Column: zaaien voor de toekomst

door Miranda Huibers
Miranda Huibers

‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt zelf het metershoge onkruid wieden. Je kon het inmiddels gerust babybomen noemen. Bovendien kreeg ik klachten dat er geen fietsen meer in de voortuin konden staan, dus moesten we aan de slag.

Geen groene vingers

Terwijl ik me op een bijzonder warme dinsdagochtend in het zweet werkte om deze babybomen uit de voortuin de scheppen, vond Shane een slak en liet hem aan iedereen zien die langsliep. Zelden zo’n geluk om een beestje gezien. Ook nooit geweten dat tuinieren met je kind zo leuk kan zijn, want ik had bepaald geen groene vingers. Ik kon nog net een paardenbloem van iets anders onderscheiden.

Buitenkind

Maar nu Shane zich ontpopt tot waar buitenkind die al bij de tuindeur staat als ik de slaap nog uit m’n ogen wrijf, en de tuin er toch ligt, vond ik het tijd worden voor plantenkennisontwikkeling. Dus scheppen en harken we samen heel wat af en doen we verstoppertjes in het tuincentrum. Dat laatste vindt hij grappiger dan ik, want elke keer als ik hem niet meer zie, ontstaan in mijn hersenen verschillende doemscenario’s over waar hij kan zijn, door wie hij meegenomen is en hoe ik hem alsjeblieft terugkrijg. Zo’n plotselinge dood van je man doet wat met je, onder andere het bang zijn nog iemand zomaar kwijt te raken. Maar hey, een kind moet ook kind kunnen zijn, dus laat ik hem.

elke keer als ik hem niet meer zie, ontstaan in mijn hersenen doemscenario’s over waar hij kan zijn

We zaaien voor de toekomst

De bloemetjes die we samen gezaaid hadden en op zijn verjaardagsfeestje onder verschillende kindervoetjes jammerlijk sneuvelden, gaven alleen maar reden om nog meer na te denken over hoe je zo’n tuin eigenlijk aanlegt. En nu wordt het zowaar een beetje groen. En niet van het onkruid. Misschien een beetje, maar vooral van blaadjes van plantjes die we zelf plantten. De tuin wordt ónze tuin. Het begint eindelijk weer een beetje als thuis te voelen. Het zal nog wel even duren voordat de schutting volstaat met klimop en de bomen boven m’n knieën uitkomen, maar het begin is er.

Lees ook

Ik had je nog zoveel willen zeggen, M. van Nieuwenhuyzen

Dag papa, F. Koelewijn

Derek Das blijft altijd bij ons, S. Varley

Een boom vol herinneringen, B. Teckentrup

Miranda Huibers is moeder van Shane, werkt als freelance tekstschrijver, fotograaf en social media manager. In haar columns schrijft ze over haar leven als jonge weduwe.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

6 spelletjes die je kind helpen bij gevoeligheid

6 spelletjes die je kind helpen bij gevoeligheid

Kinderen zijn heel gevoelig. Alle kinderen dus. Van nature vervloeien ze gemakkelijk met hun omgeving. En die omgeving kan nogal intens zijn. Omdat kinderen niet altijd gezien worden in hun gevoeligheid, leren ze het vaak af om deze te benutten. En er zijn spelletjes...

Column: Speelafspraakjes

Column: Speelafspraakjes

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van...

Babynaam kiezen

Je zal maar van je Noorse vakantie terugkomen met de romantische naam 'Analius' in je hoofd – je baby zal blij met je zijn! Of wat dacht je van het Ierse Fiachra? Maar wij Nederlanders kunnen er ook wat van. Zo vinden ze in Engelstalige landen de namen 'Cock' of...

Column: Tweedeling

Column: Tweedeling

Het gebeurde ergens rond de eerste verjaardag van onze zoon. “Zo, en wanneer komt de tweede?" Mijn man en ik keken elkaar die allereerste keer vertwijfeld aan. Het was een onderwerp waar we serieus nog niet over hadden nagedacht. Ons leven liep lekker, we...

Column: Zwembadtranen

Column: Zwembadtranen

Ik wil iets schrijven, maar mijn hoofd is leeg. Of eigenlijk niet. Eigenlijk is mijn hoofd propvol, maar niet met wat ik wil. Ik zit bij de zwemles en kijk naar het betraande snoetje van mijn dochter. Laat ik maar niet opkijken. Laat ik maar naar het scherm kijken en...

Column: Mama is jarig

Column: Mama is jarig

Even rust. Met een koffie beland ik op de bank, terwijl er een mengsel in de oven hopelijk verandert in een heerlijke cake. Ik heb diezelfde cake al twee keer eerder gemaakt, één keer goed gelukt en één keer goed mislukt. Met 50% kans neem...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0