Column: Verlicht worden? Neem kinderen

door Robert Tannemaat

Je werkdag zit erop. Tijd voor deel drie van de dag: het avondritueel. Vermoeide kinderen ophalen, eten koken terwijl je tussendoor stinkende poepluiers verschoont, en te midden van dat alles ook nog even probeert contact te hebben met je lief. Zit je eindelijk aan tafel – na tien keer op en neer lopen naar de keuken voor alles waar je niet in één keer aan dacht – hoor je een zeurend: ‘Ik heb dooohoorst! Waarom heb ik geen waaateeeeer?!’

Afijn, dit gebeurt vast niet bij jou. Maar wel bij mij laatst. [Zucht. En nog een keer: Zucht.]. Gelukkig was ik me wel bewust van de twee keuzes die ik had: chagrijnig reageren ‘dat ze zelf maar moet lopen-en-of-ze-dat-toch-ook-gewóón-kan-vragen! Of: rustig adem blijven halen, de eerste vecht-of-vlucht-impuls voorbij laten gaan en een kort gesprek aangaan waarvan de uitkomst is dat ik nu weet dat ze a. een (te) volle dag heeft gehad op school én BSO, b. eigenlijk graag naar bed gaat (maar dat niet wil zeggen) en dus c. gewoon niet meer gewoon kan vragen om water.

rustig adem blijven halen

Ha! Fijn… nu heb ik verbinding én rust. En loop ik met plezier voor de 11e keer naar de keuken om een glas water te halen. Lekker zen. Blij met mijzelf en mijn leven.

Verlicht via chaos

Wat later besef ik de schoonheid van ouderschap: het is een chaos, een inferno soms. Iets wat me verder van rust, balans en focus wegbrengt dan wat dan ook. Een (toen) nieuw leven waar ik na de laatste wee, als Alice in Wonderland, plotseling middenin viel, onwetend wat het eigenlijk in hield. Maar – oh wonderschone contradictie – wat mij verder brengt dan ik ooit zónder had kunnen komen. Want naast lief en (schoon-)ouders zijn mijn kinderen mijn grootste leraren. Een cliché natuurlijk, maar net zoals al die jeukerige tegeltjeswijsheden (‘wat worden ze snel groot hè?’) ook zó waar: alles halen ze uit de kast om mij die rust, balans en focus midden op het slagveld aan te leren. Want als ik bij de kinderen zen en verlicht kan blijven, kan ik het overal.

Dus daarom triggeren ze van alles in me. Van het kleinste kleuterachtige gedrag wat nog in me huist (en zo af en toe bij onbenullige situaties de kop opsteekt), tot oude pijnen waarvan ik zelf, klein als ik was, onbewust al van had besloten het te vergeten alsof het nooit gebeurd was.

Helderziende Sherlockjes

Als kleine helderziende Sherlockjes weten ze haarfijn de werkelijke waarheid over mij: die verwarde, meewarige, doortastende blik (‘doe ’s echt’) als ik dat leugentje om bestwil vertel en dan dat gevoel van verbinding als ik daarna besluit gewoon te zeggen hoe het echt zit. (Waarna ik mezelf dan vaak met een ietwat betrapt gevoel voorneem nooit meer oneerlijk te zijn tegen ze). Ik leer er zo veel van.

En oei, wat maakte mij dit de eerste jaren als vader streng tegenover mijzelf. Ik moest bij wijze van spreken de allerbeste vader zijn die er maar zou kunnen bestaan. Tijd, thuis en geduld hebben me intussen bijgeleerd wat ‘goed’ en ‘de beste zijn’ eigenlijk betekenen. Nu begrijp ik het spel. Het spel waarin ik leer ín die herrie en rotzooi in huis te ontspannen, met beide benen op de grond te blijven staan en ten volste voelen dat ik leef!

Kinderen zijn, al zijn ze wat klein, mega-katalysatoren voor zelfontplooiing. Een rol die ze met alle kracht en liefde die in die kleine lijfjes past vervullen en niet voor minder gaan dan het allermooiste. Fasten your seatbelts and enjoy the ride!

Meer lezen

Everyday blessings, Myla Kabat-Zinn

Mindful opvoeden in een druk bestaan, Susan Bögels

Écht onvoorwaardelijk opvoeden is opvoeden zonder doel

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Geld moet rollen

Column: Geld moet rollen

Noek zit aan de tafel zijn geld te tellen. 'Nog 5 euro,' zegt hij, 'dan heb ik 60 euro. En dan kan ik die speciale Pokémondoos uit Engeland bestellen.' Ik bijt op mijn tong. Klaar om 'Maar je zou toch sparen voor een nieuwe telefoon?' te zeggen. Of, nog erger: 'Dat is...

Column: Van school ophalen in Laos

Column: Van school ophalen in Laos

Als ik mijn kinderen naar school breng loop ik altijd even met ze mee naar binnen. Tas neerzetten,  misschien nog een plas en zeker nog een dikke knuffel. Even acclimatiseren en samen kijken we in wat voor activiteit er vandaag ingevoegd dient te worden. Het is niet...

EHBO-post bij ouderschap van Celia Ledoux

EHBO-post bij ouderschap van Celia Ledoux

Een baby brengt behalve snoezigheid, veel vragen en soms problemen in huis. Veel ouders trekken dan de kaart van de grote Trek-Je-Plan-show. In de praktijk komt dat in het beste geval neer op aanmodderen en het warm water heruitvinden. In een slechter geval op jezelf...

Opvoedadvies van Eva: Make love not war

Opvoedadvies van Eva: Make love not war

Als er iets is wat kinderen ons leren, is het geduld en liefde. Make love, not war dus. Juist op de momenten dat zij onmogelijke monsters zijn, vragen ze ons om liefdevol te blijven. Met deze gouden tips van Eva Bronsveld kun je er weer even tegen. Eva geeft een...

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Praten over bloot, oh help! Gelukkig zijn kinderen hier heel onbevangen in en kunnen ze je zonder schaamte allerlei dingen vragen. Soms laten ze letterlijk alles zien. Hoe ga je hier als ouder mee om? Pedagoog-seksuoloog Judith van Duivenboden-Kreijne helpt ons een...

Column: Werken bij mijn gezin

Column: Werken bij mijn gezin

Greg Pearce heeft het goed voor elkaar. Hij ontwierp een programma dat zelfstandige muziekdocenten hun complete administratie ontneemt en maakte dat tot een grote hit. De zaak bleef groeien, zonder dat hij er erg veel voor hoefde te doen. Hij had iets goeds gemaakt en...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0