Met drie kinderen in een klein huis

Art director Jannie woont met haar drie kinderen in een fantastisch maar klein huis. Dan kun je best makkelijk in chaos verzanden. Jannie niet.

Ik heb allerlei systeempjes in huis. Zo stop ik voor de hele week voor de kinderen kleren in mandjes. Zo weet ik zeker dat ik niet halverwege voor de onaangename verrassing kom te staan dat alle onderbroeken in de was zitten. Ook vind ik het fijn dat ik op die manier het zo kan organiseren dat de kinderen in de kleren waarin ze komen ook weer naar hun vader vertrekken. Ook hebben we een schema wie welke dag helpt bij tafel dekken en afruimen. Het liefst doe ik het met zijn allen samen, maar de keuken is zo klein dat ik gek word als we er met zijn vieren in proberen te bewegen.

Taakjes

Twee keer per week moeten de kinderen huishoudelijke taakjes doen. Ze kiezen dan zelf welke taakjes. Dit varieert van vegen, wc-soppen, was ophangen en stoffen tot de schoenen netjes zetten. Veel systemen vind ik nodig omdat het onmogelijk is om in je eentje alles maar gedaan te krijgen met 3 kinderen in een klein huis. Bijvoorbeeld de helpende taakjes en de kledingmandjes. Sommige zijn nodig voor het ruimtegebrek. De doorgang naar buiten is bijvoorbeeld ook heel klein. Als iedereen tegelijkertijd daar probeert zijn schoenen, jas en tas aan te doen, dan is het gegarandeerd ruzie.

Tijdens de ochtend houd ik dus nauwlettend in de gaten welk kind op welk moment richting schoenen gaat om iedereen een beetje orderlijk naar buiten te krijgen en dan ook nog op tijd. De eerste maanden dat we hier woonden was ik onwijs gefrustreerd elke ochtend omdat het dus gewoon niet liep. De kinderen zeggen wel eens: waarom moet alles met een schema? Maar zonder dat schema valt het dus in het honderd.

En als je het een ritueel noemt, zoals pedagoog Eva Bronsveld, klinkt het meteen weer veel gezelliger.

Overleg

De meeste beslissingen nemen we overigens in consensus. Het is niet alleen een fijn gevoel dat iedereen even belangrijk is met beslissingen, maar het is ook heel leerzaam om je steeds af te vragen: vind ik iets nou echt heel stom, of kan ik er eigenlijk wel mee leven? Ik vind dat een handige vaardigheid voor mijn kinderen.