Column: Peuterpuberteit. ‘KAK!’

door Robert Tannemaat

‘Alles is een fase’ hoor ik sommige ouders wel eens troostend of ietwat wanhopig zeggen. Nou, wij zijn overduidelijk in een volgende fase in ons ouderlijk leven beland met een jongen van tweeënhalf. Het is, al vind ik het een stom woord: peuterpuberteit!

Meer dan het mamasoepje

‘Nee! Zelf doen!’ of: ‘Nee dat wil ik niet. KAK!’ horen we dagelijks. Vanmorgen zei hij zelfs: ‘Gaan jullie maar samen Sofie wegbrengen naar school. Ik blijf wel thuis’. Haha, van binnen (glim)lach ik me dan een ongeluk. Natuurlijk wel zodat hij het niet ziet, anders stort hij zich voor een volle tien minuten dramatisch ter aarde en moeten we al onze geweldloze communicatie-skills inzetten om hem er weer bij te krijgen.

En ik snap dat wel. Heb je net ontdekt dat er meer is dan het mamasoepje en dat jij zelf ook wat te vinden en te vertellen hebt, dan wil je daarin natuurlijk ook serieus genomen worden. Zou ik ook hebben.

Peuterpuberteit = rauwe power

Natuurlijk hebben we deze fase al eerder meegemaakt met Sofie, maar een jongen is toch weer anders, merk ik. Meer rauwe power in ons geval. Zijn houten hamer is zijn onafscheidelijke vriend, die altijd meegaat in z’n rugzakje. En alles wat hij tegenkomt krijgt een tik: tafel, raam, poes, vloer, hoofd-van-zus, glas met smoothie erin… timmer! Vooral als hij zich even niet gezien of gehoord voelt. Tsja, constructief overleggen en samenwerken komt in een volgende fase.

Al moet ik zeggen dat hij hard zijn best doet om onze pogingen serieus te nemen om de relatie tussen hem, ons huisraad en zijn zus zo geweldloos mogelijk te houden. Hij vraagt dan – über-schattig natuurlijk – ‘mag ik oooook, asjeblieeeft?’, net voordat hij uithaalt met zijn hamer.

Zus als goeroe

Naast slachtoffer-van-timmerdrift is zijn zus ook zijn goeroe. Wat, wanneer en hoe Sofie iets doet en zegt, zo doet Simon dat ook. Bovendien is hij nog aandoenlijk eenvoudig af te schepen door Sofie met spiegeltjes en kraaltjes, als zij zijn speelgoed wil. Om het soms vijf tellen later op een gillen te zetten omdat hij zijn, door hem zo gevoelde ‘lijfeigendommen’ terug wilt.

Het is zo mooi hem te zien in zijn peuterpuberteit, en om zijn eigenheid te zien ontwaken.

Behalve ’s morgens vroeg natuurlijk, als we op tijd op school moeten zijn.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) ook trainer en coach bij GezinsGeluk.nu, voor een sterke band én ruimte voor jezelf. 

Meer lezen?

Temperamentvolle kinderen, Eva Bronsveld

Playful parenting, Lawrence Cohen

Opgroeien in vertrouwen, Justine Mol

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Trammelant

Column: Trammelant

Miranda verloor haar man. Samen met hun zoontje rooit ze het nu. Het leven samengevat? Trammelant. Alsof er niks gebeurd is zit ik ’s nachts achter m’n laptop. Muziek aan. Kat miauwend om me heen. Ietwat aangeschoten wel. Het was een mooie avond zoals er die zoveel...

Opvoedvisie: waarom je van je regels mag afwijken

Opvoedvisie: waarom je van je regels mag afwijken

Je opvoedvisie staat als een huis. Je hebt het allemaal zo goed bedacht: hoe je het aan gaat pakken als je kind er straks is. Maar dan is je kind er eenmaal en gaan ook andere mensen zich met je kind bemoeien. Dan loopt er wel eens iets anders dan hoe je het zou...

Column: Lekker in balans

Column: Lekker in balans

Soms heb ik veel ideeën en die voer ik dan het liefst allemaal meteen uit. Dit door een totaal gebrek aan zelfbeheersing en vooral omdat ik op dat moment uit elkaar knal van de zin. Want soms zit ik daar gewoon propvol van. Persoonlijk vind ik het de normaalste zaak...

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

In de evolutie is hechting, de band tussen ouders en hun kinderen, een heel oud systeem. En hoe ouder een systeem, hoe belangrijker voor het bestaan als soort. Een mensenbaby wordt zo prematuur geboren dat hij nog jarenlange zorg van zijn ouders nodig heeft om te...

Stine Jensen over zichzelf als kind, ouder en filosoof

Stine Jensen over zichzelf als kind, ouder en filosoof

Filosoof, schrijver, televisiemaker. Stine Jensen, Deense van geboorte, heeft haar kinderlijke nieuwsgierigheid niet verloren. Nelleke Bos spreekt Stine over haar kindertijd en haar eigen ouderschap. Hoe was je gezin, hoe groeide je op? ‘Ik groeide op met mijn ouders...

Column: Inspiratie vinden in snippers

Column: Inspiratie vinden in snippers

Mijn dochter Lisa gooide haar tekenpapier weg, het een na het ander, terwijl ze amper iets op de blaadjes getekend had. Ik besloot me ermee te bemoeien. ‘Het is zonde van het papier Lisa, om het weg te gooien als er bijna niets op staat. Daar worden bomen voor...

0