Column: Perfect ouderschap bestaat niet

door Robert Tannemaat

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik heb het gevoel nu veel meer onder een loep te liggen bij andere ouders. Alsof ik nu zelf alles in mijn ouderschap perfect moet kunnen. Waarbij ‘perfect ‘in mijn brein dan meestal betekent dat wat ik denk dat andere ouders denken over wat goed is.

Is dit een ‘kop boven het maaiveld’-angst? Die vooral in Ouderland – waar twijfel, onzekerheid, en perfectie vaak regeren – gemakkelijk zijn staart roert? Wat het ook is, het werd in me in de afgelopen weken al een paar keer lekker gespiegeld.

Het goede voorbeeld

De eerste keer was toen we Sofie uit school op gingen halen om door te rijden voor een kampeerweekend. Natuurlijk was het druk met ouders en auto’s. We parkeerden even snel onze bus half op de stoep voor school, met de alarmlichten aan. Pieternel spoedde zich naar binnen en ik bleef staan wachten met Simon. Klopte er een vader, gok ik, een beetje boos kijkend op het raampje. ‘Ja, het begint natuurlijk met het geven van het goede voorbeeld’, leerde hij mij de les, al wijzend op ons verse logo. Of ik me even wilde gaan schamen, was mijn innerlijke vertaling. Gevat of scherp reageren was natuurlijk geen optie, dan viel ik helemaal door de mand. Dus dankte ik hem vriendelijke voor het meedenken.

De tweede keer was afgelopen weekend. Weer met de bus naar een camping, op een veld met ouders en kinderen. Midden in onze doelgroep. Maar ja, hoe ga ik dan zelf om met die lastige situaties? Het was zaterdagochtend vroeg. Iedereen sliep nog, zo nam ik aan, want alle ritsen zaten nog dicht en het was stil op het veld. Sofie niet. Die was wakker na een zeer korte nacht (want laat gaan slapen) en ze wilde iets – in mijn ogen best onbenulligs (vergissing dus: voor haar was dit wel belangrijk….) – wat ik anders zag. Het effect van onze onhandige conversatie die daarop volgde was dat ze toch zeker 10 minuten hard, scherp en onafgebroken heeft staan jengelen-huilen-krijsen. En wat ik ook deed – het hielp niets.

In mijn gedachten voelde ik alle ogen en oordelen dwars door alle slaapzakken en tentdoeken heen op mij gericht. ‘Ja, ja, gezinsgeluk. Mmm. Zal wel. Kan niet eens normaal (daar is-ie!) voor z’n eigen kinderen zorgen.’

Doe toch normaal

Die norm! Normaal. Hoe krachtig ontkrachtend! Zelfs als die niet echt aanwezig is, toch beleef ik ‘m en weegt ‘ie mee in hoe ik op dat moment mijzelf en mijn leven ervaar. Perfectiedrang en compensatie vechten om voorrang. En gelukkig ken ik mijzelf langer dan vandaag, zodat ik kan voorkomen erdoor opgeslokt te worden.

De moraal van dit verhaal? Ja, we maken onszelf en elkaar gek met ideeën over wat de norm is of wat goed zou moeten zijn. En ja, ouderschap lijkt hierin met kop en schouders boven alle andere levensgebieden (en het gras) uit te steken. Maar al die verhalen doen er niet toe: we zijn al oké. Allemaal doen we ons best om elke dag zo goed mogelijke ouders te zijn. Wellicht zelfs een tikkie beter dan gisteren.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) ook trainer en coach bij GezinsGeluk.nu, voor een sterke band én ruimte voor jezelf. 

Verder lezen

Handboek Mindful ouderschap, M. Kabat-Zinn

Unconditional parenting, A. Kohn

Speaking peace, M. Rosenberg

Zelfbeeld: opvoeden is voorleven

12 tips om met je boosheid om te gaan

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Dagen zonder hondenpoep

Column: Dagen zonder hondenpoep

“Thuis met de kinderen? Ik zou dat nooit kunnen! Verveel je je niet?”Het politiek correcte antwoord is natuurlijk dat je met twee jonge kinderen geen tijd hebt om je te vervelen. Dat je je gek geniet met die twee verrukkelijke wezens in je leven. Dat je...

Column: Mama is jarig

Column: Mama is jarig

Even rust. Met een koffie beland ik op de bank, terwijl er een mengsel in de oven hopelijk verandert in een heerlijke cake. Ik heb diezelfde cake al twee keer eerder gemaakt, één keer goed gelukt en één keer goed mislukt. Met 50% kans neem...

Goede voornemens: elke dag opnieuw

Goede voornemens: elke dag opnieuw

Het nieuwe jaar start met een fikse verkoudheid, een flink portie slaapgebrek en twee kinderen die elkaar voortdurend in de haren vliegen. Met mijn laatste restje energie probeer ik een meer vreedzame speelsituatie te creëren. Ik ga op mijn knieën bij ze zitten en...

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf van het Voedingscentrum is uit. En niemand is er echt blij mee, maar we zullen het er de komende jaren weer mee moeten doen. Zelf heb ik nooit zo de neiging om me bezig te houden met wat het Voedingscentrum nu weer heeft bedacht (ik heb wel...

Clusteren op zijn hippies: make milk not war

Clusteren op zijn hippies: make milk not war

Clusteren: je baby die urenlang non stop aan jou geplakt zit om te drinken. Nuttig, zo schrijft Femke van Roozendaal eerder voor ons. Vermoeiend, maar ook om echt van te genieten, zo stelt Chantala Blinker in haar column. Clusteren kun je ook helemaal hippie...

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Ter nagedachtenis aan Jan Rot delen wij het interview dat Andries de Jong met Jan had voor Kiind editie 4 (LICHT, 2016): 'We surfen met het leven mee. Dan komt er zo’n golf en moeten we gewoon springen.' Jan Rot is zanger, tekstschrijver en vertaler. Hij werd geboren...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0