Column: Lekker verwend

door Liv den Duyn

Vroeger was ik een paardenmeisje. Ik fietste de hele omgeving af op zoek naar pony’s die wel een poetsbeurt konden gebruiken. Iedere dag na school maakte ik vijftallen kilometers naar verschillende boerderijen met pony’s. Mijn grote droom was natuurlijk een eigen exemplaar. Na lang wachten kwam deze droom uit. Op mijn 17e jaar, toen ik een eigen inkomen had, kochten mijn ouders de felbegeerde pony voor mij. Een veulen van 1 jaar oud. Ik moest enorm veel geduld hebben voor ik er op mocht gaan rijden, maar juist de eerste twee jaar waren heerlijk. Ik en de pony kenden elkaar door en door voor ik op haar stapte.

Ik besluit dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat gezeur

Mag ik een pony? Toe?

21 jaar later heb ik zelf een dochter die gek is op pony’s. De hele week kijkt ze uit naar de manegeles. Iedere dag zegt ze hoeveel nachtjes ze nog maar hoeft te slapen voor ze weer naar de manege kan. En ook bijna iedere dag vraagt ze om een eigen pony. Ik herken haar verlangen maar al te goed en zeg haar iedere keer weer dat ik haar begrijp, maar dat een pony duur is en dat er best veel bij komt kijken. Je moet er iedere dag heen en bent er dan zeker wel twee uur zoet mee. Ook in de winter. De stal moet uitgemest worden en de pony moet eruit, want hij moet zijn energie kwijt. Maar hoe ik ook blijf uitleggen, de vraag om een pony komt dagelijks voorbij. Na vier jaar zeuren besluit ik dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat gezeur! Ik ben er helemaal klaar mee. Ik bedenk wat ik kan doen om er vanaf te komen. En na drie slapeloze nachten zie ik het licht. Mijn besluit is genomen. We kopen een pony.

Goed verwend

Een paar maanden later hebben we haar gevonden. Een prachtige Haflinger van 2,5 jaar oud. Mijn dochter is verliefd. En ik stiekem ook. We kopen de pony en mogen haar bij de verkoper in pension laten staan. Mijn dochter is in de zevende hemel. Ook mijn andere twee kinderen zijn op slag verliefd op de lompe maar superaanhankelijke pony. De dagen die erop volgen borstelen ze haar, leggen honderden vlechtjes in haar manen en knuffelen haar helemaal plat.

de kinderen met hun troetelpony

Natuurlijk is ze kei verwend. Nu heb ik mijn kinderen zelf zo verwend. Is dat eigenlijk erg? Ze genieten ervan! Dit heb ik veel liever dan dat ze achter een computer of op de bank voor de televisie hangen.

En het mooie is: ze zijn weer twee uur per dag buiten! Buiten in de stront, op de boerderij.

Column: Samen slapen met een groot kind

Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

Dit was de laatste column van onze maffe Liv. Achter haar computer vandaan, in de stront op de boerderij. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

In de evolutie is hechting, de band tussen ouders en hun kinderen, een heel oud systeem. En hoe ouder een systeem, hoe belangrijker voor het bestaan als soort. Een mensenbaby wordt zo prematuur geboren dat hij nog jarenlange zorg van zijn ouders nodig heeft om te...

Column: Tweedeling

Column: Tweedeling

Het gebeurde ergens rond de eerste verjaardag van onze zoon. “Zo, en wanneer komt de tweede?" Mijn man en ik keken elkaar die allereerste keer vertwijfeld aan. Het was een onderwerp waar we serieus nog niet over hadden nagedacht. Ons leven liep lekker, we...

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Kinderen die je slaan, over je grenzen gaan, die van die ongezellige schietspelletjes spelen, stiekem doen en liegen, ik heb over al deze ingewikkelde kwesties geschreven. En steeds weer kom ik terug op zelfconnectie. Maar wat is dat dan? Hoe pak je zoiets aan? In dit...

Column: Eeuwig ontspullen

Column: Eeuwig ontspullen

Ik voel mij af en toe net de Don Quichot van 'clutter'; strijdend tegen de te grote hoeveelheid in mijn ogen onnodige (kinder)spullen in ons huis. Speelgoed, kleren, knutselwerkjes, kleine frutsels… de bakken, stapels, manden en kasten lijken zich vanzelf te vullen....

Column: Waardering werkt

Column: Waardering werkt

Thijn zit met de blokken te spelen. Hij is twee jaar oud en bouwt een tunnel, een brug of een kasteel - of alle drie tegelijk - waar de rails van zijn houten trein onder door kan rijden. Wendy zit met een slapende, pasgeboren Noek op schoot en een vriendin verbaast...

Column: Groter kijken

Column: Groter kijken

Kiind mag zich tegenwoordig een heuse dreumes noemen en is dus net als mijn zoontje de babyfase aan het ontgroeien. Een mijlpaal. Natuurlijk, wat vinden we het jammer dat het allemaal zo snel gaat, maar wat worden baby’s ineens leuk als ze echt een eigen...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0