Column: Weer een verjaardag zonder papa

door Miranda Huibers

De dreumes is een peuter geworden. Nu paradeert hij het liefst de hele dag rond met zijn fietsje zonder pedalen. Hij loopt ernaast, want zijn voetjes komen nog net niet bij de grond. Als ik hem vraag van wie hij die kreeg zegt hij ‘opa!’. Oma vergeet hij voor het gemak. Het is ook niet niks, een hele zin zeggen als je zo intens blij bent met iets. Misschien was het een iets te uitbundig feest, want hij vluchtte er af en toe een beetje van. Maar hij had het nog dagenlang over alle auto’s die hij open mocht maken.

Verjaardag zonder papa organiseren

Ik vluchtte er zelf soms ook een beetje van. Het is namelijk ook niet niks om zo’n verjaardag te vieren en te organiseren zonder papa. Ik zag er eigenlijk gewoon als een blok tegenop. Het samen opstaan en hem dan in mijn eentje zijn cadeautje geven. Dit soort dagen gaan nooit een hobby van me worden. De bevestiging dat alles gewoon doorgaat is té aanwezig. Maar daar moet vooral niemand iets over zeggen.

Maar als er niemand is die er iets over zegt is het ook echt niet ok. Dus eigenlijk kan niemand het goed doen op zo’n dag. Mij interesseert dat inmiddels niet meer. Het is zoals het is. Ik ben al heel erg blij dat iedereen er nog steeds gewoon is en dat Shane en ik allemaal bijzonder lieve en trouwe mensen om ons heen hebben. Maar dat het bijzonder lastig kan zijn om mee om te gaan, dat snap ik wel.

Alles gaat door

Omdat alles doorgaat en omdat het met mij steeds beter gaat, komt er ook meer ruimte om te voelen. Waar voorheen alleen maar verdriet en rouw zat, komt nu ook weer levenslust. Ik besef dat we het wel redden met z’n tweeën, en daarbij besef ik ook dat ik Alex niet zoveel meer vertel. Ik praat niet meer tegen hem in m’n hoofd. En over alle dingen waar ik me schuldig over had kunnen voelen is dit het eerste wat ik van mezelf echt niet eerlijk vind: dat mijn leven verder gaat. Dat er, naast de fantastische vrienden die ik al had, nieuwe mensen langskomen waarmee Shane en ik toffe dingen doen. Dingen die we met Alex gedaan zouden hebben, maar waar hij nu geen onderdeel meer van uitmaakt. En dat ik ook minder de behoefte heb om hem dat te vertellen.

Toch dichtbij

Behalve soms. Rond zo’n dag als de verjaardag van onze zoon. Dan wil ik hem weer alles vertellen. Hem laten zien hoe mooi alles door is gegaan en wat een fantastisch grappige, lieve zoon we hebben geproduceerd. Dan wil ik hem vertellen dat ze zoveel lol met elkaar zouden hebben gehad en dan wil ik dat hij ziet hoe Shane zich ’s avonds ineens naar me omdraait, ‘papa!’ zegt en zijn foto’s verplaatst. Vanaf het tafeltje waar ze altijd staan, naar een plek waar ze nog meer in het zicht staan: pal voor de televisie. En dat hij ze vervolgens tevreden en wild enthousiast een kusje geeft en dan naar boven wil om te slapen.

Meer lezen

Dood is niet gewoon, M. Delfos

Iedereen zegt dat ik mag huilen, E. Kant

Column: Acceptatie van de dood. Hoe dan?

Miranda Huibers is moeder van Shane, werkt als freelance tekstschrijver, fotograaf en social media manager. In haar columns schrijft ze over haar leven als jonge weduwe.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Groter kijken

Column: Groter kijken

Kiind mag zich tegenwoordig een heuse dreumes noemen en is dus net als mijn zoontje de babyfase aan het ontgroeien. Een mijlpaal. Natuurlijk, wat vinden we het jammer dat het allemaal zo snel gaat, maar wat worden baby’s ineens leuk als ze echt een eigen...

Column: Geen hulp nodig

Column: Geen hulp nodig

Wankelend kwam ze aan gelopen. Haren in een keurige, spierwitte bob. Zonnebril in het kapsel. Een zilvergrijs satijnen tuniekje, waarin haar dunne, door ouderdom ingeteerde benen nóg bruiner leken. Ik weet niet of ze klein was of klein leek, zo krom liep ze. Ze deed...

Column: Doen wat je wilt, against all odds

Column: Doen wat je wilt, against all odds

We gaan samen een weekend naar Groningen voor de David Bowie-tentoonstelling. Met de trein en in een hotel. En ondanks een drukke week, met halfzieke kinderen, een brakke nacht door een verjaardag en, oh ja, de zomertijd, voelen we ons verbazingwekkend fris en monter...

‘Eén, twee, in de maat’, over leren en schoolsystemen

‘Eén, twee, in de maat’, over leren en schoolsystemen

Ik vermoed dat iedere ouder het wel kent. De vraag: 'Kan die van jou al lopen?' Inclusief de meelevende blikken als je vertelt dat de jouwe nog niet loopt… Al vanaf het moment van zwangerschap lijkt er een soort wedstrijd te ontketenen tussen ouders onderling over hoe...

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

De foto waarop de zoon van Martin Gijzemijter in een jurk staat te stralen ging flink rond op social media. Naast hele negatieve reacties en enthousiaste reacties, was er nog een derde geluid te horen: 'Er waren ook reacties waar ik geen raad mee wist, en dat was de...

Column: Inspiratie vinden in snippers

Column: Inspiratie vinden in snippers

Mijn dochter Lisa gooide haar tekenpapier weg, het een na het ander, terwijl ze amper iets op de blaadjes getekend had. Ik besloot me ermee te bemoeien. ‘Het is zonde van het papier Lisa, om het weg te gooien als er bijna niets op staat. Daar worden bomen voor...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0