Column: zaaien voor de toekomst

door Miranda Huibers
Miranda Huibers

‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt zelf het metershoge onkruid wieden. Je kon het inmiddels gerust babybomen noemen. Bovendien kreeg ik klachten dat er geen fietsen meer in de voortuin konden staan, dus moesten we aan de slag.

Geen groene vingers

Terwijl ik me op een bijzonder warme dinsdagochtend in het zweet werkte om deze babybomen uit de voortuin de scheppen, vond Shane een slak en liet hem aan iedereen zien die langsliep. Zelden zo’n geluk om een beestje gezien. Ook nooit geweten dat tuinieren met je kind zo leuk kan zijn, want ik had bepaald geen groene vingers. Ik kon nog net een paardenbloem van iets anders onderscheiden.

Buitenkind

Maar nu Shane zich ontpopt tot waar buitenkind die al bij de tuindeur staat als ik de slaap nog uit m’n ogen wrijf, en de tuin er toch ligt, vond ik het tijd worden voor plantenkennisontwikkeling. Dus scheppen en harken we samen heel wat af en doen we verstoppertjes in het tuincentrum. Dat laatste vindt hij grappiger dan ik, want elke keer als ik hem niet meer zie, ontstaan in mijn hersenen verschillende doemscenario’s over waar hij kan zijn, door wie hij meegenomen is en hoe ik hem alsjeblieft terugkrijg. Zo’n plotselinge dood van je man doet wat met je, onder andere het bang zijn nog iemand zomaar kwijt te raken. Maar hey, een kind moet ook kind kunnen zijn, dus laat ik hem.

elke keer als ik hem niet meer zie, ontstaan in mijn hersenen doemscenario’s over waar hij kan zijn

We zaaien voor de toekomst

De bloemetjes die we samen gezaaid hadden en op zijn verjaardagsfeestje onder verschillende kindervoetjes jammerlijk sneuvelden, gaven alleen maar reden om nog meer na te denken over hoe je zo’n tuin eigenlijk aanlegt. En nu wordt het zowaar een beetje groen. En niet van het onkruid. Misschien een beetje, maar vooral van blaadjes van plantjes die we zelf plantten. De tuin wordt ónze tuin. Het begint eindelijk weer een beetje als thuis te voelen. Het zal nog wel even duren voordat de schutting volstaat met klimop en de bomen boven m’n knieën uitkomen, maar het begin is er.

Lees ook

Ik had je nog zoveel willen zeggen, M. van Nieuwenhuyzen

Dag papa, F. Koelewijn

Derek Das blijft altijd bij ons, S. Varley

Een boom vol herinneringen, B. Teckentrup

Miranda Huibers is moeder van Shane, werkt als freelance tekstschrijver, fotograaf en social media manager. In haar columns schrijft ze over haar leven als jonge weduwe.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Kleine racistjes: wat is ons eigen aandeel?

Kleine racistjes: wat is ons eigen aandeel?

Onze kinderen zijn geen kleine racistjes. We willen onze kinderen immers opvoeden tot respectvolle wijze volwassenen, die hun medemensen gelijkwaardig behandelen, of ze nu wit, zwart of iets daar tussenin zijn. Maar is dat wel reëel? Zonder dat we er erg in hebben,...

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

’Vertel eens, wat is jouw ultieme tip wanneer je meerdere kinderen naar bed brengt?’ vroegen we jullie op Facebook. Al snel stroomden de tips binnen en bleek maar weer eens dat geen kind en ouder hetzelfde is. Beste tip: samen slapen Een veelgehoorde tip was ‘samen...

Column: De driejarigengroep

Column: De driejarigengroep

Vandaag is het zover. Zoonlief gaat voor de eerste keer naar de driejarigengroep van de peuterspeelzaal. Leuk voor hem. Minder voor mij. De driejarigengroep vindt namelijk plaats op de ochtend van de dag die wij meestal samen doorbrengen.Vorige week heb ik de...

Column: Eindeloos vaderschapsverlof regel je zo

Column: Eindeloos vaderschapsverlof regel je zo

De afgelopen weken was er weer veel aandacht voor het al dan niet verlengen van het vaderschapsverlof. Het is duidelijk dat Nederland - waar de meeste mannen 2 dagen betaald vaderschapsverlof krijgen - er in vergelijking met andere landen slecht vanaf komt. De...

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik...

Column: Een nieuw jaar

Column: Een nieuw jaar

Ik houd van nieuwjaar. Ik ben geen oudjaarsmens. Als tiener verstopte ik me liever die laatste uren van het jaar om terug te kijken op alle gemiste kansen. Tijdens het vuurwerk barstte dan gelijk het gevoel van een ‘schone lei’ en nieuwe kansen in me los...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0