Het is vakantie. Kerstvakantie nog wel. Alle tijd van de wereld, zou je denken. Toch hebben we vandaag geen tijd om naar de dierentuin te gaan en dat is onoverkomelijk belachelijk – volgens mijn vijfjarige. Vanmiddag geef ik een workshop ouder-kindyoga en daar heb ik minimaal één kind bij nodig.
‘Yoga is stom!’ moppert mijn kleuter. Ik ben geschokt. Yoga stom?
Overdosis yoga
Ten eerste is yoga natuurlijk helemaal niet stom. Ik kan hier zo een hele rij voordelen en pluspunten opsommen, waaronder het niet te weerleggen feit ‘yoga is leuk’. Ten tweede ben ik bezig een yogapraktijk op te zetten. Ik volg een opleiding tot docent kinderyoga en oefen dus thuis mijn lessen met mijn drie trouwe jonge volgelingen. Elke woensdagmiddag geef ik kinderyogales aan een klein groepje kinderen, waaronder mijn oudste twee kinderen.
Zou er zoiets bestaan als een overdosis yoga? Heb ik hem teveel yoga toegediend? Nu moet ik zeggen dat de dubbele rol die ik tijdens de yogalessen heb ons beiden zwaar valt. Tijdens de les ben ik even niet zijn mama, maar toch ook wel. Ik ben zijn juf, maar niet echt. Rondom juffen en meesters gedraagt hij zich braaf, verlegen en leergierig. Als er een moeder in charge is wil er nog wel eens een dwarse bui de kop op steken. Dat is lastig tijdens de yogales. Als leerling zou hij zichzelf niet zomaar oprollen in een yogamat, maar als zoontje durft hij deze grens wel op te zoeken. Als de yogajuf hem vervolgens terecht wijst is dit duidelijk te veel voor hem.
Met zijn opmerking dat yoga stom is weet hij mij diep te raken. Zijn mijn lessen niet leuk? Ben ik er teveel in op gegaan? Dring ik het ongevraagd op aan mijn eigen kinderen?
Op de mat
Terug naar die middag in de kerstvakantie. Ik haal diep adem en vraag mijn zoontje waarom hij zegt dat yoga stom is. ‘Ik wil gewoon naar de dierentuin vandaag, maar dat kan niet.’ Opgelucht haal ik weer adem. Zo simpel kan het zijn. Ik beloof hem binnenkort naar de dierentuin te gaan samen, en we plannen het meteen.
De rust is wedergekeerd in huis. De jongste loopt als een giraf door de kamer en mijn zoontje neuriet het zonnedansliedje.
‘s Middags gaan we naar de ouder-kindyoga. Samen met mij staat hij op de mat. Even hebben we samen dezelfde rol. We volgen de les, ervaren elkaars kracht en elkaars zachtheid. Geen juf, geen leerling, geen moeder, geen zoon. Samen ervaren, en dat maakt het zo fijn.
Nynke Bos woont en werkt in een Veluws dorp met haar vrouw en drie jonge kinderen. Ze geeft Yoga en Mindfulness voor kinderen.
Verder lezen
Alle kinderen naar buiten!, Marieke Dijksman
Geluk voor kinderen, Leo Bormans
Slaapklets. Michal Jansen
