Column: Kalmte kan u redden!

door Anita Borst

Hij heeft mazzel, die zoon van me, dat hij zo ont-zet-tend lief, grappig, slim, mooi, vertederend en vindingrijk is. Het is echt een heel leuk jongetje. Het leukste jongetje dat ik ken. En dat is maar goed ook, want anders had ik hem al lang met het badwater weggegooid. Niet om de slapeloze nachten, de poepluiers of middenoorontstekingen. Maar die driftbuien van hem, man! Verschrikkelijk! 

En van wie hij het heeft? Wij zijn echt superrelaxed. Misschien zelfs op het sullige af. Ik zeker. Eet mij de kaas van het brood en ik vraag of je er nog mosterd bij wilt. Maar onze kleine man kan ontploffen met de kracht van een middelgrote waterstofbom. Bijvoorbeeld als ik vergeet te vragen of hij op het groene knopje van de pinautomaat wil drukken. Of als het al laat is en hij moet eigenlijk slapen maar hij wil zich niet omkleden en ik pak tóch zijn pyjama. Dat dat is om de pyjama weg te leggen zodat hij met kleren en al in bed kan, doet er niet meer toe.Tegen die tijd ligt hij al krijsend op de grond.

Ja, daar heb ik, goeiige sukkel, moeite mee. Ik weet best dat hij nog maar drie is en dat hij ontzettend hard zijn best doet om de wereld en de mensheid te doorgronden, en dat dat gewoon nog niet altijd lukt. Ik weet best dat hij geen andere manieren heeft om zijn emoties te uiten. Ik weet zelfs dat het ontzettend fijn is dat hij zo kan en durft te ontploffen. Hij voelt wat hij voelt en hij weet zich thuis veilig genoeg om dat te laten zien. Maar de onredelijkheid van die driftbuien drijft mij, de redelijkheid zelve, tot wanhoop. 


Onze kleine man kan ontploffen met de kracht van een middelgrote waterstofbom

Dus probeer ik uit alle macht (en met alle respect voor het kind en zijn emoties, want zo ben ik dan ook wel weer) om hem te hélpen. Wil hij misschien dat ik hem knuffel? NEEEEEE!!! Dat we samen tegen een kussen slaan dan? NEEEEEE!!! Kunnen we het uitpraten? NEEEEEE!!! Moet ik even weggaan? NEEEEEE!!! Kan ik dan echt helemaal niets anders doen dan accepteren dat hij nu effe ontzettend boos is? JAAAAAA!!! 

Als de omstandigheden het ook maar enigszins toelaten, ga ik tegenwoordig gewoon naast hem op de grond zitten. Ik adem zo kalm als ik kan in en uit terwijl mijn lieve jongen hartverscheurend huilt en raast. In mijn hoofd tel ik rustig tot honderd, tot tweehonderd, tot driehonderd. En dan schuift hij naar me toe en raakt hij mijn been aan. Hij kruipt snikkend op mijn schoot. Hij slaat zijn armen om me heen. Hij laat zich door me optillen en op bed leggen. Hij nestelt zich heel dicht tegen me aan en valt met een diepe zucht in slaap. En dat allemaal zonder dat ik iets hoef te doen. Hij regelt dat helemaal zelf. En zo leer ik de zoveelste belangrijke les van mijn zoon. Gevoelens zijn er nu eenmaal, en eigenlijk is het genoeg om dat eenvoudigweg te accepteren.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: De radslag

Column: De radslag

Op de kleuterschool was ik geloof ik nog niet zo bezig met later als ik groot ben. Ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo heel veel meer van, behalve dat ik juf Juultje erg lief vond. Maar toen ik eenmaal had leren schrijven, was me al snel duidelijk dat ik...

Column: Actualiteitsverlamming

Column: Actualiteitsverlamming

Toen ik journalistiek studeerde, we hebben het nu over zo’n twintig jaar geleden, had ik geen televisie. Internet stond nog in de kinderschoenen, en er lagen geen gratis kranten in de trein. Ik las een dagblad, bij mijn ouders Het Parool, bij mijn vriend thuis Trouw...

Column: Klakkeloos

Column: Klakkeloos

Ik had me nog zo voorgenomen om vooral niet zo’n moeder te worden. Maar de laatste maanden betrap ik mezelf vaker dan me lief is op de verzuchting: “Och kind, als je toch eens één keer zou doen wat ik van je vroeg!” Als ik ein-de-lijk beide kinderen in min of meer...

Column: Mama zijn op afstand

Column: Mama zijn op afstand

Het is tegenwoordig niet zo bijzonder meer. Mensen gaan uit elkaar om diverse redenen. Ondanks dat het veelvuldig voorkomt, blijft het voor de betrokkenen altijd wel een bijzondere gebeurtenis. De keuzes die in het proces van scheiding en voortgezet ouderschap gemaakt...

Omgangsvormen – wat geef je mee?

Omgangsvormen – wat geef je mee?

Omgangsvormen meegeven aan je kinderen klinkt zo simpel: je voedt ze op tot fatsoenlijke mensen die weten hoe het hoort. Maar hoe zit het met authenticiteit en met de autonomie van het kind? Laat je je kind de gedwongen smakkerds van die ouwe tante ondergaan? Zijn je...

Column: Het geluid van jammerende kinderen

Column: Het geluid van jammerende kinderen

Soms lukt iets niet meteen. Dat hoort bij het leven. Grote mensen zijn hier meestal aan gewend. Maar voor kleine mensen kan dit absoluut onacceptabel zijn. Tot zo ver nog niets aan de hand, hartstikke oké. Het heeft simpelweg met de ontwikkeling van hun brein te...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0