Ons huishouden bestaat uit twee jongens, één van drie en één van zes jaar, en onze kater Bo. Een gezellige drukte met vooral veel beweging en geluid. Geluid dat me de hele dag blijft achtervolgen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Mijn jongste zoon kan heerlijk spelen. De scenes van brandweerman Sam klinken hard door het huis. Het is een intens kind met een sterke wil. Hij gaat helemaal op in zijn emotie. De verschillende emoties wisselen elkaar in een vlot tempo af. Hij heeft vooral behoefte aan duidelijkheid, liefde en inspraak. Mijn oudste zoon Finn is een gezelschapsdier. Als hij ‘s morgens beneden komt, begint hij direct te kletsen. Het schoolleven en alles wat daarbij hoort, valt hem zwaar. Wanneer hij zich moe en verdrietig voelt, is een uitbarsting dichtbij. Hij heeft behoefte aan aandacht, liefde en begrip.
Door de dag heen klinkt veelvuldig mijn naam. De verzoeken stromen binnen aan de lopende band. Allemaal gevoed door de onderliggende behoeftes van mijn kinderen. Mijn trommelvliezen hebben het flink te verduren. Gelukkig ben ik een ‘echte’ vrouw die meerdere dingen tegelijk kan doen. Weliswaar met wat minder focus – maar ach, daar merk je niets van. Ik heb ogen en oren voor alles wat me lief is.
Het is je vast al duidelijk dat de heren expressief en behoorlijk aanwezig kunnen zijn. Ik vind het fijn te horen en te zien hoe het met hen gaat. Al is het soms wel even zoeken in de bombarie van hun gedrag.
De meeste tijd kan ik goed meebewegen en geniet ik van de drukte bij ons thuis. Op dagen waarop mijn energie me in de steek laat, voelt de drukte van ons gezin wat minder comfortabel. Mijn aandacht dwaalt af naar alles wat ik nog te doen heb. Het geluid, de stroom van vragen, kleine en grote woede-uitbarstingen, spontane liefdesverklaringen, een bulderende lach en ga zo maar door. Je begrijpt het al, op zulke dagen is het allemaal ‘too much’. Ik hoor mezelf geïrriteerd en een tikkeltje zuur zijn. Het enige wat ik nog hoor en zie, is een drukte van jewelste. En ik dan?
Wat helpt is naar mezelf te kijken, in plaats van het gedrag van mijn kinderen te willen beïnvloeden
Regelmatig vraag ik me na zo’n dag af of ik genoeg ruimte maak voor mijn eigen behoeftes. Tja, een goede vraag, die ik mezelf net iets te laat stel. Mijn energie is op voor ik het in de gaten heb.
Hoe duidelijk ben ik eigenlijk over mijn behoeftes? Als ik het zelf niet altijd weet, hoe weten zij het dan? Is het eerlijk wanneer ik geïrriteerd reageer? Diep van binnen weet ik hoe het werkt. Ik ben een gever, die op goede dagen net iets te druk aan het geven is. En zo’n goede dag gebruik ik meestal niet om mijn eigen batterij op te laden. Gewoon maar druk doen is soms ook verrekte makkelijk, want dan hoef ik nergens over na te denken.
Wat kan ik doen om beter voor mezelf te zorgen? Juist! Mijn eigen behoeftes onderzoeken en hier meer tijd voor maken. Misschien wat vaker een boek lezen. Net iets vaker afspreken met mijn goede vriendin. En gewoon languit op de bank met de kinderen. Kortom, me iets minder druk maken.
Druk gedrag hoort voor een groot deel bij de ontwikkeling van een kind. Baby’s kunnen onrustig en snel overprikkeld zijn. Druk is dan meer een signaal om ons iets duidelijk te maken. Peuters beschikken over een schat van energie. Ze zijn daardoor beweeglijk en vaak ongedurig. Ze ontdekken hun eigen wil en zijn bezig om dit uit te proberen. Een kleuter heeft tijd nodig om te wennen aan school. In het begin is concentratie nog lastig. Drukte kan door een kleuter gebruikt worden om zich te uiten en nieuwe dingen te verwerken. Kinderen van zes tot negen jaar zouden klaar moeten zijn voor het onderwijs. Stil zitten en luisteren in de kring. Steeds minder tijd om te spelen en te bewegen. Druk gedrag wordt in deze fase vaak als storend gezien. Terwijl kinderen in deze leeftijd bewegen juist nodig hebben om te kunnen leren. Kinderen van negen tot twaalf jaar krijgen te maken met groepsdruk. Zij kunnen druk weer op een hele andere manier ervaren. Druk heeft dus wel degelijk een functie voor kinderen. En voor volwassenen ook.
Ik ben druk bezig om een goede balans te vinden. Bij mij helpt het vooral om naar mezelf te kijken, in plaats van het gedrag van mijn kinderen te willen beïnvloeden. Natuurlijk vraag ik mijn kinderen met enige regelmaat ook rekening te houden met mij. Maar de grootste verandering mag bij mij vandaan komen. De goede voornemens en de eerste stappen zijn er. In de tussentijd geniet ik van onze drukte van jewelste.
Erika Roodenburg is moeder van twee stoere jongens, trainer Rots & Water en pedagogisch coach in de kinderopvang. Haar talenten en ervaringen komen samen in Kinderen & Zo.
Meer over drukte lees je in de eerste editie van Kiind met als thema Druk! Bestel hem in onze webwinkel.
