Column: De last-minute kinderverjaardag

door Jeroen de Jong

Het is de 25e editie, dus we worden er steeds beter in. Het gevaar is natuurlijk wel dat je door al je routine en succeservaringen gaat denken dat het niet zo veel werk is. En dat alles best op het laatste moment gedaan kan worden. Want ondertussen moet er ook nog een kamer behangen worden, een middelbare school uitgekozen worden voor de oudste, begint de CV-ketel dramatisch te lekken en is de APK-datum voor de auto al een week verlopen.

 

Een kinderverjaardag, opnieuw. Noek wordt negen jaar en daar horen bij: een cadeautjes-speurtocht, een feestelijk ontbijt, een zelfgemaakte traktatie voor op school en natuurlijk slingers en ballonnen. Dus staan Wendy en ik de avond van te voren om kwart over acht beneden, tussen de dozen slingers en pakken meel, en kijken we elkaar aan. Waar gaan we beginnen?

 

Vandaag ben ik moe en wil ik alleen maar op de bank zitten. En niet tot laat in de weer zijn. Ergens in mij, niet zo heel diep verscholen, zit zo’n vader die het liefst bij de speelgoedwinkel om de hoek de grootste doos Lego koopt die hij kan vinden en zijn kind gewoon zakjes chips laat trakteren op school. Maar ja, iedere keer wint toch de vader die van iedere verjaardag een echt feestje wil maken: persoonlijk, met aandacht en liefst een beetje origineel.

 

De cadeautjesspeurtocht is al jaren een groot succes bij de kinderen. Zonder speurtocht geen verjaardag. En de speurtocht moet qua moeilijkheidsgraad natuurlijk wel passen bij de leeftijd, anders is er niets aan. Dus terwijl we dertig hamkaasuienbroodjes bakken, proberen we ook een speurtocht te bedenken die niet langs dezelfde plekken als de vorige keren gaat. 


Ergens in mij zit zo’n vader die zijn kind het liefst gewoon zakjes chips laat trakteren 

Er worden speurtochtfoto’s gemaakt, als hints uitgeprint, met soms een raadsel erbij. Het lastigste is om de hints in de goede volgorde te verstoppen. Zodat hij niet bij het tweede briefje dat hij vindt al naar het cadeau gestuurd wordt. Dus gaat de speurtocht vanuit zijn bed naar de woonkamer, via de hoogslaper van zijn broer op zolder, de naaimachine, zijn vogelboekje en de lekkende CV-ketel naar de heg in de tuin. Daar verstoppen we, terwijl het inmiddels donker is en regent, twee waterdicht ingepakte Schleich-vogels. Hij krijgt ook een cavia – maar ja, zie die maar eens een nacht lang op één plek verstopt te krijgen.

 

Als om half elf de hints zijn verstopt, de broodjes gebakken, alle slingers en ballonnen opgehangen en de tafel feestelijk is gedekt, verzucht Wendy: ‘overmorgen is zijn kinderfeestje’. Noek wil hetzelfde zelf-kokenfeestje als zijn oudere broer toen die negen werd. En daar komt de opgebouwde routine goed van pas. Het draaiboek ligt nog gewoon in de kast. Zelfs het boodschappenbriefje hebben we bewaard.

 

We gaan moe maar opgetogen naar bed. Stiekem leggen we de eerste hint voor de speurtocht onder Noeks kussen. Hij beweegt wat, maar slaapt gewoon door. Nog één nachtje. Editie 25 gaat een heel mooie worden.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: zaaien voor de toekomst

Column: zaaien voor de toekomst

‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt...

Superkalifragilistisch releasefeest!

Superkalifragilistisch releasefeest!

Wij zijn bofkonten. We hadden een fantastische crowdfundstart, gevolgd door een boektijdschriftkmaakperiode die ons in meer dan fulltimewerkende ouders veranderde - maar wel een boektijdschrift opleverde waar je je vingers bij aflikt. En dat werd nu afgeblust met een...

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

De dagen worden korter en de wind neemt stevig toe. De herfst en winter schreeuwen om warme chocolademelk met een dekentje op de bank. Natuurlijk neem je je kinderen ook heus naar buiten. Soms. Maar als ze dan buiten zijn, maken ze dan eigenlijk nog wel genoeg...

Column: Het territorium van mijn kinderen

Column: Het territorium van mijn kinderen

Ik stap in het donker mijn bed uit. Schuifelend beweeg ik me richting de deur. Ik schop tegen een schoentje, glijd bijna uit over een memorykaartje, en in de badkamer moet ik eerst het opstapje opzij schuiven voor ik op de wc kan gaan zitten. ’s Ochtends...

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

We laten onze thuisgeprinte kaartjes scannen en we mogen naar binnen. Rijksmuseum, here we come! Thijn en Noek lopen ieder met een iPod en volgen de aanwijzingen op van het digitale familiespel, dat ons belooft een aantal geheimen van het museum te zullen verklappen....

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Als vader sta ik onder constante 'surveillance'. Met jongens van 8, 6 en 2 is er altijd wel iemand nieuwsgierig naar wat ik uitvreet. De uitgebreidheid van het antwoord is vaak omgekeerd evenredig met de leeftijd van de vrager. Van: 'Ik maak de borden en de kopjes...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0