Vraag 1: Wat is het geluid van een hand die klapt?
Antwoord: Het geluid van een hand die klapt is het geluid van een hand die klapt.
Vraag 2: Wat is het geluid van een kind dat huilt?
Antwoord: het geluid van een kind dat huilt is het geluid van een kind dat huilt.
Vraag 3: Wat is het geluid van mijn kind dat huilt?
Antwoord: het geluid van ‘ik kan mijn kindje niet troosten’, het geluid van ‘dat zou ik wel moeten kunnen’, het geluid van ‘ik ben een slechte moeder’, het geluid van ‘er is iets mis met mijn kind’, het geluid van ‘ik heb een hekel aan mijn kind’, het geluid van ‘dat mag ik niet voelen’, het geluid van ‘het tekortschieten als moeder‘.
Dit is een voorbeeld van een koan: een korte vraag om inzicht te krijgen in een concept of jouw persoonlijke gedachtegang. Er is geen ‘goed’ of een ‘fout’ antwoord. Het laat je zien wat het effect is van je eigen gedachten op een situatie. In mijn blog vertel ik je:
- Wat ik over mezelf leerde door een simpele mindfulness oefening te doen op het moment dat mijn baby huilt.
- Je krijgt tips om de oefening zelf te doen en zo te ervaren wat het huilen van je kindje over jou zegt
- En hoe je mindful kunt leren omgaan met het huilen van je kindje.
Als je baby een huilbaby is
Mijn zoontje huilde vanaf het begin veel. Ik zag het als mijn persoonlijke taak hem gelukkig te maken. Ik zocht steeds manieren om hem maar niet te laten huilen. Die vond ik ook. Toch werd hij steeds onrustiger. Toen hij een maand of vijf was las ik over de relatie tussen de gevoelens van moeder en kind. Het achterliggende idee is dat je kindje stress van jou voelt en dit overneemt. Er stond ook dat als je de emoties van je baby leert verdragen, je je kindje de ruimte geeft om zich te uiten. Je baby leert dan: ‘ik mag dit voelen’ en: ‘het is oké om verdrietig te zijn’.
Als jij niet schrikt van de emoties van je kindje wordt hij zelf ook niet overweldigd.
Kortom, precies wat ik bij mindfulness had geleerd over omgaan met je eigen gevoelens! Zou dit dan de oplossing zijn?
Een mindful-mama actie, toch? Of toch niet?
Ik besloot te gaan oefenen. Het voelde namelijk als een ‘mindful-mama actie’. Ik hield hem vast, ging met mijn aandacht naar mijn ademhaling en liet het gebeuren. Ik zei dingen tegen mezelf als:
- ‘Het is oké dat hij huilt’
- ‘Hij mag voelen wat hij voelt’
Wauw! Wat super mindful van mij zeg, dit gaat mij lukken. Helaas.
Na een kwartier was het nog steeds alleen maar huilen, huilen, huilen. Ik begon me ongemakkelijk te voelen en dacht:
- ‘Dit is toch niet normaal?’
- ‘Waarom doe ik dit?’
- ‘Is dit geen mishandeling?’
Lees ook: Wat baby’s nodig hebben | Melanie Visscher
Na een half uur hield ik het bijna niet meer. Ik probeerde me te focussen op mijn hart en wat ik voelde: verdriet en pijn. Een pijn die ik eigenlijk nooit van mezelf heb mogen voelen.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en besefte iets heel belangrijks: emotionele pijn en ongemak nam ik bij mezelf weg door afleiding. Eigenlijk deed ik bij hem hetzelfde. Hij mocht niet huilen omdat ík me daar ongemakkelijk bij voelde. De vraag die daardoor naar boven kwam was: Troost ik hem altijd voor hem of troost ik hem soms meer voor mezelf?
Ik laat mijn kindje zijn ‘verhaal doen’
Met tranen in mijn ogen zat ik daar met hem in mijn armen. Na een uur stopte het huilen. Met een intense blik keek hij mij aan en toen voelde ik iets bijzonders: een soort diepe verstandhouding. Hij ontspande en viel als een blok in slaap. Na die eerste keer oefenen veranderde er iets. Hij huilde minder en werd rustiger.
Sindsdien laat ik hem geregeld zijn ‘verhaal’ doen. Hiermee bedoel ik dat ik hem zijn emoties laat uiten. Uiteraard nadat ik heb gecheckt of er niets met hem aan de hand is. En ondanks zijn tranen is het nu een mooi moment van ons samen. Ik geniet ervan om er voor hem te kunnen zijn als hij me nodig heeft.
Tegenwoordig begint hij tijdens deze momenten af en toe te brabbelen in plaats van te huilen. Alsof hij me vertelt wat er op zijn hart ligt. Zo leer ik hem zijn verhaal vertellen en hoe fijn het is als iemand echt naar je luistert. Dat is precies wat ik hem wil meegeven!
Tips: mindful omgaan met huilen
Wil jij leren wat het geluid is van jouw kindje dat huilt? Dan volgen hier wat tips voor thuis. Zorg er altijd voor dat je eerst bekijkt of je kindje geen pijn, honger of ander ongemak heeft.
- Start met opmerken hoe het nu met je gaat. Welke gedachten komen er in je op? Wat voel je? Heb je de neiging om iets te doen? Merk dit op in plaats van direct in actie te komen.
- Ga met je aandacht naar je kindje. Merk op hoe het met haar of hem gaat. Hoe ziet je kindje eruit als hij/zij huilt? Wat is de houding? Ontspannen? Gespannen? Observeer de nek, handjes, voetjes etc. Zoekt je kindje tussendoor contact?
- Ook al troost je je baby niet, je bent er wel. Fysiek, door vast te houden én mentaal. Spreek zachtjes liefdevolle woordjes naar hem uit zoals: het is oké, huil maar even, je bent goed zoals je bent.
- Ga met je aandacht naar je ademhaling. Je hoeft niets te veranderen, volg je adem zoals hij nu in en uit je lichaam stroomt.
Een volgende stap kan zijn: oefenen met zelfcompassie op het moment dat je kindje ontroostbaar is:
- Erken de situatie: Zeg tegen jezelf: het is lastig en dat is oké. Wat je ook voelt: het mag er zijn.
- Zoek herkenning bij anderen: Iedere moeder voelt zich wel eens machteloos en weet niet waarom haar kindje huilt. Je bent niet alleen.
- Wees lief voor jezelf: Vraag jezelf af: wat heb ik nodig? Misschien is dat een kop thee of iemand naast je om je bij te staan. Wees niet te streng voor jezelf: de ene keer lukt het je om met je aandacht bij het huilen te blijven en er oké mee te zijn. De volgende keer lukt het niet en wil je troosten. Kijk wat jij en je kindje op dit moment nodig hebben.
Bewust aanwezig zijn en opmerken wat er is helpt je om dezelfde situatie anders te ervaren. Door te accepteren wat er nu is, ontstaat er ruimte voor verandering. Toen ik mijn zoontje de ruimte gaf om te voelen wat hij voelde, kon hij loslaten en veranderde hij van een onrustig jongetje is het opgewekte ventje dat hij nu is.
Mayke den Ouden is pedagoog en eigenaar van Mindful Moments.
Meer leren over natuurlijk ouderschap en horen hoe andere ouders het doen? Welkom in de Kiindspeeltuin!
