Column: Perfect ouderschap bestaat niet

door Robert Tannemaat

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik heb het gevoel nu veel meer onder een loep te liggen bij andere ouders. Alsof ik nu zelf alles in mijn ouderschap perfect moet kunnen. Waarbij ‘perfect ‘in mijn brein dan meestal betekent dat wat ik denk dat andere ouders denken over wat goed is.

Is dit een ‘kop boven het maaiveld’-angst? Die vooral in Ouderland – waar twijfel, onzekerheid, en perfectie vaak regeren – gemakkelijk zijn staart roert? Wat het ook is, het werd in me in de afgelopen weken al een paar keer lekker gespiegeld.

Het goede voorbeeld

De eerste keer was toen we Sofie uit school op gingen halen om door te rijden voor een kampeerweekend. Natuurlijk was het druk met ouders en auto’s. We parkeerden even snel onze bus half op de stoep voor school, met de alarmlichten aan. Pieternel spoedde zich naar binnen en ik bleef staan wachten met Simon. Klopte er een vader, gok ik, een beetje boos kijkend op het raampje. ‘Ja, het begint natuurlijk met het geven van het goede voorbeeld’, leerde hij mij de les, al wijzend op ons verse logo. Of ik me even wilde gaan schamen, was mijn innerlijke vertaling. Gevat of scherp reageren was natuurlijk geen optie, dan viel ik helemaal door de mand. Dus dankte ik hem vriendelijke voor het meedenken.

De tweede keer was afgelopen weekend. Weer met de bus naar een camping, op een veld met ouders en kinderen. Midden in onze doelgroep. Maar ja, hoe ga ik dan zelf om met die lastige situaties? Het was zaterdagochtend vroeg. Iedereen sliep nog, zo nam ik aan, want alle ritsen zaten nog dicht en het was stil op het veld. Sofie niet. Die was wakker na een zeer korte nacht (want laat gaan slapen) en ze wilde iets – in mijn ogen best onbenulligs (vergissing dus: voor haar was dit wel belangrijk….) – wat ik anders zag. Het effect van onze onhandige conversatie die daarop volgde was dat ze toch zeker 10 minuten hard, scherp en onafgebroken heeft staan jengelen-huilen-krijsen. En wat ik ook deed – het hielp niets.

In mijn gedachten voelde ik alle ogen en oordelen dwars door alle slaapzakken en tentdoeken heen op mij gericht. ‘Ja, ja, gezinsgeluk. Mmm. Zal wel. Kan niet eens normaal (daar is-ie!) voor z’n eigen kinderen zorgen.’

Doe toch normaal

Die norm! Normaal. Hoe krachtig ontkrachtend! Zelfs als die niet echt aanwezig is, toch beleef ik ‘m en weegt ‘ie mee in hoe ik op dat moment mijzelf en mijn leven ervaar. Perfectiedrang en compensatie vechten om voorrang. En gelukkig ken ik mijzelf langer dan vandaag, zodat ik kan voorkomen erdoor opgeslokt te worden.

De moraal van dit verhaal? Ja, we maken onszelf en elkaar gek met ideeën over wat de norm is of wat goed zou moeten zijn. En ja, ouderschap lijkt hierin met kop en schouders boven alle andere levensgebieden (en het gras) uit te steken. Maar al die verhalen doen er niet toe: we zijn al oké. Allemaal doen we ons best om elke dag zo goed mogelijke ouders te zijn. Wellicht zelfs een tikkie beter dan gisteren.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) ook trainer en coach bij GezinsGeluk.nu, voor een sterke band én ruimte voor jezelf. 

Verder lezen

Handboek Mindful ouderschap, M. Kabat-Zinn

Unconditional parenting, A. Kohn

Speaking peace, M. Rosenberg

Zelfbeeld: opvoeden is voorleven

12 tips om met je boosheid om te gaan

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Decemberzorgen

Column: Decemberzorgen

De decembermaand is bij uitstek een maand vol cultuur en tradities en brengt dus een aantal toekomstige dilemma’s mee voor ons. Want welke tradities uit Nederland zijn zo leuk dat we ze per se mee willen geven aan onze mini-expat en welke lokale tradities zijn...

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Eén van de beste gezinsbeslissingen van vorig jaar was om de kinderen in het weekend niet meer ’s ochtends televisie te laten kijken. De iPod Touch en Nintendo DS zijn dan ook taboe. Kortom, er mag in het weekend niet meer worden gebeeldschermd ’s ochtends. We waren...

Column: De last-minute kinderverjaardag

Column: De last-minute kinderverjaardag

Het is de 25e editie, dus we worden er steeds beter in. Het gevaar is natuurlijk wel dat je door al je routine en succeservaringen gaat denken dat het niet zo veel werk is. En dat alles best op het laatste moment gedaan kan worden. Want ondertussen moet er ook nog een...

Column: De middagdut in Laos

Column: De middagdut in Laos

Mijn collega verschijnt op het werk met wallen onder haar ogen.  Zo moe is ze,  ze was graag vroeg naar bed gegaan gister. Maar ja, haar kinderen waren weer eens niet voor half 11 in bed te krijgen. Ze hebben zoveel energie die kleuters,  ze rennen maar rond. ...

5 x democratische besluitvorming in je gezin

5 x democratische besluitvorming in je gezin

De tijd van de autoritaire opvoeding is voorbij. Alles helemaal loslaten - hippie style - is het toch ook niet. Wat dan wel? Democratische besluitvorming voor ukkies Wat is er nu meer hippie dan iedereen als gelijke zien en elke stem mee te laten wegen? Een gezellige...

Column: Aanbod en aanvaarding

Column: Aanbod en aanvaarding

We kennen een stel, ontmoet tijdens de 'Samen Bevallen' cursus van onze beide eerste kinderen, dat drie kinderen heeft. Een meisje, wat twee weken ouder is dan onze zoon, en nog twee meiden van net één jaar, een echte tweeling. Iedere keer dat ik ze zie, doe ik weer...

0