We delen graag geboorteverhalen, omdat een goede voorbereiding je kan helpen bij je eigen bevalling, en omdat je bevalling sowieso een levensgebeurtenis van jewelste is. Elke bevalling is uniek. Vandaag de krachtige ziekenhuisbevalling van Joos.
Mijn hele zwangerschap ben ik bezig geweest met de bevalling en de inwijding in het moederschap.
Het ene boek na het andere viel op de mat en gretig verslond ik alle informatie (zie onder dit artikel voor Joos’ persoonlijke boekentips, red). Terugkijkend gaf het inlezen me een houvast en een soort controle voor dat magische moment waar ik alles zou moeten loslaten om mijn kindje te baren. De informatie die ik las gaf me enerzijds veel kracht en anderzijds maakte het me bang. Ik schipperde tussen “de oermoeder” die haar lichaam liet doen wat het al duizenden jaren deed en de “medische-complicatie-moeder” die in het ziekenhuis met allerlei complicaties geconfronteerd zou kunnen worden.
Ik wilde absoluut thuis bevallen, ver weg van het ziekenhuis. Het liefst een zoveel mogelijke hands off bevalling. Absoluut niet liggend bevallen en vooral zo natuurlijk mogelijk mijn lieve kleine baby ter wereld brengen.
Toen ik de 37 weken passeerde was ik ontzettend blij. Nu kon ik thuis gaan bevallen! Ik was zelf 6 weken te vroeg geboren en manlief zelfs 7 weken waardoor we rekening hielden met een vroeggeboorte.
De verloskundigenpraktijk had ik bewust uitgekozen op hun expertise in thuisbevallingen en dat ik 3 trappen in huis had was geen enkel probleem. Daarnaast gaven ze me continu vertrouwen dat mijn lichaam wist wat het moest doen als het moment van de bevalling aan zou breken. Het grote wachten begon.
Wachten, wachten
Toen ik de 40 weken net was gepasseerd en voor controle bij de verloskundige was bleek dat mijn bloeddruk omhoog was gegaan. Ik schrok en de angst dat ik in het ziekenhuis terecht zou komen groeide.
Mijn lichaam gaf aan dat de bevalling niet lang op zich moest laten wachten en tegelijk wist ik dat als ik in paniek zou raken mijn lichaam niet de juiste stofjes kon aanmaken om de bevalling te laten beginnen.
Op advies van de verloskundige zou ik de volgende dag een afspraak maken voor een voetreflexologie-afspraak om de bevalling op gang te helpen. Nadat ik een uur heerlijk had ontspannen vroeg zij me of ze mijn bloeddruk mocht meten. Wederom was mijn bloeddruk te hoog, zelfs hoger dan de dag ervoor, dus besloot ik de verloskundige te bellen. Zij stuurde me direct door naar het ziekenhuis voor een meting. Na een uur mocht ik naar huis om de volgende ochtend weer terug te komen voor nog een meting. Thuis aangekomen braken mijn vliezen.
Jippie! Zou de bevalling dan op de valreep toch nog thuis gaan gebeuren? Die avond en nacht was het wachten op de weeën. Maar er gebeurde niets.
De volgende ochtend in het ziekenhuis was mijn bloeddruk nog steeds te hoog en kwam het moment waar ik al die tijd niet aan had gewild; ik zou niet meer thuis bevallen en zou worden ingeleid. Ik ging terug naar huis en zou de volgende ochtend worden ingeleid als er niet eerder weeën zouden komen. Nog een keer naar de voetreflexoloog in de hoop dat er iets zou gebeuren, maar ergens voelde ik van binnen dat de spanning al te hoog was geworden.
Innerlijk besluit
De ochtend in het ziekenhuis voelde ik me teleurgesteld. Waarom kwamen mijn weeën niet op gang? Ik wilde helemaal niet op deze plek zijn. Ik wilde mijn kind in rust geboren laten worden, niet in een ziekenhuis met felle lampen en liggend op mijn rug.
Nadat ik mezelf de ruimte had gegeven teleurgesteld te zijn nam ik een groot besluit. Angst en stress zou alleen maar meer pijn veroorzaken en zou alles zwaarder maken. Als ik een manier kon vinden om mezelf rust te geven en te accepteren dat dit de situatie was, dan zou ik kunnen genieten van mijn bevalling. Het meest bijzondere moment dat ik in mijn leven zou meemaken staat los van de omgeving en de plek. Dit kon alles overstijgen. Ook kon ik de veiligheid en zorg die er in het ziekenhuis was langzaam aan omarmen. Vanaf dat moment kon ik genieten en terugkijkend was het de meest bijzondere dag die ik samen met mijn man heb gehad. We hadden de grootste lol en waren één met elkaar en de situatie.
Zelf actief
Na de hele dag wachten werd ik rond half 8 aangesloten aan het infuus met weeënopwekkers. Het echte werk kon nu beginnen en ik was er klaar voor.
Rond half 11 waren de weeën inclusief ontsluiting krachtig genoeg dat de bevalling echt was begonnen. Ik keerde meer en meer naar binnen terwijl er een serene rust heerste op de kamer waar intussen mijn moeder en zusje ook bij waren gekomen. Ik werd minimaal gestoord door mijn omgeving en het personeel en het licht was gedimd. De uren gingen voorbij waarbij de weeën in kracht toenamen.
Na een heerlijk moment onder de douche, nadat het laatste stukje vlies werd gebroken, waren de weeën zo krachtig dat ik een adempauze nodig had. Het infuus werd 20 minuten stilgezet om op kracht te komen om vervolgens door te kunnen gaan.
Rond 03:00 had ik 10 cm ontsluiting en niet veel later voelde ik dat de weeën veranderden. Ik zag mijn buik op en neer gaan en voelde dat ik moest gaan persen. Het was zo fijn om actief te kunnen zijn en met volle aandacht te persen. In minder dan 40 minuten zei de arts: ‘Kijk maar tussen je benen en pak hem maar.’
Onbeschrijfelijk geluk
Daar was hij dan eindelijk, mijn prachtige zoontje. Kleine oogjes keken me aan, diep in mijn ogen. De liefde die ik door me heen voelde stromen is met geen woorden te beschrijven. Alles wat ik had gelezen en had gehoord over bevallingen en het krijgen van een kind kon niet tippen aan dit moment. Ik stroomde over van liefde en geluk.
Wat ik heb geleerd is dat alles waar je je tegen verzet alleen maar meer pijn geeft. Dat ontspanning zoeken in jezelf, hoe moeilijk soms ook, essentieel is om je te versmelten met je omgeving en om werkelijk te kunnen accepteren wat er is. Ik koester geen angst meer voor een ziekenhuisbevalling en heb naast het vertrouwen in de artsen vooral heel veel vertrouwen gekregen in mezelf.
Boekentips van Joos
Vrije geboorte, A. M. Korteweg
Ouderschap vanuit je hart, Lida van Ruijven
De magische negen maanden, Deepak Chopra
Meer lezen
Zwangerschapshaptonomie: meer dan voorbereiding op de bevalling
![Bevallen op jouw manier [vraag het Kiind]](https://kiind.nl/wp-content/uploads/2020/11/NinaOlivari-at-narheagoossens_1-400x250.jpg)
