Toen Lisa Peter leerde kennen, tekende ze haar ‘droomleven’ in een notitieboekje. Een kind, een boerderij, buitenleven. Het leek onmogelijk. En toch werd het droomleven werkelijkheid.
Droomleven
Op een dag zie ik de boerderij van mijn dromen te koop staan. Maar ja, het is veel te groot voor ons samen, en niet te betalen voor ons alleen. Ook staat hij een heel eind bij ons vandaan. Niet heel praktisch dus. En toch kan ik het niet loslaten. Heel wat nachten staar ik naar de foto’s van de boerderij.
Lees het hele verhaal van Lisa in het splinternieuwe winternummer ‘Thuis’.
Een nieuwe gedachte komt in me op. Hoe mooi zou het zijn om het leven weer met mensen te delen. Hoe leuk zou het zijn als we in een huis wonen met nog een gezin met kleine kinderen. De kans dat Simcha er nog een broertje of zusje bij krijgt, is heel klein. Zo zouden er altijd kinderen zijn om mee te spelen, van wie Simcha het delen en samenleven kan leren.
Avontuur
We besluiten de boerderij te bezichtigen. Het is onwerkelijk om het hek open te doen en me te bewegen in de foto’s waar ik zo vaak dromerig naar heb gestaard. Peter gaat zitten in een tuinhuis met een stookplaats en staart naar het kerkje en de velden in de verte. Ik voel hoe ook hij hier zou kunnen uitademen na hele intensieve jaren. Als Simcha even later in de voormalige deel rond rent tussen de door koeienkonten afgesleten palen, zie ik ons hier ineens met zijn allen aan het kerstdiner zitten. Genoeg plek voor iedereen en voor een enorme kerstboom.
Avondenlang puzzelen we met elkaar over de haalbaarheid. Kunnen we het samen financieren? Durven we dit avontuur met elkaar aan? Kennen we elkaar goed genoeg? Durven we de risico’s te nemen?
Thuis
Met de buren genieten we samen van al het moois om ons heen. We leren openlijk elkaars behoeften te bespreken en liefdevol onze grenzen aan te geven. Eens in de zoveel tijd eten of drinken we wat samen en bekijken we wat er allemaal moet gebeuren of anders moet. We nemen ons voor alles uit te spreken, hoe onbeduidend het ook lijkt. Over een paar weken wordt hier hun kindje geboren. Ik verheug me erop hem hier te zien opgroeien. Om Simcha met hem te zien spelen. Binnenkort zullen mijn schoonouders bij ons op het erf komen wonen. Hoe mooi zal het zijn als zij hier oud mogen worden, we voor hen kunnen zorgen als dat nodig is, en zij op de kinderen kunnen letten als wij even weg moeten. Al onze dromen lijken hier langzaam waar te worden.
Als ik de laatste dozen uitpak komen daar ineens een stapel aantekeningboekjes uit tevoorschijn. Gedachteloos blader ik erin en zie opeens een tekening gemaakt in 2010 van ons leven nu. Van dingen die stuk voor stuk moeilijk tot onmogelijk leken. Muren blijken er niet te zijn om je tegen te houden, maar om je te laten voelen hoe graag je iets wilt.
Wat is het beeld dat jij draagt in jouw hart?
Verder lezen
Anders wonen anders leven, M. Resink
Op zoek naar het verloren geluk, J. Liedloff
Het hele jaarfeesten, Lisa Wade en Daan Rot
Tekst en beeld: Lisa Wade
