Column: Likjes en kleffe kusjes

door Anita Borst

Ze slaapt. Haar mond open, haar benen onder haar lijf gevouwen, haar bipsje in de lucht. Ik strijk met een vinger voorzichtig door haar plakkerige haar. Als ik haar neusje aanraak, trekt ze een gezicht. Heel zachtjes kus ik haar warme wang. Dan sluip ik de slaapkamer uit. Onze wervelwind is eindelijk gaan liggen.

De kleuter is natuurlijk nog lang niet moe, maar als ik hem op schoot neem om een boek voor te lezen, legt hij zijn hoofd al tegen mijn schouder. “Ik wil niet tandenpoetsen, mama,” zegt hij gelijk. “Weet ik, jongen. Je wilt ook niet slapen hè.” “Nee,” geeuwt hij. Twintig minuten later ligt hij zachtjes te snurken naast zijn pleegzusje. Ze houden elkaars hand vast.

Zeven jaar geleden dachten mijn man en ik nog dat we nooit kinderen zouden krijgen. Na jarenlang vruchteloos proberen, lieten we ons onderzoeken in het ziekenhuis. En van alle denkbare uitslagen kregen wij de allerslechtste: Het gaat niet lukken. Nou ja, de één na slechtste misschien. Want ik leek prima in staat kinderen te baren. Alleen niet van mijn man. Dat was uitgesloten.

In de hectiek van het dagelijks leven vergeet ik wel eens hoeveel moeilijke beslissingen we hebben moeten nemen om uiteindelijk tot ons gezin van vier te komen. Hoeveel verlies, rouw, verdriet eraan vooraf is gegaan. Zeven jaar is een lange tijd. En als ik een hevig protesterende kleuter in zijn jas probeer te wurmen voor een rondje boodschappen terwijl de ondernemende dreumes nog gauw even een kamerplant omgooit dan loop ik heus niet over van dankbaarheid en geluk. Dan ben ik, net als iedere andere moeder, geïrriteerd.


Een klef kusje: dat was alles wat ik wilde, zeven jaar geleden

De woonkamer is een puinhoop, de badkamer moet echt, echt, echt een keer schoongemaakt worden, ik heb nog geen idee wat we vanavond moeten eten, ik heb wéér geen tijd gehad om Simone de Beauvoir te lezen, ik verwaarloos mijn vriendinnen, ik heb het hele jaar nog geen mascara opgedaan en geloof me, soms loop ik tegen de muren op van frustratie omdat ik zo tussen het naar school fietsen, het boodschappen doen, het opruimen, het op bed leggen, het billen afvegen, het voorlezen en de eeuwige berg wasgoed nauwelijks tijd overhoud voor de dingen die ik vroeger zo graag deed. Maar dan slaat de kleuter zijn armen om me heen en zegt hij: “Ik houd van je, mama.” En dan geeft de dreumes me een klef kusje. En ik smelt. Dat was alles wat ik wilde, zeven jaar geleden.

En dan komt mijn man thuis, en twee stralende kindertjes roepen: “Papa!” en ze springen hem in de armen nog voordat hij zijn jas heeft kunnen ophangen. En de kleuter geeft likjes in plaats van kusjes en de dreumes deelt een onhandige kopstoot uit en ze trekt voor de goede orde nog even een glas water uit de vensterbank. En dan ben ik zo verliefd op die mensen die samen met mij een gezin vormen. Een beetje een gek gezin misschien, met een krijgertje en een tweedehandsje, maar wel óns gezin.

Column: Vijf capibara’s in een groen t-shirt

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Blootsvoets: de beste kinderschoen? Geen schoen!

Blootsvoets: de beste kinderschoen? Geen schoen!

Was dat maar mogelijk. Al in 1992 pleitten twee Indiase orthopeden¹ voor het blootsvoets gaan en staan van kinderen, zeker tot hun zesde jaar. Iedere volwassene weet bovendien dat spieren sterker worden door ze te gebruiken. Gevoelsmatig weten we dan ook wel dat zodra...

Veranderkracht in coronatijd

Veranderkracht in coronatijd

Een mens gaat eigenlijk vrij slecht op verandering. Groot en klein. Zo hadden wij een poos de deur van de inbouwkoelkast niet vastzitten aan het buitendeurtje. We moesten steeds twee deuren openen voor een simpele handeling. Op een goede dag klaarden we deze klus....

Laat je scharrelkiind op vrije voeten!

Laat je scharrelkiind op vrije voeten!

Vrijheid. Om te bewegen hoe je wil, waarheen je wil. Vond ik altijd vanzelfsprekend. Als er dit jaar íets voelbaar is geworden, is het wel hoe kwetsbaar vrijheid is. Hoeveel wij mensen over de aarde bewegen, en welke gevolgen dat kan hebben. Dat alles wat wij...

Tips van een thuisonderwijzer

Tips van een thuisonderwijzer

De komende drie weken zijn alle ouders een beetje thuisonderwijsouders. Ook voor ouders die al thuisonderwijs geven, zoals wij, is het een vreemde tijd zonder clubjes, cursussen en workshops. Misschien valt het je niet per se zwaar en vind je het leuk om er meer uit...

Supermarkten vol spaaracties: geen fratsen, doe mee!

Supermarkten vol spaaracties: geen fratsen, doe mee!

Beans, wuppies, smurfen, welpies, troetels, beesies, voetbalplaatjes en disco’s. Iedereen die kinderen, kleinkinderen of buurkinderen heeft weet precies wat dit zijn. Het zijn de bekende supermarktcadeautjes die je krijgt wanneer je een bepaald bedrag uitgeeft. Veel...

De mooie kanten van Down

De mooie kanten van Down

Over de risico’s van het Downsyndroom hoor je genoeg. Maar een kind met Down is en blijft vooral een kind om van te houden - met iets extra’s. Echte aanrader: De upside van Down Anders? We bezochten het gezin van Linda en Boy, die twee dochters hebben. (In de nieuwe...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0