De serieuze wetenschap achter huttenbouwen

door Christel Rengers

‘Huttenbouwen is ook opvoeden’ is hét motto waar we bij Kiind naar leven. Want huttenbouwen is spelen, knus en avontuurlijk. En er zit zelfs een heel verhaal achter. Het blijkt supergoed voor de ontwikkeling te zijn. Dit zegt essayist en onderwijzer David Sobel in ‘Childrens special places‘. Sobel wordt ook wel gezien als dé expert op het gebied van huttenbouwen.

Huttenbouwen is van alle tijden

In zijn onderzoek naar het fenomeen huttenbouwen ontdekte hij dat huttenbouwen altijd al en wereldwijd door kinderen wordt gedaan. Hij vond hutten in bossen, parken, heggen, sneeuwhopen, woestijnen en achtertuinen. Huttenbouwen is zelfs terug te voeren naar onze jager-verzamelaartijd, waar het bouwen van een hut een belangrijke vaardigheid was. Kinderen oefenden dit door vanaf jonge leeftijd eigen hutten te bouwen en zo het bouwen in de vingers te krijgen. Het kunnen en willen bouwen van een hut kun je misschien zelfs zien als onderdeel van een set overlevingsvaardigheden die diep in ons verankerd zitten.

De behoefte om hutten te bouwen ontstaat bij kinderen volgens Sobel rond het vijfde, zesde levensjaar. Het begint met forten in huis en breidt zich verder uit naar buiten naarmate kinderen ouder worden.

Huttenbouwen is een overlevingsvaardigheid

Huttenbouwen en de ontwikkeling

Het bouwen van een hut stimuleert kinderen om langzaam maar zeker de wereld om hen heen ontdekken, steeds zelfstandiger te worden en een eigen wereld los van het gezin te creëren. Huttenbouwen heeft invloed op het zelfvertrouwen, de onafhankelijkheid, het probleemoplossend vermogen en de ontwikkeling van de fantasie. Maar ook samenwerken en onderhandelen komen aan bod wanneer kinderen samen een hut bouwen. En wat dacht je van het ruimtelijk inzicht dat je nodig hebt om een hut stabiel en ruim genoeg te maken? Het bouwen van hutten is soms hogere wiskunde! Daarnaast zijn je kinderen buiten, in beweging én, met een beetje geluk, middenin de natuur.

Sobel stelt ook dat een hut letterlijk en figuurlijk kinderen afschermt van de buitenwereld. Het is een veilige plek waar zij de dienst uitmaken, vrijelijk dromen, fantaseren en mijmeren. Wat weer erg belangrijk is voor de autonomie   en het werkt als mindfulness.

Huttenbouwen stimuleren

Laat je kinderen bouwen en zorg voor de juiste materialen zoals knijpers, lakens, stokken, dozen of wat je ook maar kunt vinden. Introduceer het bouwen van hutten al vroeg door een kleed over de tafel te leggen voor de allerkleinsten. Zo leren ze al jong de broodnodige huttenbouwvaardigheden. En misschien wel het allerbelangrijkste: geef ze de ruimte om zelf een hut te bouwen en te proberen wat wel en niet werkt. Laat ze buiten in de buurt zelf een hut maken of ontdekken. Het kan beginnen in de bosjes met een paar stokken en eindigen in de meest waanzinnige boomhut ooit!

Meer lezen?
‘Het laatste kind in het bos: Hoe we onze kinderen weer in contact brengen met de natuur’ van Richard Louv

‘Children’s Special Places:  Exploring the Role of Forts, Dens and Bushhouses in Middle Childhood’ van David Sobel

Tutorial op Kiind: Spelen en huttenbouwen met kranten

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Nog geen jaar geleden vertrokken wij als gezin naar een ecogemeenschap in Andalusië. Met een tent en fietsen bovenop onze niet zo ecologisch verantwoorde oude diesel uit 1996 reden we langzaam naar het zuiden. Lees hier een dag uit ons leven. Er klinkt een zacht...

Tweeling: altijd alles delen?

Tweeling: altijd alles delen?

Moet een tweeling altijd alles delen? Behalve dat het krijgen van een tweeling erg lollig is (tenminste dat vind ik, het is toch net alsof je lichaam een practical joke met je uithaalt), snijdt het ook af en toe door mijn hart: dat de tweeling een positie inneemt...

Column: Hand vast

Column: Hand vast

Als vanzelf laat ik mijn vingers in je hand glijden. Het voelt zo vertrouwd: jij en ik. Ik moet stiekem lachen om hoe je me een tikkeltje nerveus en op je hoede door het drukke verkeer leidt. In jouw ogen loop ik, na al die jaren, nog steeds dromend door het leven. Je...

Column: Opa nooit gekend

Column: Opa nooit gekend

Mijn kinderen hebben hun opa nooit gekend. Wat zou mijn vader dit grappig hebben gevonden, denk ik geregeld als een van mijn kinderen weer wat uithaalt. Wat zou hij een leuke opa zijn geweest! Paardje rijden op zijn knie, balletje rollen in de tuin, voorleesmarathon...

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

We laten onze thuisgeprinte kaartjes scannen en we mogen naar binnen. Rijksmuseum, here we come! Thijn en Noek lopen ieder met een iPod en volgen de aanwijzingen op van het digitale familiespel, dat ons belooft een aantal geheimen van het museum te zullen verklappen....

Column: Een lome zondagmorgen

Column: Een lome zondagmorgen

Het is zondagochtend. Te vroeg om op te staan. Zoonlief denkt daar anders over. Nadat zijn papa hem al enkele uurtjes bezig heeft gehouden met het spelen van spelletjes, is hij toe aan een ander speelmaatje. Zachtjes gaat de slaapkamerdeur open en sluipt hij...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0