Zelf ben ik een groot voorstander van zelfzorg. Ik vind het belangrijk dat moeders die behoefte hebben aan tijd en ruimte voor zichzelf, luisteren naar hun verlangens. Daarvoor moeten ze soms over wat drempels heen. Onze dagen zijn namelijk snel gevuld: zorgen voor de kinderen, ze naar school brengen en halen, speelafspraakjes en sporten, het huishouden, werk en dan ook nog eens iets voor onszelf? Daar hebben we geen tijd voor toch? Maar wat gebeurt er als je te lang te weinig tijd aan jezelf besteed? Als een massage, meditatie of vroeg naar bed onder aan de ‘to do-list’ blijven staan? Als je er van overtuigd bent dat het goed met jou gaat, zolang het met de kinderen goed gaat? Als je zo moe bent dat je jezelf niet meer kan voelen en niet meer weet hoe jij als fundament voor je gezin door kan blijven gaan?
Wat gebeurt er als je te lang te weinig tijd aan jezelf besteed?
Onlangs las ik in een artikel dat zelfzorg helemaal niet de oplossing is tegen het eeuwige watertrappelen van veel moeders. Natuurlijk is het fijn om af en toe jezelf een beetje te verwennen. Maar zodra je weer volop aan het moederen bent, van het minste geringste weer (over)vermoeidheid raakt, dan is een massage of een warm bad in feite niets meer dan een momentoplossing. Natuurlijk wel een fijne oplossing, als je je echt kan overgeven in het moment aan het warme badwater. Maar als je in bad ligt en met je hoofd toch nog aan het bedenken bent wat je daarna allemaal nog moet doen, dan heeft dat bad niet zo veel zin. Wat wel helpt is een structurele oplossing, afhankelijk van waar je behoeftes liggen. Het gaat er in ieder geval om dat we wat meer ‘village’ mogen creëren rondom het ouderschap.
‘It takes a village to raise a child’, een prachtig Afrikaans gezegde. Kinderen laten opgroeien en opbloeien in een gemeenschap, die zo organisch op elkaar is afgesteld dat je als geheel bijdraagt aan de ontwikkeling van een kind. Door de tijd en maatschappij waarin wij momenteel leven, is opvoeden in stamverband een uitdaging. De druk die moeders op hun schouders ervaren, wordt alleen maar groter. Grootouders werken vaak nog en hebben weinig tijd om hun kleinkinderen onder hun hoede te nemen, áls ze al in de buurt wonen. Ooms en tantes hebben hun handen vol aan hun eigen (gezins)leven. We leven in een wereld waarin gelijkgestemden veelal alleen online in ons leven zijn. Ik vind het fijn om te lezen dat er aan de andere kant van Nederland moeders zijn die net als ik bezig zijn met natuurlijk ouderschap en zelfontwikkeling, maar het liefst zou ik met een (gelijkgestemde) buurvrouw mijn verhaal willen delen en een echte knuffel willen krijgen in plaats van xoxo.
Het creëren van een dorp om je heen heeft alles te maken met je daar voor open te stellen. Ook is het handig om te weten wat jij (structureel) nodig hebt als moeder voor jezelf en voor je gezin en wat je te bieden hebt. Hier wat tips en ideeën voor het bouwen van je eigen stam:
- Sta jezelf toe. Realiseer je dat je als ouder niet alles zelf en alleen hoeft te doen en dat je het waard bent om hulp te vragen én te ontvangen.
- Begin klein. Kijk en voel allereerst waar je behoefte aan hebt. Wil je eens per week twee uur schoonmaakhulp of iemand die komt koken? Er zijn ongetwijfeld mensen in jouw omgeving die ook wat meer gezelschap kunnen gebruiken. Misschien heb je een vriendin met kinderen in de buurt die dezelfde wensen heeft? Wellicht kunnen jullie op elkaars kind(eren) passen, terwijl jij je moment pakt om te doen wat nodig is. Des te helderder jij voor ogen hebt wat je nodig hebt en wat je te bieden hebt, des te makkelijker het wordt om het daadwerkelijk te creëren.
- Reik uit. Een stam bestaat niet alleen uit (gelijkgestemde) ouders en kinderen. Juist oudere en wellicht meer ervaren generaties horen er ook bij. Weet dat er veel behoefte is aan verbinding. Ik ben er van overtuigd dat veel mensen graag willen helpen. Kijk en met name vraag rond in je omgeving, hang briefjes op bij de supermarkt of op school. Wie weet zijn er grootouders met ruimte in hun hart voor meer kinderen of knuffeltantes die zin hebben in de warmte van een gezin.
- Creëer verbinding. Maak een app-groep met mensen en gezinnen uit je buurt, die gericht is op het ondersteunen van elkaar en waarin je iets kan vragen of aanbieden. Wij hebben thuis zo’n buurtapp en het is zo fijn om te weten dat er altijd iemand je te hulp kan schieten als je kleuter een kraal in haar neus heeft gestopt of wanneer je je huissleutel bent verloren, het regent en je met je kinderen het huis niet in komt.
- Ontmoet elkaar: als je zo’n buurtapp hebt, organiseer dan potlucketentjes als het mooi weer is. Er is niets fijners dan van elkaars gerechten te smikkelen, kinderen blij zien te spelen en onder goed gezelschap te zijn.
- Neem verantwoordelijkheid: je weet nu dat je het niet alleen hoeft te doen en dat je om hulp mag vragen. Weet ook dat jij zélf verantwoordelijk bent over hoe jij als ouder voelt. Blijf niet in een slachtofferrol jezelf minder belangrijk maken dan je bent. JIJ bent het voorbeeld van je kinderen en jij kan ze laten zien hoe je op een krachtige manier door het leven kan bewegen.
Marjolein Vos geeft heerlijke retraites! Of je nou zwanger bent of een kleintje hebt, je bent welkom. Bekijk hier de Kiindretraites.
Lees ook: Waarom we op de camping gelukkig zijn
Beeld: Mirjam Hagendijk
