Column: Niet perfect, des te beter!

door Tirza van Schie
column tirza

Niet perfect kan soms perfect zijn, ontdekte ik laatst. We stonden op het jaarlijkse schoolfeest en meestal was dit het moment om een praatje te maken met de leerkracht van het volgende jaar, maar nu was de nieuwe indeling nog niet bekend. Dus kletste ik met zijn huidige leerkracht.

‘Ik vroeg je zoon hoe hij de voorstelling vond en weet je wat hij zei? De voorstelling was heel saai – en daarom juist zó mooi… Hij kan zo intens genieten! Dat manneke van jullie! Hij kan zó in dingen opgaan.’

Genieten kon hij ja, maar dit jaar genoot onze zoon vooral door het enthousiasme van de leerkracht tegenover me, wiens beroep hem lijkt te passen als een goedgesneden maatpak.

Lesgeven, verplegen, loodgieten, ieder beroep is vast te leren, maar bij sommige mensen zíe je gewoon dat hun broek te strak zit of het jasje niet lekker, dus ik vroeg bezorgd: ‘En volgend jaar? Zal hij dan ook genieten? Wie wéét wie hij volgend jaar krijgt en hoe het dan zal gaan.’

Juíst van die mindere jaren leert hij

Maar de leerkracht van mijn zoon onderbrak me en zei: ‘Ook dan leert hij, Tirza, of misschien juíst van die mindere jaren leert hij… Steeds meer zal hij bewuste keuzes maken: dit past me en dit niet, hier voel ik me goed bij of dit gaat niet werken.’

Voorbeeldfunctie met onhandigheid

Daar had hij een punt. Als wij namelijk keuzes maken die onhandig uitpakken, zijn we óók voorbeelden. Een moeder die zich zo nu en dan te impulsief in onhandige avonturen stort, een vader die zijn hele leven dacht dat hard werken de sleutel tot geluk zou zijn, ooms en tantes wiens levens openlijk besproken worden aan onze keukentafel. Daar leren ze van en daarom praten we openlijk over ons gestruikel en dat geeft meteen een hoop lucht. Het perfecte voorbeeld willen zijn is een veel te zware vracht waar ze én geen snars van leren én waar je eigenlijk helemaal geen zin in zou moeten hebben. Toch hoop ik ieder schooljaar weer opnieuw op de perfecte leerkracht.

Ik vind saai gewoon saai en nurkse leraren zouden niet voor de klas moeten staan. Maar volgens mijn zoon zijn saaie voorstellingen soms juist heel mooi en zijn meester vindt moeilijke jaren soms juist heel leerzaam… logisch dat die twee een klik hebben. Ik nam nog een slok van mijn wijntje en mengde me tien kilo lichter tussen het feestgedruis. Op naar het volgende, wellicht niet perfecte schooljaar. Ik kreeg er zowaar al zin in.

Tirza van Schie vormt een huishouden met haar man, vier kinderen en haar tien jaar oudere, maar verstandelijk eeuwig zevenjarige zus. Ze publiceert versjes en blogjes op lentezoet.nl en heeft ook haar echte versjesboek in de winkels en onze webwinkel liggen!

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Jongens hebben meesters nodig, meer dan meisjes

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Actualiteitsverlamming

Column: Actualiteitsverlamming

Toen ik journalistiek studeerde, we hebben het nu over zo’n twintig jaar geleden, had ik geen televisie. Internet stond nog in de kinderschoenen, en er lagen geen gratis kranten in de trein. Ik las een dagblad, bij mijn ouders Het Parool, bij mijn vriend thuis Trouw...

Column: Het geluid van jammerende kinderen

Column: Het geluid van jammerende kinderen

Soms lukt iets niet meteen. Dat hoort bij het leven. Grote mensen zijn hier meestal aan gewend. Maar voor kleine mensen kan dit absoluut onacceptabel zijn. Tot zo ver nog niets aan de hand, hartstikke oké. Het heeft simpelweg met de ontwikkeling van hun brein te...

Column: Een nieuw jaar

Column: Een nieuw jaar

Ik houd van nieuwjaar. Ik ben geen oudjaarsmens. Als tiener verstopte ik me liever die laatste uren van het jaar om terug te kijken op alle gemiste kansen. Tijdens het vuurwerk barstte dan gelijk het gevoel van een ‘schone lei’ en nieuwe kansen in me los...

Column: Opa nooit gekend

Column: Opa nooit gekend

Mijn kinderen hebben hun opa nooit gekend. Wat zou mijn vader dit grappig hebben gevonden, denk ik geregeld als een van mijn kinderen weer wat uithaalt. Wat zou hij een leuke opa zijn geweest! Paardje rijden op zijn knie, balletje rollen in de tuin, voorleesmarathon...

Column: Voorbillen

Column: Voorbillen

Toen ik een dochter kreeg, werd ik opgezadeld met het 'hoenoemenwedatdaar'-dilemma. Jongens hebben een piemel. Niets mis mee. Als ze klein zijn heet het een piemel en wanneer ze volwassen zijn heet het een piemel. Het is goed woord. Keurig en niet kinderachtig....

Column: Aanbod en aanvaarding

Column: Aanbod en aanvaarding

We kennen een stel, ontmoet tijdens de 'Samen Bevallen' cursus van onze beide eerste kinderen, dat drie kinderen heeft. Een meisje, wat twee weken ouder is dan onze zoon, en nog twee meiden van net één jaar, een echte tweeling. Iedere keer dat ik ze zie, doe ik weer...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0