handig dat ook was tijdens de eerste maanden borstvoeding, na een paar jaar mag het wel wat minder. Ik kan mij de eerste keer dat mijn dochter een speentje in haar mond had nog herinneren. Ze was een maand of twee en ze was aan het...

Column: De radslag

Column: De radslag

Op de kleuterschool was ik geloof ik nog niet zo bezig met later als ik groot ben. Ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo heel veel meer van, behalve dat ik juf Juultje erg lief vond. Maar toen ik eenmaal had leren schrijven, was me al snel duidelijk dat ik...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0