Lekker kliederen zonder regels

door Gastauteur

Ik had op de hogeschool ooit een docent die bij hoog en laag volhield dat iets alleen kunst mocht heten als de maker een papiertje van de kunstacademie bezat. Hier kon ik helemaal niets mee, ik zou dus nooit kunst kunnen maken, enkel kunnen knutselen, hoe goed ik ook was. Ja doei, dat bepaal ik, en/of eventuele echte kenners, wel. Nu is het mijn ambitie niet om kunst te maken maar deze enorme starre definitie doet veel werk natuurlijk enorm tekort.

Iedereen heeft als kind getekend. Toch zijn er heel veel mensen die dit zodra ze ‘volwassen’ zijn niet meer doen. Waar ligt dat aan? Komt dat door dit soort starre definities, is het dat we bang zijn dat het toch geen kunst is en we er dus liever niet aan beginnen? Dat we geen kwaliteit kunnen garanderen en daarom niets maken om maar niet voor gek te staan met ons geklieder?

Eigenlijk heel raar, we verwachten niet dat iedereen die het avondeten maakt dit op het niveau van een topchef doet, het wordt met smaak gegeten en er wordt niet denigrerend gedaan over de amateuristische kaassaus, die duidelijk een imitatie is van de bekende meester J. Oliver. Als iemand een mooie set kwasten aanschaft, goede kwaliteit verf, een paar doekjes en er met veel plezier mee aan de gang gaat heeft men daar al heel snel een mening over: “Amateuristisch, pretentieus, dat is geen kunst.” Nou en, er wordt in ieder geval zonder angst plezier gemaakt.


Er wordt niet denigrerend gedaan over een amateuristische kaassaus

Kinderen kunnen het nog, lekker kliederen tot alle verf op het blad bruin is, krassen tot er geen witte plek meer over is. En dat alles zonder zich zorgen te maken of anderen het wel mooi vinden. Jammer genoeg raken kinderen dit ook kwijt, vaak door wat wij er als volwassenen van vinden. In plaats van te laten weten dat we het fijn vinden dat de kleine zo’n plezier heeft in het maken van kinderkunst zeggen we “Oooooh wat moooooooooooi” of “Wat heb je netjes binnen de lijntjes gekleurd”. Ik hoor direct weer mijn oud-docent: het is pas goed als het volgens de regeltjes gaat.

Laat die kinderen lekker kunst maken op hun manier, probeer te zorgen dat ze die lol niet verliezen zodat ze ook op latere leeftijd nog zonder schroom lekker blijven tekenen, kliederen en boetseren. Doe eens gek, ga er naast zitten en doe mee, probeer los te laten dat het mooi en doordacht moet zijn. maar ga los met de lijm en de glitter! Niet iedereen hoeft kunst te produceren, maar iedereen mag genieten van kunstig bezig zijn.

Lana is freelance journalist en blogt over ‘Domestic Bliss’.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Laat ze zelf spelen!

Laat ze zelf spelen!

Bij ons in de buurt staat een klimrek. Op twee meter hoogte is zo’n horizontaal laddertje waarin je kunt hangen, en jezelf in het zand laten ploffen. Mijn kind klimt zo nu en dan omhoog, staat een poosje te aarzelen in de hoogte,...

4 dingen om op te letten bij de keuze voor opvang

4 dingen om op te letten bij de keuze voor opvang

Als je kinderopvang gaat kiezen, krijg je te maken met een hele reeks aan opties. Wij zetten ze op een rijtje, vanuit het perspectief van veilige hechting voor een kind. Hoe kun je met je keuze voor opvang omgaan als je let op de meest gunstige omstandigheden voor de...

Op pad met je vader: de inwijding van jongen naar man

Op pad met je vader: de inwijding van jongen naar man

Opeens zijn we er. Een plek midden in het bos, een stuk weg van het pad. De bomen staan op de goede afstand van elkaar, de zon schijnt tussen de takken door. Hier zal geen argeloze wandelaar of strenge boswachter voorbij komen. Thijn laat de rugzak van zijn schouders...

Help, mijn kind ligt op de vloer van de winkel te schreeuwen 

Help, mijn kind ligt op de vloer van de winkel te schreeuwen 

Het is zaterdag en druk in de stad. Terwijl je bij de Hema wat staat te neuzen, niet eens zo gek lang trouwens, trekt je kind plotseling de onderste schappen volledig leeg. Je hebt nog maar half uitgelegd dat het niet mag of je peuter stort zich al ter aarde en krijst...

Column: trouwen met mama tussen het wasgoed

Column: trouwen met mama tussen het wasgoed

Het was een ijzige wintermiddag zo eind februari. De grijze handdoek die ’s ochtends nat buiten was opgehangen was inmiddels zo hard als een plank. De eendjes Karel en Evert stonden klappersnavelend voor de deur te bedelen om graantjes. Een gure wind waaide door de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0