Het bestaat nog, het hardnekkige geloof dat je een baby kunt verwennen met ‘teveel’ aandacht. Dan hoor je dingen als: ’Laat je baby niet bij jou slapen, dan verwen je het kind’ en: ‘Pak je haar nou alweer op?’ Zo leert ze nooit zichzelf te troosten.’
Deze adviezen druisen dwars tegen je instinct in. En ook de wetenschap weet beter. Toch blijft het idee circuleren. Van vertroetelde baby’s zou je verwende prinsjes en prinsesjes kweken. Het tegendeel is waar: geliefde en gekoesterde baby’s worden mensen die vol vertrouwen de wereld in durven. Je kunt een baby niet verwennen, omdat een baby alle aandacht juist nodig heeft.
Stevige basis
Psychotherapeut Jürgen Peeters: ‘In het eerste levensjaar beweegt het kind zich tussen veiligheid en onveiligheid. Het ervaren van stabiele, betrouwbare relaties vormt de basis van zelfvertrouwen.’
Lees meer van Jürgen Peeters in: Kinderen zijn geen puppy’s
Die basis is een heel lichamelijke basis; je vroegste herinneringen worden in je lichaam opgeslagen en vormen je. Kinderen hebben basaal drie dingen nodig, stelt Peeters:
- Liefde: ik mag er zijn
- Ruimte: ik wil leren
- Grenzen: ik wil sociaal zijn
Heb je het over liefde en het jonge kind, dan ben je ook gauw bij hechting. Zoals John Bowlby zegt: ‘Hechting is de noodzakelijke basis voor ouderschap. Zonder relatie is het niet mogelijk om kinderen op te voeden of ze iets te leren.’
Die relatie bouw je op beschikbaarheid, op sensitiviteit en responsiviteit. Ben je dichtbij? Kun je luisteren naar de behoeftes van je kind en je kind erbij helpen? Het beantwoorden aan de signalen van je baby is geen verwennerij, want daarmee leg je juist het fundament voor al zijn latere relaties. Je bevestigt dat je kind er is en dat het mag zijn zoals het is. Liefde geven in deze fase creëert bij je baby de stevige basis waarop hij later de wereld in kan stappen. Je geeft je kind het diepgeworteld besef dat hij de moeite waard is.
Aandacht
Aandacht kun je als baby dus niet genoeg krijgen. Dat is overigens iets anders dan prikkels krijgen, want een baby gedijt wel heel goed op een rustige omgeving. Je hoeft zeker niet dag en nacht in de weer te zijn met je baby; het gaat om de geruststellende aanwezigheid van jou als ouder, die het kind niet afwijst, maar bevestigt in zijn bestaan.
Lees meer van Jürgen Peeters in: Kinderen zijn geen puppy’s
Fotografie: Madeleine Sars
