Weet je wat zo gek is aan borstvoeden? In het begin is borstvoeding een kwestie van opbouwen. Alle hulp is gericht op het op gang krijgen van de voeding. Zit je net lekker in een stabiele periode, dan begint het afbouwen alweer. Na een paar maanden vragen de eerste mensen al hoe lang je nog gaat voeden, of – als je pech hebt – of je niet eens moet stoppen. Dit soort goed bedoelde vragen ondermijnen de onbevangenheid die wat mij betreft bij borstvoeding mag horen. Die ooit bij borstvoeding geven hoorde. Het is er gewoon. Het hoort erbij. Maar ook zonder wel of niet goedbedoelde bemoeienis begint het afbouwen bij een lang borstvoedingsavontuur vaak al zo rond een half jaar. Ondanks het gezegde ‘food under one is just for fun’ werd ik bij mijn oudste na een aantal maanden bijvoeding al onzeker of ze niet al wat meer zou moeten eten. Vanaf kind twee heb ik dat gelukkig los kunnen laten. Borstvoeding wint het qua voedingsstoffen van al het eten. Dus ook van fruit, groente, brood en zélfs van chocola.
In editie MOED deelde ik mijn verhaal. Lang durfde ik me er niet over uit te spreken en daar baalde ik van. Dus toen het thema ‘moed’ was, besloot ik dat het tijd was om te vertellen over mijn ervaring met langvoeden. Dat deed ik in een live op Instagram met Anke Popping.
Vragen die ik van lezers binnen kreeg voor deze live waren: ‘Wat als ik niet meer wil voeden? Wat moet ik doen als ik het gewriemel niet meer wil? Hoe kan ik afbouwen?’
Bij borstvoeding geven kom je vroeg of laat je grenzen tegen. Misschien al aan het begin, omdat je het een heel onprettig idee vindt om te gaan borstvoeden, maar bij de meeste vrouwen later, en vaak ook steeds opnieuw. Bij elke fase komen de vragen weer terug: ‘Wil ik dit? En hoe lang nog?’
Wat volgens mij wel belangrijk is bij overwegen wanneer je wilt stoppen, je afvragen: ‘zijn dit mijn eigen grenzen omdat ik het echt niet fijn vind voelen of of schaam ik me voor andere mensen?’
Beeld: Nina Olivari
