Column: Peuterpuberteit. ‘KAK!’

door Robert Tannemaat

‘Alles is een fase’ hoor ik sommige ouders wel eens troostend of ietwat wanhopig zeggen. Nou, wij zijn overduidelijk in een volgende fase in ons ouderlijk leven beland met een jongen van tweeënhalf. Het is, al vind ik het een stom woord: peuterpuberteit!

Meer dan het mamasoepje

‘Nee! Zelf doen!’ of: ‘Nee dat wil ik niet. KAK!’ horen we dagelijks. Vanmorgen zei hij zelfs: ‘Gaan jullie maar samen Sofie wegbrengen naar school. Ik blijf wel thuis’. Haha, van binnen (glim)lach ik me dan een ongeluk. Natuurlijk wel zodat hij het niet ziet, anders stort hij zich voor een volle tien minuten dramatisch ter aarde en moeten we al onze geweldloze communicatie-skills inzetten om hem er weer bij te krijgen.

En ik snap dat wel. Heb je net ontdekt dat er meer is dan het mamasoepje en dat jij zelf ook wat te vinden en te vertellen hebt, dan wil je daarin natuurlijk ook serieus genomen worden. Zou ik ook hebben.

Peuterpuberteit = rauwe power

Natuurlijk hebben we deze fase al eerder meegemaakt met Sofie, maar een jongen is toch weer anders, merk ik. Meer rauwe power in ons geval. Zijn houten hamer is zijn onafscheidelijke vriend, die altijd meegaat in z’n rugzakje. En alles wat hij tegenkomt krijgt een tik: tafel, raam, poes, vloer, hoofd-van-zus, glas met smoothie erin… timmer! Vooral als hij zich even niet gezien of gehoord voelt. Tsja, constructief overleggen en samenwerken komt in een volgende fase.

Al moet ik zeggen dat hij hard zijn best doet om onze pogingen serieus te nemen om de relatie tussen hem, ons huisraad en zijn zus zo geweldloos mogelijk te houden. Hij vraagt dan – über-schattig natuurlijk – ‘mag ik oooook, asjeblieeeft?’, net voordat hij uithaalt met zijn hamer.

Zus als goeroe

Naast slachtoffer-van-timmerdrift is zijn zus ook zijn goeroe. Wat, wanneer en hoe Sofie iets doet en zegt, zo doet Simon dat ook. Bovendien is hij nog aandoenlijk eenvoudig af te schepen door Sofie met spiegeltjes en kraaltjes, als zij zijn speelgoed wil. Om het soms vijf tellen later op een gillen te zetten omdat hij zijn, door hem zo gevoelde ‘lijfeigendommen’ terug wilt.

Het is zo mooi hem te zien in zijn peuterpuberteit, en om zijn eigenheid te zien ontwaken.

Behalve ’s morgens vroeg natuurlijk, als we op tijd op school moeten zijn.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) ook trainer en coach bij GezinsGeluk.nu, voor een sterke band én ruimte voor jezelf. 

Meer lezen?

Temperamentvolle kinderen, Eva Bronsveld

Playful parenting, Lawrence Cohen

Opgroeien in vertrouwen, Justine Mol

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Ubuntu: samen ben je heel

Ubuntu: samen ben je heel

Ubuntu is een (Zuid-)Afrikaanse filosofie en betekent zoveel als 'Ik ben omdat wij zijn'. Dat staat haaks op onze westerse mentaliteit die meer gemeen heeft met de op individualisme gebaseerde filosofie 'Ik denk dus ik ben'. Ga maar na. Hoe vaak los je iets zelf op,...

Column: Het territorium van mijn kinderen

Column: Het territorium van mijn kinderen

Ik stap in het donker mijn bed uit. Schuifelend beweeg ik me richting de deur. Ik schop tegen een schoentje, glijd bijna uit over een memorykaartje, en in de badkamer moet ik eerst het opstapje opzij schuiven voor ik op de wc kan gaan zitten. ’s Ochtends...

Column: Kloofhout, koek en kattenvoer

Column: Kloofhout, koek en kattenvoer

Ik was een dag alleen thuis met de kinderen. In de ochtend hadden we samen gespeeld en ’s middags wilde ik even wat voor mijzelf doen. Aan de overkant van de straat hebben we een moestuin die we nu vooral gebruiken als houtopslag. In het najaar timmerde ik er een...

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: omdat een zusje zo fijn is om te hebben. Vandaag is het Zussendag, en dat is een heel vierbare dag. Een zus kan een spiegel zijn, en je sparring maatje. Misschien zelfs van kinds af aan. Je uitlaatklep als je ouders weer eens reuze belachelijk deden. Je...

column: Allemaal papa’s voor andere kinderen

column: Allemaal papa’s voor andere kinderen

De peuter begint te begrijpen wat een papa inhoudt. Wat als gevolg heeft dat hij bevriende vaders ‘papa’ noemt, omdat hun kinderen hen ook zo noemen. Kinderlogica voor kinderen zonder vader. Denk ik. Het raakt me dat mijn zoon niet iemand heeft om ‘papa’ tegen te...

Bird nesting: een andere manier van wonen na scheiding

Bird nesting: een andere manier van wonen na scheiding

Bird nesting: niet het kind, maar de ouder wisselt na scheiding van huis. Omdat je kind niet om een verhuizing heeft gevraagd. Hoe werkt dat eigenlijk? Bird nesting: het kind hoeft niet te wisselen Vaak ontstaat er bij een scheiding een tussenperiode. In die periode...

0