Column: Peuterpuberteit. ‘KAK!’

door Robert Tannemaat
robert gezinsgeluk

‘Alles is een fase’ hoor ik sommige ouders wel eens troostend of ietwat wanhopig zeggen. Nou, wij zijn overduidelijk in een volgende fase in ons ouderlijk leven beland met een jongen van tweeënhalf. Het is, al vind ik het een stom woord: peuterpuberteit!

Meer dan het mamasoepje

‘Nee! Zelf doen!’ of: ‘Nee dat wil ik niet. KAK!’ horen we dagelijks. Vanmorgen zei hij zelfs: ‘Gaan jullie maar samen Sofie wegbrengen naar school. Ik blijf wel thuis’. Haha, van binnen (glim)lach ik me dan een ongeluk. Natuurlijk wel zodat hij het niet ziet, anders stort hij zich voor een volle tien minuten dramatisch ter aarde en moeten we al onze geweldloze communicatie-skills inzetten om hem er weer bij te krijgen.

En ik snap dat wel. Heb je net ontdekt dat er meer is dan het mamasoepje en dat jij zelf ook wat te vinden en te vertellen hebt, dan wil je daarin natuurlijk ook serieus genomen worden. Zou ik ook hebben.

Peuterpuberteit = rauwe power

Natuurlijk hebben we deze fase al eerder meegemaakt met Sofie, maar een jongen is toch weer anders, merk ik. Meer rauwe power in ons geval. Zijn houten hamer is zijn onafscheidelijke vriend, die altijd meegaat in z’n rugzakje. En alles wat hij tegenkomt krijgt een tik: tafel, raam, poes, vloer, hoofd-van-zus, glas met smoothie erin… timmer! Vooral als hij zich even niet gezien of gehoord voelt. Tsja, constructief overleggen en samenwerken komt in een volgende fase.

Al moet ik zeggen dat hij hard zijn best doet om onze pogingen serieus te nemen om de relatie tussen hem, ons huisraad en zijn zus zo geweldloos mogelijk te houden. Hij vraagt dan – über-schattig natuurlijk – ‘mag ik oooook, asjeblieeeft?’, net voordat hij uithaalt met zijn hamer.

Zus als goeroe

Naast slachtoffer-van-timmerdrift is zijn zus ook zijn goeroe. Wat, wanneer en hoe Sofie iets doet en zegt, zo doet Simon dat ook. Bovendien is hij nog aandoenlijk eenvoudig af te schepen door Sofie met spiegeltjes en kraaltjes, als zij zijn speelgoed wil. Om het soms vijf tellen later op een gillen te zetten omdat hij zijn, door hem zo gevoelde ‘lijfeigendommen’ terug wilt.

Het is zo mooi hem te zien in zijn peuterpuberteit, en om zijn eigenheid te zien ontwaken.

Behalve ’s morgens vroeg natuurlijk, als we op tijd op school moeten zijn.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) ook trainer en coach bij GezinsGeluk.nu, voor een sterke band én ruimte voor jezelf. 

Meer lezen?

Temperamentvolle kinderen, Eva Bronsveld

Playful parenting, Lawrence Cohen

Opgroeien in vertrouwen, Justine Mol

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Aanbod en aanvaarding

Column: Aanbod en aanvaarding

We kennen een stel, ontmoet tijdens de 'Samen Bevallen' cursus van onze beide eerste kinderen, dat drie kinderen heeft. Een meisje, wat twee weken ouder is dan onze zoon, en nog twee meiden van net één jaar, een echte tweeling. Iedere keer dat ik ze zie, doe ik weer...

Chemische stoffen doen meer kwaad dan gedacht

Chemische stoffen doen meer kwaad dan gedacht

Bestrijdingsmiddelen, hormoonverstoorders, vlamvertragers en perfluorverbindingen. Ze vliegen daadwerkelijk overal om ons heen schrijft Reporter Radio van Radio 1 in een artikel over chemische stoffen. En dat is geen goed nieuws. ADHD en autisme Reporter Radio...

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

‘Ik zag jouw zoon gisteren alleen naar school fietsen. Klopt dat? Laat jij je kind he-le-maal alleen fietsen Marre?! Dat durf ik niet hoor. Het verkeer is zo druk en auto’s rijden hard. Mijn kinderen moeten bij mij blijven in het verkeer, veel te gevaarlijk! Ik snap...

Plek voor vaders

Plek voor vaders

Luiers verschonen, de kinderwagen voortduwen of met de baby in een draagzak lopen, de moderne man draait er zijn hand natuurlijk allang niet meer voor om. Maar gek genoeg merken we nog niet zoveel van de nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze publieke...

Column: Koffietijd

Column: Koffietijd

Mijn zoon en ik zitten in een impasse en ik vrees dat we er zonder behang en stoomapparaten niet uit gaan komen. Mijn zoon is namelijk op het moment heel erg twee. Strikt genomen was hij natuurlijk al een tijdje twee en af en toe strooide hij kwistig met het...

Column: Moederschap in Roemenië

Column: Moederschap in Roemenië

Ruim zeven maanden geleden beviel ik van het, in mijn bescheiden optiek, liefste jongetje ter wereld. Hij is simpelweg het allerleukste en het allermooiste wat mij ooit is overkomen. En dat zou ik het liefste iedere dag aan zoveel mogelijk mensen vertellen. Maar aan...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0