Column: Knutselkind

door Anita Borst

Ik had gehoopt op een knutselkind. Zo’n joch dat met permanente verfvlekken onder zijn nagels en eeuwige restjes lijm in zijn haren een spoor van aandoenlijke kunstwerken achter zou laten. Hele dagen aan de keukentafel, hij met een doos vol waskrijt en honderd vellen gekleurd papier, ik met mijn laptop. En dat ik dan lekker een beetje kon schrijven terwijl hij zichzelf vermaakte met de eindeloze creativiteit die hij – uiteraard – van mij had geërfd.

Ik had gehoopt op een bouwkind. Dat hij, zodra zijn fijne motoriek het toeliet, aan een grote doos blokken genoeg zou hebben voor een heel weekend. Ik zou verhalen verzinnen over verre landen waar gekke tovenaars, dappere koninginnen en pratende aapjes woonden, en hij zou kastelen maken tot hij boven zijn blokkendoos in slaap viel.

Ik had een rommelig huis vol kleurige peuterschilderijen verwacht, waar je onder de eettafel in een tent van draagdoeken kon slapen. En dat we zouden dansen op Arabische sprookjesmuziek, op Mozart, op Black Sabbath en op malle liedjes die we zelf bedachten. Ik zou een vrolijke Pippi Langkousmama zijn en hij zou zo’n lekker smoezelige peuter zijn die zich nooit verveelde omdat hij alle ruimte had, en een eindeloze voorraad knutselmateriaal.

Ik zou de leukste moeder ter wereld zijn, als mijn zoon maar precies was zoals ik hem van tevoren had bedacht. Maar natuurlijk is mijn kind geen modelpeuter. Hij houdt heus wel van knutselen, maar na tien minuten heeft hij daar weer genoeg van. Als ik fanatiek meeknutsel dan houdt hij het soms wel een uur vol, alleen kom ik dan niet aan schrijven toe. Bouwen is om bepaalde, voor mij ondoorgrondelijke, redenen alleen maar interessant wanneer we op het punt staan de deur uit te gaan. En pas als zijn pleegzusje eindelijk een tukkie doet, wil mijn zoon ineens muziek maken. Met zijn trommel. Of met de vieze pannen op het aanrecht.

Tot zover mijn goede bedoelingen. De realiteit van het ouderschap is bij lange na niet zo romantisch als ik van tevoren had bedacht. Oh, er wordt gepicknickt, op boerderijen rondgescharreld, naar dierentuinen gefietst en samen gekookt en gegeten hoor. Het leven met een peuter is nooit saai. Maar mijn zoon heeft zo’n ander temperament dan ik, hij heeft zulke eigen ideeën en wensen. Soms hoor ik dat ouders graag “iets van zichzelf” willen bij gezinsuitbreiding. Mijn ervaring is dat er gewoon een extra persoon bij je komt wonen. Daar zit best wat gemeenschappelijk DNA in, maar toch vooral heel veel eigenheid.

En als ik eerlijk ben, is dat precies de reden waarom ik graag nog een tweede kind wilde opvoeden. Want toen ik eenmaal van de schrik was bekomen, bleek juist die eigenheid het grote avontuur van het ouderschap te zijn. Ik leer nu tellen in zestien verschillende talen, dansen op Britney Spears en zandtaartjes bakken tot de zandbak leeg is. Niet omdat ík dat zo leuk vind, maar omdat mijn zoon daar zo van geniet. En dan ga ik ’s avonds, als hij slaapt, zelf nog wel even knippen en plakken.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Nog geen jaar geleden vertrokken wij als gezin naar een ecogemeenschap in Andalusië. Met een tent en fietsen bovenop onze niet zo ecologisch verantwoorde oude diesel uit 1996 reden we langzaam naar het zuiden. Lees hier een dag uit ons leven. Er klinkt een zacht...

Eerste Echte Kiindfestival op 13 september!

Eerste Echte Kiindfestival op 13 september!

We brengen Kiind in de praktijk! We zijn al vijf jaar bewust, eerlijk en inspirerend online en dat kan ook in het eggie. Samen met Panta Rhei en Theaterbureau Vanaf 2 organiseren we het Kiindfestival! Wat je kunt verwachten? Stel je voor: een groot veld, omgeven door...

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

‘Ik zag jouw zoon gisteren alleen naar school fietsen. Klopt dat? Laat jij je kind he-le-maal alleen fietsen Marre?! Dat durf ik niet hoor. Het verkeer is zo druk en auto’s rijden hard. Mijn kinderen moeten bij mij blijven in het verkeer, veel te gevaarlijk! Ik snap...

Kinderboeken die je kind voorbereiden op een nieuwe baby

Kinderboeken die je kind voorbereiden op een nieuwe baby

Hoe bereid je oudere kinderen in je gezin voor op de komst van een nieuw broertje of zusje? Erover praten, delen wat je voelt ('hij schopt!') en antwoord geven op hun vragen helpt. Ze meenemen naar de verloskundige of gynaecoloog ('babydokter') ook, als dat kan. Het...

Column: Zoek de moeder in jezelf

Column: Zoek de moeder in jezelf

Iedereen heeft wel een bepaald beeld bij een moeder. Zo is ze voor veel mensen bijvoorbeeld zacht, lief, zorgzaam en begripvol. Ze troost je wanneer je verdriet hebt en geeft een kusje op je zere knie. Ze luistert als je iets wilt vertellen en heeft haar oordeel niet...

Column: Halsoverkop

Column: Halsoverkop

“Mam, ik wil graag met Sam afspreken!” Mijn zoon rent met blozende wangen op me af, zijn klasgenoot in zijn kielzog. “Oh, dat lijkt me heel gezellig. En wil je dan bij Sam spelen, of komt Sam bij ons?” “Sam bij ons!” “Vind jij dat ook een goed idee, Sam?” “Ja!” “En...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0