De tweede zondag van oktober is het Stiefouderdag. Een goed moment om aandacht te geven aan een bijzondere relatie die steeds meer mensen kennen: die tussen jou en de kinderen van je nieuwe partner.
Les 1 die ik kreeg op mijn eerste landelijke stiefouderdag was: ‘Je houdt altijd méér van je eigen kind. En dat is oké.’ Destijds had ik zelf nog geen ‘eigen’ kind, dus ik nam het ter kennisgeving aan van de ervaren stiefouders die er rondliepen. Kon het me eigenlijk niet voorstellen. Wat maakte het nou uit dat je ze niet zelf gebaard had? Ik was dol op kinderen en al helemaal op dit prachtige kind. Bovendien had ik een kinderwens en was in de wolken dat ik al een stiefkind had gekregen. Ze was een cadeautje, en vormde voor mij het veelbelovende begin van een huis vol kinderstemmetjes.
Je hebt liefde en Liefde
Moeilijk is het wel, ontdekte ik later. Ik hield best een heleboel van het kind van mijn lief. Ze was grappig, ondernemend, energiek. We waren elkaars prinses en we hadden de grootste lol (en grote ruzies, wist ik veel dat je met een peuter nooit nooit nooit in discussie moet gaan en nooit je gelijk moet willen halen!). Op het moment dat ik zelf beviel van een eigengebakken kind, veranderde mijn begrip van ‘liefde’ radicaal. De oerkrachten die vrijkwamen bij de geboorte. De pure beschermingsdrang naar mijn baby. En de stroom van liefde, liefde, liefde. Niets hoefde hij te doen om mijn liefde te verdienen. En niets kon deze baby doen om mijn liefde te verliezen. Onvoorwaardelijkheid hing als een dekentje om ons heen. Jij bent altijd goed, precies zoals je bent.
Op het moment dat ik zelf beviel van een eigengebakken kind, veranderde mijn begrip van ‘liefde’ radicaal
Bonuskind – werken aan je band
Naast die intense liefdesbubbel was er ook nog mijn stiefkind. Bonuskind. Pluskind. Ik noemde haar altijd mijn stieflief. Die was en bleef geweldig, maar niet dag en nacht. Niet voor mij. Als ze lastig was, of lawaaiig, dan kon ik haar er niet goed bij hebben. Pas sinds ik zelf helemaal moeder was geworden, herkende ik dat mijn liefde voor haar anders was. Wat andere stiefouders me hadden verteld, klopte. Onze liefde was er niet vanzelf en niet doorlopend. We moesten werken voor onze band. Het voelde alsof ik faalde.
Lees ook: Stiefouder, wat is je rol?
Je band mag verschillend zijn
Liefde kun je niet meten. Je kunt ook niet van jezelf vragen om precies hetzelfde te voelen voor verschillende mensen, en dat geldt ook voor de mini-mensjes in je gezin. Wat je wel nodig hebt, is erkenning voor het gegeven dat dit zo is. Kijk maar naar de oude sprookjes. De stiefmoeder is per definitie jaloers op het mooie kind van haar nieuwe man. Rivaliteit tussen de stiefzussen alom. Natuurlijk gaat het er in het echte leven anders aan toe. Sterker nog: veel ouders geven aan dat de oudere kinderen juist gek zijn op de nieuwe baby. Maar het verschil tussen moeiteloze liefde naar je eigen kind en een band krijgen met kinderen van je partner – dat is vaak reëel.
Moet je je daar schuldig over voelen? Welnee! Je band hoeft nooit hetzelfde te worden. Die is nu eenmaal in de basis verschillend. Dit gezegd hebbende, kun je nu niet achterover gaan leunen. Ook al is en blijft je band met je bonuskind anders dan met je eigen kind, dat betekent niet dat je er niets aan kunt doen.
Maak je band speciaal
Vorm je samen een nieuw gezin, nadat er al kinderen waren uit een eerdere relatie, dan heb je wel een extra taak om jullie banden te verstevigen. Juist omdat het niet altijd vanzelf gaat, kun je veel winnen door speciale momenten te creëren die alleen van jou en je stiefkind zijn. Wat vinden jullie allebei leuk? Ga dat regelmatig doen. Maak het jullie ding.
Mijn stiefdochter en ik hadden een tekenboekje samen, waar we onze dromen in tekenden en samen gekke verhaaltjes verzonnen. Inmiddels is ze een stuk groter en houden we filmavonden, met films die alleen zij en ik leuk vinden. Zo versterken wij onze band, een unieke band van wij-samen. De liefde zal altijd ánders blijven… En dat is dus oké.
Beeld: lepetitlux.fotografie
