De serieuze wetenschap achter huttenbouwen

door Christel Rengers

‘Huttenbouwen is ook opvoeden’ is hét motto waar we bij Kiind naar leven. Want huttenbouwen is spelen, knus en avontuurlijk. En er zit zelfs een heel verhaal achter. Het blijkt supergoed voor de ontwikkeling te zijn. Dit zegt essayist en onderwijzer David Sobel in ‘Childrens special places‘. Sobel wordt ook wel gezien als dé expert op het gebied van huttenbouwen.

Huttenbouwen is van alle tijden

In zijn onderzoek naar het fenomeen huttenbouwen ontdekte hij dat huttenbouwen altijd al en wereldwijd door kinderen wordt gedaan. Hij vond hutten in bossen, parken, heggen, sneeuwhopen, woestijnen en achtertuinen. Huttenbouwen is zelfs terug te voeren naar onze jager-verzamelaartijd, waar het bouwen van een hut een belangrijke vaardigheid was. Kinderen oefenden dit door vanaf jonge leeftijd eigen hutten te bouwen en zo het bouwen in de vingers te krijgen. Het kunnen en willen bouwen van een hut kun je misschien zelfs zien als onderdeel van een set overlevingsvaardigheden die diep in ons verankerd zitten.

De behoefte om hutten te bouwen ontstaat bij kinderen volgens Sobel rond het vijfde, zesde levensjaar. Het begint met forten in huis en breidt zich verder uit naar buiten naarmate kinderen ouder worden.

Huttenbouwen is een overlevingsvaardigheid

Huttenbouwen en de ontwikkeling

Het bouwen van een hut stimuleert kinderen om langzaam maar zeker de wereld om hen heen ontdekken, steeds zelfstandiger te worden en een eigen wereld los van het gezin te creëren. Huttenbouwen heeft invloed op het zelfvertrouwen, de onafhankelijkheid, het probleemoplossend vermogen en de ontwikkeling van de fantasie. Maar ook samenwerken en onderhandelen komen aan bod wanneer kinderen samen een hut bouwen. En wat dacht je van het ruimtelijk inzicht dat je nodig hebt om een hut stabiel en ruim genoeg te maken? Het bouwen van hutten is soms hogere wiskunde! Daarnaast zijn je kinderen buiten, in beweging én, met een beetje geluk, middenin de natuur.

Sobel stelt ook dat een hut letterlijk en figuurlijk kinderen afschermt van de buitenwereld. Het is een veilige plek waar zij de dienst uitmaken, vrijelijk dromen, fantaseren en mijmeren. Wat weer erg belangrijk is voor de autonomie   en het werkt als mindfulness.

Huttenbouwen stimuleren

Laat je kinderen bouwen en zorg voor de juiste materialen zoals knijpers, lakens, stokken, dozen of wat je ook maar kunt vinden. Introduceer het bouwen van hutten al vroeg door een kleed over de tafel te leggen voor de allerkleinsten. Zo leren ze al jong de broodnodige huttenbouwvaardigheden. En misschien wel het allerbelangrijkste: geef ze de ruimte om zelf een hut te bouwen en te proberen wat wel en niet werkt. Laat ze buiten in de buurt zelf een hut maken of ontdekken. Het kan beginnen in de bosjes met een paar stokken en eindigen in de meest waanzinnige boomhut ooit!

Meer lezen?
‘Het laatste kind in het bos: Hoe we onze kinderen weer in contact brengen met de natuur’ van Richard Louv

‘Children’s Special Places:  Exploring the Role of Forts, Dens and Bushhouses in Middle Childhood’ van David Sobel

Tutorial op Kiind: Spelen en huttenbouwen met kranten

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Langvoeden – gek of gewoon?

Langvoeden – gek of gewoon?

Ik ben op een verjaardagsfeest en de woonkamer zit vol gasten. Mijn zoon van 14 maanden is moe en klimt op mijn schoot. Ik weet wat er gaat komen en nog voordat hij een duik in mijn shirt kan nemen, probeer ik hem af te leiden. Dat lukt niet. Hij probeert toch een...

Column: Feestbeesten

Column: Feestbeesten

Onze kinderen zijn geen feestbeesten. Wanneer we in een situatie zijn waarin meerdere mensen in een ruimte aanwezig zijn en zich met elkaar bemoeien (doorgaans 'Partijtje' of 'Feestje' genoemd), dan zijn de reacties als volgt:De Zevenjarige trekt zich terug in zijn...

Column: Veranderd lichaam

Column: Veranderd lichaam

Door een zwangerschap krijg je vaak een veranderd lichaam. Tirza kijkt terug op haar lichaam in de kraamtijd van haar tweeling. Ik pak een kraamverband om bloed op te vangen en kies een stevige, grote onderbroek voor steun. Daarna pak ik een trombose-spuit. Na de...

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

'Hij lijkt sprekend op jou.' Dat heb ik jaren gehoord als het over Thijn ging. En ik zag het zelf ook. Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst in mijn handen had. Ik herkende hem meteen. En al mijn onzekerheid over of ik wel wist hoe ik zo'n kleintje vast moest...

De keerzijde van co-ouderschap

De keerzijde van co-ouderschap

Co-ouderschap wordt tegenwoordig gezien als de beste optie na een fijn gezin met twee ouders. Maar ís dat wel zo? Of gaat het hier om een modern en puur rationeel bedacht concept?   Kinderen krijg je samen, en de meeste moeders zullen een betrokken partner...

Met biologische kinderen ook nog adopteren?

Met biologische kinderen ook nog adopteren?

Laetitia uit België droomt van een kind adopteren. Ze vertelt in drie delen hoe ze dat heeft gedaan. Het was april 2010. We hadden net besloten dat we voor een derde kindje zouden gaan. We droomden van een groot gezin met wel vier kinderen en we waren al aardig op weg...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0