Denk jij als ouder ook aan jezelf?

Tien jaar geleden nam ik tijdens een vakantie het besluit om voortaan beter voor mijzelf te gaan zorgen. In die tijd had ik een gezin met een dreumes, een peuter en een kleuter. Mijn man zou met de jongens op het strand een zandkasteel gaan bouwen. Hij wenste mij toe dat ik lekker in de zon van een boekje kon gaan genieten. Ik nestelde me lekker op mijn badhanddoek met een goed boek. Echter, bij iedere roep van een kind om een mama, keek ik op of het voor mij was bedoeld. Ik had geen rust en ging daarom maar overeind zitten. Kijkend naar mijn gezin bedacht ik dat de kinderen nog ingesmeerd moesten worden met zonnecrème. Dit ging ik vervolgens direct doen. Even later checkte ik of mijn jongste een schone luier nodig had. Enfin, die middag was ik alleen maar druk met mijn gezin. Ik gunde mezelf geen enkele rust of ontspanning.

Regelmatig was ik boos op mijn man als hij tijd vrij maakte voor zijn hobby’s. Als ik er bij hem over klaagde, gaf hij mij het advies om ook tijd voor mezelf te nemen en iets voor mezelf te gaan doen. Ik wist eerlijk gezegd niet goed te bedenken wát ik dan zou moeten doen. Als ik bijvoorbeeld besloot om een middag naar de stad te gaan, was ik vervolgens alleen maar naar kinderkleding aan het zoeken.

Kortom, tijd voor mezelf nemen was er niet bij. Ik was prikkelbaar, moe en soms jaloers op een ander die wel tijd aan zichzelf besteedde. Ik ging regelmatig de discussie met mijn man aan over de verdeling van taken en verplichtingen. Ik had het gevoel dat alle verantwoordelijkheid op mijn schouders lag.

Daar op het strand besloot ik dat ik mezelf voortaan op nummer 1 zou plaatsen. Hóe, dat wist ik toen nog niet, maar ik zou eraan gaan werken.

Lege batterij

In mijn praktijk kom ik vaak moeders tegen die in hetzelfde schuitje zitten als ik destijds. Ze schenken al hun liefde en aandacht aan hun gezin, waardoor ze zichzelf op de laatste plaats zetten. Als je dat een korte tijd doet, omdat de situatie er naar vraagt, is het geen probleem. Maar als je standaard eerst voor een ander zorgt voordat je tijd en aandacht aan jezelf besteedt, dan ga je op je reserves leven.

Een lege batterij heeft niets te geven

Ik vergelijk het vaak met een batterij. Die moet ook opgeladen worden om energie te kunnen geven. Een lege batterij heeft niets te geven. Toch presteren veel moeders het om zelfs in hun reserves nog energie te leveren, wat uiteindelijk kan leiden tot vermoeidheids- en spanningsklachten.

Veel vaders hebben het ook druk, maar toch zijn veel van hen beter in staat om voor zichzelf te kiezen. Vaders willen over het algemeen ook heel graag hun steentje bijdragen aan het gezin, maar daarin wel de vrijheid voelen het op hun eigen manier te mogen doen.

Veel moeders hebben van nature de drang om de zorg naar zich toe te trekken. We willen het voorbeeld van onze ouders volgen door net zo zorgzaam te zijn als onze moeders en daarnaast even hard te werken als onze vaders. We zijn meer gaan werken, maar nauwelijks minder gaan zorgen.

Moeders hebben sneller last van schuldgevoelens. We zijn bang om anderen teleur te stellen, vinden het lastig om te zien dat onze kinderen gefrustreerd, boos of verdrietig zijn. We kunnen moeilijk nee zeggen, en om hulp vragen is soms lastig. Goed voor jezelf zorgen is dus niet zo gemakkelijk. Het is een proces waarin je een aantal stappen moet zetten:

Stap 1: Het besluit nemen om beter voor jezelf te gaan zorgen. Je hebt geen invloed op dat wat je overkomt, je hebt wel een keuze in hoe je ermee omgaat.

Stap 2: Contact maken met je eigen wensen en verlangens. Als je daar lang niet meer naar hebt geluisterd, moet je die opnieuw gaan ontdekken.

Stap 3: Anders omgaan met gedachten en gevoelens die je weerhouden om tijd en aandacht aan jezelf te besteden. Je hoort vast – net als ik –stemmen in je hoofd die vertellen waarom je iets moet en niet mag. Schuldgevoelens kunnen de kop op steken als je voor jezelf kiest en vaak heb je de neiging te compenseren of te verantwoorden.

Stap 4: Patronen doorbreken en zaken echt anders aanpakken of loslaten. Als je altijd blijft doen wat je deed, dan krijg je wat je altijd al kreeg.

Stap 5: Doe wat belangrijk voor je is. Ook al voelt het niet altijd prettig, maak keuzes en voer die uit.

Met het besluit dat ik nam destijds op vakantie was ik er nog niet. Maar het was wel een heel goed begin. Met vallen en opstaan heb ik inmiddels geleerd om mezelf op nummer 1 te plaatsen. Zodat ik goed voor mijn kinderen kan zorgen. En mijn kinderen? Die zijn blij groot geworden.

Meer over druk lees je in de eerste editie van Kiind! Bestel hem in onze webwinkel of neem een abonnement en ontvang een jaar Kiind.

Esther Pastoor is getrouwd en moeder van 3 puberzonen. Vanuit haar praktijk Esther Pastoor Coaching en Training helpt ze ouders die worstelen met de opvoeding van hun kind(eren), zodat ze met meer zelfvertrouwen en plezier zich kunnen wijden aan hun taak als ouder.