Column: Kalmte kan u redden!

door Anita Borst

Hij heeft mazzel, die zoon van me, dat hij zo ont-zet-tend lief, grappig, slim, mooi, vertederend en vindingrijk is. Het is echt een heel leuk jongetje. Het leukste jongetje dat ik ken. En dat is maar goed ook, want anders had ik hem al lang met het badwater weggegooid. Niet om de slapeloze nachten, de poepluiers of middenoorontstekingen. Maar die driftbuien van hem, man! Verschrikkelijk! 

En van wie hij het heeft? Wij zijn echt superrelaxed. Misschien zelfs op het sullige af. Ik zeker. Eet mij de kaas van het brood en ik vraag of je er nog mosterd bij wilt. Maar onze kleine man kan ontploffen met de kracht van een middelgrote waterstofbom. Bijvoorbeeld als ik vergeet te vragen of hij op het groene knopje van de pinautomaat wil drukken. Of als het al laat is en hij moet eigenlijk slapen maar hij wil zich niet omkleden en ik pak tóch zijn pyjama. Dat dat is om de pyjama weg te leggen zodat hij met kleren en al in bed kan, doet er niet meer toe.Tegen die tijd ligt hij al krijsend op de grond.

Ja, daar heb ik, goeiige sukkel, moeite mee. Ik weet best dat hij nog maar drie is en dat hij ontzettend hard zijn best doet om de wereld en de mensheid te doorgronden, en dat dat gewoon nog niet altijd lukt. Ik weet best dat hij geen andere manieren heeft om zijn emoties te uiten. Ik weet zelfs dat het ontzettend fijn is dat hij zo kan en durft te ontploffen. Hij voelt wat hij voelt en hij weet zich thuis veilig genoeg om dat te laten zien. Maar de onredelijkheid van die driftbuien drijft mij, de redelijkheid zelve, tot wanhoop. 


Onze kleine man kan ontploffen met de kracht van een middelgrote waterstofbom

Dus probeer ik uit alle macht (en met alle respect voor het kind en zijn emoties, want zo ben ik dan ook wel weer) om hem te hélpen. Wil hij misschien dat ik hem knuffel? NEEEEEE!!! Dat we samen tegen een kussen slaan dan? NEEEEEE!!! Kunnen we het uitpraten? NEEEEEE!!! Moet ik even weggaan? NEEEEEE!!! Kan ik dan echt helemaal niets anders doen dan accepteren dat hij nu effe ontzettend boos is? JAAAAAA!!! 

Als de omstandigheden het ook maar enigszins toelaten, ga ik tegenwoordig gewoon naast hem op de grond zitten. Ik adem zo kalm als ik kan in en uit terwijl mijn lieve jongen hartverscheurend huilt en raast. In mijn hoofd tel ik rustig tot honderd, tot tweehonderd, tot driehonderd. En dan schuift hij naar me toe en raakt hij mijn been aan. Hij kruipt snikkend op mijn schoot. Hij slaat zijn armen om me heen. Hij laat zich door me optillen en op bed leggen. Hij nestelt zich heel dicht tegen me aan en valt met een diepe zucht in slaap. En dat allemaal zonder dat ik iets hoef te doen. Hij regelt dat helemaal zelf. En zo leer ik de zoveelste belangrijke les van mijn zoon. Gevoelens zijn er nu eenmaal, en eigenlijk is het genoeg om dat eenvoudigweg te accepteren.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Werken bij mijn gezin

Column: Werken bij mijn gezin

Greg Pearce heeft het goed voor elkaar. Hij ontwierp een programma dat zelfstandige muziekdocenten hun complete administratie ontneemt en maakte dat tot een grote hit. De zaak bleef groeien, zonder dat hij er erg veel voor hoefde te doen. Hij had iets goeds gemaakt en...

Project Humanae: Een mens is niet zwart of wit

Project Humanae: Een mens is niet zwart of wit

Een tijdje terug volgde mijn zoon via de Museum Jeugduniversiteit een college in het Museon in Den Haag. Precies op dat moment was fotografe Angélica Dass daar aanwezig voor haar project Humanae. Schoonheid van de huid Wat Humanae precies is en waarom Angélica dit...

Labelen uit liefde

Labelen uit liefde

Ik plak voor het overzicht maar meteen even etiketjes: ik heb een autist en een puberpeuter in huis. Die etiketjes, er zijn voor- en tegenstanders van. En ik snap ze allebei. Want laten we wel wezen, mijn lieve oudste is een prachtige meid met gevoel voor mode en een...

Recept voor een succesvol smartphone-dieet

Recept voor een succesvol smartphone-dieet

‘Mam, luister nou eens! Ik zei iets tegen je, maar je hoorde mij niet. Je zit alweer op je telefoon te kijken.’ Verschrikt kijk ik op van mijn smartphone. Ik merk dat onze vijftienjarige zoon mij iets verwijt. Langzaam dringt het tot mij door. Of ik naar hem wil...

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Toen mijn man overleed, sliep ons kind nog bij ons op de kamer, in een co-sleeper. De babykamer was deels af, maar verder kwam dat wel als hij op zijn eigen kamer zou slapen. Van uitstel komt afstel, zeker in deze situatie, en eerlijk gezegd heeft het me heel lang ook...

Koorts

Koorts is een stijging van de lichaamstemperatuur en wordt vaak veroorzaakt door een ontsteking. Onder de 38 graden spreekt men van verhoging, daarboven van koorts. Het lichaam bestrijdt een infectie door het verhogen van de temperatuur. De warmte versnelt namelijk de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0