Column: Trip down Memory Lane

door Robert Tannemaat
Robert Tannemaat

Ik zit klaar om een nieuwe column te gaan schrijven. Het is donderdag, een dag die ik zo koester: alleen thuis voor mijn eigen werk. Even niets moeten, maar doen waar ik blij van word. Meestal heb ik even een tijdje aanrommelen nodig om van de ‘ik moet’- in de ‘ik wil’-energie te komen. En zo dwaalde ik vanmorgen wat door mijn digitale fotoalbum heen. De filmpjes trekken mijn aandacht.

Filmpjes van een mannenreis met vrienden naar Berlijn. Nou ja mannen, jongens waren we nog. De meeste spreek ik niet meer. Filmpjes van mijn lange reis door Vietnam, tien jaar terug al weer. Het eerste filmpje met mijn lief Pieternel erop (ook tien jaar geleden).

Deze ochtend aan het eind van het jaar wordt een dromerige trip down Memory Lane.

Het gaat zo snel

Tot ik het allereerste filmpje van Sofie bekijk. Net geboren en liggend op de borst van een uitgetelde Pieternel. Grote donkere ogen, wijd open door de adrenaline van de meest bijzondere ervaring die we allemaal meemaken en toch ook weer vergeten: geboren worden.

Haar kwetsbaarheid raakt iets in me. Het volgende filmpje: de eerste keer in bad. Ze huilt een beetje en ik voel die onmiskenbare Sofie-energie door het filmpje heen. Ik ben geraakt door de herkenning van dat unieke wie-zij-is-gevoel. Iets wat ik met mijn ogen dicht herken en op kan roepen. Hebben alle ouders dat, vraag ik me onwillekeurig af?

Nou ja mannen, jongens waren we nog

Het volgende filmpje. Ik open de champagne en proost samen met Pieternel op ons eerste kind. Tjemig. Ben ik dat? Nog steeds een jongen, vind ik.

Ik scrol wat sneller door de grote hoeveelheid babyfilmpjes die dan volgen. In de tummytub, op het aankleedkussen, in de draagdoek, samen met de katten en ineens is ze gaan staan; in de harde wind op het gras langs de Waal. Voor ik het weet, kijk ik naar haar meest recente verjaardag. Vijf jaar al weer.

De jongen in mij is veranderd in een man

Vaderschap maakt de man

Ze wordt snel groot, besef ik. Een cliché dat bij elke ouder voorbijkomt. Maar zij niet alleen groeit. Ik zie mezelf ook groot worden op de filmpjes. ‘Mannen worden vaak pas man als ze vader worden’, vertelde iemand van wie ik veel over het leven heb geleerd tijdens de zwangerschap van Sofie. En ja. Ik zie het terug tijdens mijn wandeling door Memory Lane deze morgen. De jongen in mij is veranderd in een man.

De impact van de aanwezigheid van mijn kinderen in mijn leven is enorm. Vaderschap lijkt vaak zo vanzelfsprekend (‘iedereen doet en kan dit toch?’), is soms lastig, maar o zo bijzonder. Diep dankbaar is wat mijn gevoel op dit moment het beste omschrijft.

Klepper! Ik schrik op. O, ja. De schoorsteenveger zou langs komen. De bel is nog steeds stuk en de brievenbus vervangt al veel te lang zijn taak. Repareren, dat moet ik ook nog doen. Maar nu even niet. Nu geniet ik.

Recensie: Gedichten van een jonge vader

Op pad met je vader: de inwijding van jongen naar man

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen (vanaf 1 februari GezinsGeluk.nu). 

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Ik zie je

Column: Ik zie je

Eén van de fijne onverwachte pleziertjes van groter wordende kinderen is dat je leukere films gaat kijken. Exit Bob de Bouwer en Nijntje. Enter Star Wars en de Hobbit. Met Thijn en Noek keken we pas naar Avatar. De jongens hadden plezier en verdwenen in het sprookje...

Bird nesting: een andere manier van wonen na scheiding

Bird nesting: een andere manier van wonen na scheiding

Bird nesting: niet het kind, maar de ouder wisselt na scheiding van huis. Omdat je kind niet om een verhuizing heeft gevraagd. Hoe werkt dat eigenlijk? Bird nesting: het kind hoeft niet te wisselen Vaak ontstaat er bij een scheiding een tussenperiode. In die periode...

Column: Black Sabbath, Frank Sinatra en Gangnam Style

Column: Black Sabbath, Frank Sinatra en Gangnam Style

Lang geleden, de kleurenfotografie bestond nét en na een jaar of tien waren alle herinneringen overtrokken met een doffe rode waas, was mijn moeder volksdansjuf. Er stond een indrukwekkende rij lp’s met dansmuziek in de kast, en soms, als onze broertjes...

Nooit te weinig tijd voor een liedje

Nooit te weinig tijd voor een liedje

Tamar Lewis, moeder van drie kinderen en getrouwd met haar peuterliefde Jaïr, zingt over het moederschap. 'Nooit te weinig tijd voor een liedje' is ons recht uit het hart gegrepen. Tijd voor een inimininterview!...

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Eigenlijk wist ik het al voordat ik de uitdaging aanging. Ik kan bijvoorbeeld ook niet diëten. Van diëten ga ik - heel tegenstrijdig - juist eten. Ik kan met alle gemak chocoladerepen maanden in de koelkast laten liggen, maar als ik besluit om voorlopig geen...

4 tips voor minder boze peuterbuien

4 tips voor minder boze peuterbuien

Boze peuterbuien. Irritant! En reuze nuttig en leerzaam ook, volgens Janet Lansbury bijvoorbeeld. Eva Bronsveld heeft 4 heerlijke tips om de boze peuterbuien minder vaak tegen te komen. Hoe lastig het soms kan zijn, eigenlijk is het juist heel goed dat je peuter de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0