Column: In een jaar tijd werd ik moeder van vier

door Lisa Wade

In het voorjaar kreeg ik een klein meisje in mijn armen, de dag voor Kerst kwamen daar plotseling drie grote kinderen bij. In een jaar tijd werd ik moeder van vier.

 

 

Toen ik mijn grote liefde Peter ontmoette had hij al een heel gezin. Om het weekend legden we matrassen op de grond en stroomde mijn kleine huisje vol kinderen. Er kwam een televisie in mijn woonkamer en mijn smetteloos witte bank verfde ik na modderschoenen en hagelslag uiteindelijk maar grijs. In mijn kruidentheebestaan waren de liters cola niet aan te slepen. Er werden pannen vol kindvriendelijk eten gekookt, we deden avonden lang spelletjes en er stond een hele rij schoenen voor de open haard met Sinterklaas. Het waren chaotische dagen, vol rommel, gedoe en improvisatie. Maar ook lieve dagen van zingen en lachen en verhalen in het grote bed. Door ruimtegebrek lag Rinke naast ons. Eindeloos kon ik staren naar zijn slapende engelengezichtje. Ik hield mateloos veel van hen, maar toch altijd een beetje vanaf de zijlijn.

 

 

Als we ze weer naar hun moeder hadden teruggebracht kon je eindelijk je kont weer keren in huis, maar de vrijgekomen ruimte voelde toch ook altijd een beetje als een leegte. De schrijnende pijn van het steeds weer terugkerende afscheid was altijd te voelen. Altijd hing er iets van gemis rondom Peter. Ik hunkerde ernaar de pijn weg te nemen en echt bij ze te horen. We trouwden en er kwam een hond, die zo groot werd dat hij makkelijk in zijn eentje de hele bank bezette, en ons zo hielp de tegenstelling tussen de periodes van drukte en leegte in ons huis te overbruggen. Ik wilde geen leven meer waarbij ik los van iedereen kon doen en laten wat ik wilde, waarin ikzelf het centrum van mijn wereld was. Ik verlangde ernaar ergens totaal in op te gaan zoals Peter opging in de liefde voor zijn kinderen. En ook al was ons huisje inmiddels overvol, in mijn hart kwam er alleen maar ruimte bij.

 

 

De kinderen stonden om het bed. Ontroerd en enigszins gespannen of ze haar niet zouden laten vallen, hielden ze een voor een voor het eerst hun kleine zusje vast. Een meisje dat ons allemaal met elkaar verbond. Dat vreselijk veel op hen leek. Dat hun vinger vastpakte en niet meer losliet. Dat veilig in hun armen sliep. Nooit zal ik het gezicht van Rinke vergeten toen hij Simcha voor het eerst aankeek. Ineens had hij een nieuwe plek in het gezin gekregen. Hij was niet meer de jongste. Zittend op ons bed met zijn moeder aan zijn zij. Met een wit gezichtje: hij had zich zorgen gemaakt omdat het dagenlang had geduurd voordat Simcha werd geboren. Ik kon zien hoe hij zich voornam om haar nooit iets te laten overkomen, omdat hij er voor zijn zusje zou zijn. Er was niet alleen een baby geboren, maar ook een grote broer. Hij miste haar als hij niet bij ons was.


Ook al was ons huisje inmiddels overvol, in mijn hart kwam er alleen maar ruimte bij

Aan het einde van het jaar was ik nog steeds duizelig van de slaap en high van de hormonen. We hadden net de kerstboom opgetuigd toen de telefoon ging. Peter aan de lijn. Er was iets verschrikkelijks gebeurd. Peter ging Rinke halen. We hebben nooit overlegd over wat er moest gebeuren, het was geen vraag meer nu hun moeder er niet meer was. In een klap stond ik niet meer aan de zijlijn. Die week lagen er weer matrassen in de woonkamer. Bij het schijnsel van de lichtjes in de boom keken we naar de slapende kinderen en huilden om wat ze moesten doormaken. De hond lag de hele nacht met zijn kop op Rinke’s benen. Alle praktische bezwaren vielen weg. Ons huis werd hun thuis. We huurden een kamer bij de buren voor Peters kantoor. De schuur werd nu Rinkes domein. Ik zou geen eigen plek meer hebben, maar die had ik met de komst van ons dochtertje toch al niet meer. Ik kon me niet eens heugen wanneer ik voor het laatst alleen naar de wc was geweest.

 

 

Voordat onze kinderen in mijn leven kwamen kon ik me niet voorstellen dat je je eigen ruimte opgeeft, laat staan je eigen slaap. Ooit was het zo belangrijk om iemand te zijn, om een eigen plek te hebben, maar nu ik hun moeder ben, zijn zij mijn plek.

Lisa Wade presenteert programma’s voor kinderen als Het Klokhuis en 13 in de oorlog. Ze kreeg drie stiefpubers en draagt een klein meisje op haar rug.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

De media als medeopvoeder van je kind

De media als medeopvoeder van je kind

Kinderen en jongeren van nu vormen de eerste generatie jongeren die opgroeien met nieuwe media, zoals het internet en mobiele telefonie. Media zijn prominenter dan ooit aanwezig in de omgeving van het kind. Er bestaan dan ook veel mythes en fabels over media en...

Recensie: Gedichten van een jonge vader

Recensie: Gedichten van een jonge vader

Het is al een tijdje geleden dat ik voor het eerst vader werd. Dat gebeurt je maar een keer. Toen onze tweede geboren was ik het al, maar werd ik het misschien nog ietsje meer. Hoe het is om vader te worden was ik eerlijk gezegd een beetje vergeten. (Niet dat het...

Astara over opvoeden: Grenzen stellen

Astara over opvoeden: Grenzen stellen

'Het stellen van grenzen is noodzakelijk in de opvoeding. Zonder grenzen ontwikkelt het kind zich tot een onevenwichtige persoonlijkheid, die niet geleerd heeft rekening te houden met anderen. Zonder grenzen kan een kind zichzelf ook in gevaar brengen.  Ook al zal het...

‘Je ouders hebben je snoep opgegeten’-grap is stom

‘Je ouders hebben je snoep opgegeten’-grap is stom

Ik hóu van humor. Ik heb grappenmakers onder mijn beste vrienden. Maar sommige grapjes zijn gewoon niet leuk.  3FM gaf de opdracht: ‘Zeg tegen je kind dat je al het Sint-Maartensnoep hebt opgegeten en film de reactie.’ Je kon nog iets...

Hoe ga je om met drukke kinderen?

Hoe ga je om met drukke kinderen?

Drukke kinderen – met en zonder de diagnose ADHD - kunnen een behoorlijke test zijn voor hun ouders. Alle kinderen zijn gebaat bij veel liefde en begrip krijgen. Maar wat doe je als je het écht even niet meer weet? Hoe voorkom je escalatie? Hieronder een zestal tips...

Consuminderen met kinderen en het bezuinigingstaboe

Consuminderen met kinderen en het bezuinigingstaboe

Kinderen zijn duur. Althans, dat is een veel gehoorde kreet. Eigenlijk is dat niet waar. Wat bedoeld wordt is dat producten en diensten die aangeschaft worden ten bate van het kind, samen veel geld kosten. Maar eigenlijk is ook dat niet helemaal accuraat. Veel van...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0