Lang voeden, draagdoeken en samen slapen; sommige dingen zijn in Duitsland normaler

door Gastauteur

Het is zo’n heerlijke zomerochtend waarbij je tot in je tenen voelt dat het een tropische dag wordt. Ik zit in het zwembad bij het peuterbadje met mijn voeten in het water. In mijn hand een grote sojacappuccino en naast mij een blije peuter die druk bezig is om dode vliegjes uit het water in haar emmertje te scheppen.

Het is nog maar half elf, maar al best druk. Overal ouders met baby’s, peuters en ook kleuters. Hier in Duitsland hebben ouders in ieder geval één jaar betaald verlof, maar veel van hen (moeders én vaders) nemen als het even kan nog langer vrij. Er zijn wel wat privé kinderdagverblijven en gastouders die baby’s vanaf zes maanden aannemen, maar het zijn er niet veel. In Duitsland ben je het eerste jaar gewoon als ouder bij je kind. Punt.

Maar zoals ik schreef plonzen er behalve echte mini’s en peuters ook grotere kinderen in het bad rond; kindergarten voor de kinderen van drie tot zes jaar is niet verplicht en er zijn veel ouders die hun kroost ook op die leeftijden een dagje of zelfs helemaal thuishouden. Tot kort geleden kreeg je, als je kind niet stond ingeschreven bij een opvang, van de staat zelfs een bonus van een paar honderd euro bovenop het gebruikelijke kindergeld!

BIJZONDERE EENHOORN

‘Mama, slokjes’, klinkt het. Natte voetjes wriemelen zich in mijn schoot en twee koude handjes trekken mijn bikini van mijn rechterborst. Niemand kijkt op, want dit is Duitsland. Het land waar kindjes als het 18 graden is nog in skipak en muts lopen, maar ook het land waar je in het zwembad om je heen vijftien moeders met baby’s aan de borst ziet. Als je ten minste een jaar vrij bent, is borstvoeding namelijk veel makkelijker vol te houden. En als je dan eenmaal over dat jaar heen bent, tja… waarom zou je dan ineens nog stoppen?

Gratis artikel (niet) oordelen

Waarom we het zo ontzettend aantrekken wat anderen van ons denken

‘Mama, slokjes’, klinkt het. Twee koude handjes trekken mijn bikini van mijn rechterborst. Niemand kijkt op, want dit is Duitsland

In een land waar iedereen sowieso een jaar vrij is en er ontzettend veel ouder-kindactiviteiten worden georganiseerd, is het makkelijk om een groepje mensen om je heen te verzamelen die als een village fungeren

Rijden we naar Nederland, dan valt het ons ook echt op: ineens zien we overal flesjes. Laatst zag ik in Nederland een moeder op de stoep van de visboer met een dreumes aan de borst, en ik gaf haar een dikke knipoog. In Duitsland voelt dit als de norm, maar in Nederland zie ik het veel minder. Ik heb het geluk dat er in mijn familie werkelijk niemand is die vreemd opkijkt van zo’n peuterbolletje met piekhaar tegen mijn borst gedrukt, maar in de trein of op het strand voel ik me in Nederland toch wel een beetje een bijzondere eenhoorn.

Ik hoop altijd dat ik een stukje van die Duitse mentaliteit mee kan nemen en uit kan stralen en ga een gesprek dan ook niet uit de weg. In Nederland werd me het eerste jaar vaak geïnteresseerd gevraagd hoelang ik door wilde gaan. ‘Ik denk tot ze achttien is’, grapte ik dan wel eens. Nu de peuter bijna drie is, krijg ik die vraag bijna niet meer. Ik vermoed dat ze nu denken dat ik geen grapje maakte!

SAMEN GROEIEN EN ONTDEKKEN

‘Hé, Elisa!’, groet ik. Een vriendin sluit zich bij ons aan. Niet veel later komt ook Katti met haar kind aanlopen, en Corinna met haar meisje. Christina en Uta zijn er vandaag niet bij.

In een land waar iedereen sowieso een jaar vrij is en er ontzettend veel ouder-kindactiviteiten worden georganiseerd, is het makkelijk om een groepje mensen om je heen te verzamelen die als een village fungeren. Dit begint soms al bij de cursus die iedereen na de bevalling bij een hebamme (= soort mix tussen verloskundige en nazorg na de geboorte) volgt om je bekkenbodem en lichaam weer onder controle te krijgen.

Binnen ons ‘dorp’  spreken we bijna dagelijks af en kennen we elkaars kinderen dus bijna even goed als onze eigen guppies. Allemaal hebben we een band met het natuurlijk ouderschap en geven we onze kinderen de ruimte om vrij op te groeien en te ontdekken. Ik ben niet de enige die op de zwembadrand haar peuter aan de borst heeft en het voelt fijn dat er mensen om mij heen staan bij wie ik niet eerst onze basis hoef uit te leggen. Mensen die in plaats van ‘je moet delen’ zeggen: ‘hij wil er even alleen mee spelen’ of ‘hij was er nog niet helemaal klaar mee, jij mag zo meteen’.

BOUW JE EIGEN STAM

Sommige dingen zijn in Duitsland gewoon normaler. Meer geaccepteerd. Zo heeft de Duitse Ikea online een handleiding voor hoe je een van hun bedden tot een groot familiebed kunt ombouwen. Natuurlijk leven is in Duitsland ook al langer populair dan in Nederland, wat deels komt door het feit dat ze hier sowieso meer van de tradities zijn en wat minder van het moderniseren. Dat betekent dus dat je in vergelijking met in Nederland  op heel veel plekken niet kunt pinnen en dat je bij ons in Bayern op school geen digiborden hebt, maar ook dat iedere jandoedel weet hoe je brandnetelsoep of je eigen wasmiddel maakt en dat borstvoeding geven veel vanzelfsprekender is.
Biologisch is hier overigens ook veel betaalbaarder dan in Nederland. En wist je dat veel van de bekende draagdoek merken hier vandaan komen? Manduca, Mrsupi, Fidella, Kokadi, Didymos en Storchenwiege…. Allemaal Duits!

Mensen zeggen wel eens dat ze jaloers zijn op hoe wij het hier hebben. Dat je de tijd krijgt om op die manier bij je kinderen te zijn. En ja, zo’n lange tijd helemaal vrij zijn is niet iets wat ik je in een envelop kan toesturen, maar ik denk dat het mooi is om te kijken wat we dan wel van Duitsland kunnen leren en meenemen.

Een stam bouwen, bijvoorbeeld, kan iedereen; de momenten die je wél met je kind hebt, iedere minuut ervan op een fijne manier gebruiken. Voor mij betekent dit dat ik mij omring met mensen met eenzelfde vibe, zodat wij en onze kostbare tijd het beste tot hun recht komen. Mensen uit de Kiindspeeltuin, bijvoorbeeld. Daar mogen we samen praten, samen leren, en misschien wel het allerbelangrijkste: gewoon zijn wie we zijn.

Anke Popping blogt op haar website Bewildbefree over haar leven en is vaak een beetje gek op Instagram.

Boekentips

Word lid van Kiind!

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

‘Het hele bed vol dekens, kussens, kruiken en lijfjes’

‘Het hele bed vol dekens, kussens, kruiken en lijfjes’

Bij mijn voeten kriebelen kleine kindertenen. Mijn benen zitten muurvast gevlochten in kleuterbenen. Het hele bed ligt vol dekens, kussens, kruiken, lijfjes en ledematen. Rechts van mij draait Layla zich om en vraagt met slaperige doch dwingende stem of ze in mijn arm...

Je vrouw net bevallen? 15 kraamtijd tips voor partners (m/v/X)

Je vrouw net bevallen? 15 kraamtijd tips voor partners (m/v/X)

Als je vrouw is bevallen, staat er een overweldigende tijd voor de deur. Tjokvol liefde en wonder, zeker. En minstens zo vol met vraagtekens. Wat kun je doen in de kraamtijd, terwijl je vrouw en je kersverse baby herstellen van de bevalling? 1 Wees aanwezig Met stip...

Natuurlijk ouderschap be like…

Natuurlijk ouderschap be like…

Gëinspireerd op een draadje in onze fijne Facebookgroep maakte Sandii Zachte een bloemlezing uit haar leven. Of eigenlijk: uit het afgelopen kwartaal. Natuurlijk ouderschap be like… Voeden op een festival, maar wél met gehoorbescherming. Zelf mogen aankleden. Snijden...

Borstvoeding, geen vanzelfsprekendheid?

Borstvoeding, geen vanzelfsprekendheid?

Het mag duidelijk zijn. Borstvoeding is de natuurlijke en logische optie voor zowel moeder als kind. Stapels wetenschappelijke literatuur laten zien dat kinderen die geen of maar kort borstvoeding krijgen op de korte en lange termijn meer kans op ziekten en andere...

Vind je de babytijd zwaar?

Vind je de babytijd zwaar?

‘En hoe gaat het met ju llie? Wel genieten hè? Deze tijd komt nooit meer terug!’ (Uren huilen aan het einde van de dag. Tientallen voedingen, je tepels zijn een waar slagveld. Elke nacht is een aaneenschakeling van hazenslaapjes. Je lijf  doet pijn. Je stinkt. Loopt...

Kunnen baby’s al zindelijk zijn?

Kunnen baby’s al zindelijk zijn?

Zindelijke baby’s. Er gaan heel wat wenkbrauwen omhoog wanneer ik daarover vertel. We kennen het hier in Europa nauwelijks. Terwijl het in Afrika, Azië en delen van Zuid-Amerika hartstikke normaal is. BABYZINDELIJKHEIDSCOMMUNICATIE Inmiddels wint het ook in Nederland...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0