Lekker kliederen zonder regels

door Gastauteur

Ik had op de hogeschool ooit een docent die bij hoog en laag volhield dat iets alleen kunst mocht heten als de maker een papiertje van de kunstacademie bezat. Hier kon ik helemaal niets mee, ik zou dus nooit kunst kunnen maken, enkel kunnen knutselen, hoe goed ik ook was. Ja doei, dat bepaal ik, en/of eventuele echte kenners, wel. Nu is het mijn ambitie niet om kunst te maken maar deze enorme starre definitie doet veel werk natuurlijk enorm tekort.

Iedereen heeft als kind getekend. Toch zijn er heel veel mensen die dit zodra ze ‘volwassen’ zijn niet meer doen. Waar ligt dat aan? Komt dat door dit soort starre definities, is het dat we bang zijn dat het toch geen kunst is en we er dus liever niet aan beginnen? Dat we geen kwaliteit kunnen garanderen en daarom niets maken om maar niet voor gek te staan met ons geklieder?

Eigenlijk heel raar, we verwachten niet dat iedereen die het avondeten maakt dit op het niveau van een topchef doet, het wordt met smaak gegeten en er wordt niet denigrerend gedaan over de amateuristische kaassaus, die duidelijk een imitatie is van de bekende meester J. Oliver. Als iemand een mooie set kwasten aanschaft, goede kwaliteit verf, een paar doekjes en er met veel plezier mee aan de gang gaat heeft men daar al heel snel een mening over: “Amateuristisch, pretentieus, dat is geen kunst.” Nou en, er wordt in ieder geval zonder angst plezier gemaakt.


Er wordt niet denigrerend gedaan over een amateuristische kaassaus

Kinderen kunnen het nog, lekker kliederen tot alle verf op het blad bruin is, krassen tot er geen witte plek meer over is. En dat alles zonder zich zorgen te maken of anderen het wel mooi vinden. Jammer genoeg raken kinderen dit ook kwijt, vaak door wat wij er als volwassenen van vinden. In plaats van te laten weten dat we het fijn vinden dat de kleine zo’n plezier heeft in het maken van kinderkunst zeggen we “Oooooh wat moooooooooooi” of “Wat heb je netjes binnen de lijntjes gekleurd”. Ik hoor direct weer mijn oud-docent: het is pas goed als het volgens de regeltjes gaat.

Laat die kinderen lekker kunst maken op hun manier, probeer te zorgen dat ze die lol niet verliezen zodat ze ook op latere leeftijd nog zonder schroom lekker blijven tekenen, kliederen en boetseren. Doe eens gek, ga er naast zitten en doe mee, probeer los te laten dat het mooi en doordacht moet zijn. maar ga los met de lijm en de glitter! Niet iedereen hoeft kunst te produceren, maar iedereen mag genieten van kunstig bezig zijn.

Lana is freelance journalist en blogt over ‘Domestic Bliss’.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

De mooie kanten van Down

De mooie kanten van Down

Over de risico’s van het Downsyndroom hoor je genoeg. Maar een kind met Down is en blijft vooral een kind om van te houden - met iets extra’s. Echte aanrader: De upside van Down Anders? We bezochten het gezin van Linda en Boy, die twee dochters hebben. (In de nieuwe...

Brief aan een moeder van ruziënde kinderen

Brief aan een moeder van ruziënde kinderen

Lieve vrouw,  Dus je hebt meer dan één kind? Gefeliciteerd, wat een rijkdom. Of niet?  Oh? Maken ze ruzie? Dat is shit. Dan voel je je helemaal niet rijk waarschijnlijk. Hooguit geïrriteerd, wanhopig, of gewoon kwaad. Misschien zelfs bezorgd, falend, bang?  De...

Oeps, m’n kind kan een lucifer afstrijken

Oeps, m’n kind kan een lucifer afstrijken

Laatst leerde mijn kleuter een lucifer afstrijken. En het lukte. Na een heerlijk moment van trots voelde ik ineens ook angst. Wat heb ik gedaan? Mijn kind kan nu vuur maken, help! Is hij nu een wandelend gevaar voor zichzelf en zijn omgeving? Waarom heb ik hem...

Roze mag ook! Queer- en genderinclusief opvoeden doe je zo

Roze mag ook! Queer- en genderinclusief opvoeden doe je zo

Wie gaan onze kinderen later worden? Wie zijn ze nu al? Er is zoveel meer dan jongen of meisje, hetero of niet. Hoe je je diep van binnen voelt, ontdek je alleen als je daarvoor de ruimte krijgt. Een 'queer inclusieve' opvoeding viert alle kleuren van de regenboog....

Deze rolmodellen wil jouw kind

Deze rolmodellen wil jouw kind

Rolmodellen zijn superbelangrijk. Waarom? in de woorden van Ellen Brudet: ‘Het eerste dat een kind nodig heeft in het leven, is herkenning.’ Herkenning legt de basis voor je gevoel van eigenwaarde. Zie je jezelf in de wereld, dan voel je je in die wereld thuis. Jij...

‘Niet huilen, het is niet erg’: Over huilen en zelfvertrouwen

‘Niet huilen, het is niet erg’: Over huilen en zelfvertrouwen

Als je kind huilt, dan is de eerste ingeving vaak om hem of haar er vanaf te helpen. Huilen is voor velen een lastige emotie. Opvallend is dat onze eerste neiging is om het huilen te laten stoppen. ZSM. Want; als de tranen weg zijn, is het verdriet over. Toch?...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0