De mooie ziekenhuisbevalling van Joos

door Gastauteur

We delen graag geboorteverhalen, omdat een goede voorbereiding je kan helpen bij je eigen bevalling, en omdat je bevalling sowieso een levensgebeurtenis van jewelste is. Elke bevalling is uniek. Vandaag de krachtige ziekenhuisbevalling van Joos.

Mijn hele zwangerschap ben ik bezig geweest met de bevalling en de inwijding in het moederschap.

Het ene boek na het andere viel op de mat en gretig verslond ik alle informatie (zie onder dit artikel voor Joos’ persoonlijke boekentips, red). Terugkijkend gaf het inlezen me een houvast en een soort controle voor dat magische moment waar ik alles zou moeten loslaten om mijn kindje te baren. De informatie die ik las gaf me enerzijds veel kracht en anderzijds maakte het me bang. Ik schipperde tussen “de oermoeder” die haar lichaam liet doen wat het al duizenden jaren deed en de “medische-complicatie-moeder” die in het ziekenhuis met allerlei complicaties geconfronteerd zou kunnen worden.

Ik wilde absoluut thuis bevallen, ver weg van het ziekenhuis. Het liefst een zoveel mogelijke hands off bevalling. Absoluut niet liggend bevallen en vooral zo natuurlijk mogelijk mijn lieve kleine baby ter wereld brengen.

Toen ik de 37 weken passeerde was ik ontzettend blij. Nu kon ik thuis gaan bevallen! Ik was zelf 6 weken te vroeg geboren en manlief zelfs 7 weken waardoor we rekening hielden met een vroeggeboorte.

De verloskundigenpraktijk had ik bewust uitgekozen op hun expertise in thuisbevallingen en dat ik 3 trappen in huis had was geen enkel probleem. Daarnaast gaven ze me continu vertrouwen dat mijn lichaam wist wat het moest doen als het moment van de bevalling aan zou breken. Het grote wachten begon.

Wachten, wachten

Toen ik de 40 weken net was gepasseerd en voor controle bij de verloskundige was bleek dat mijn bloeddruk omhoog was gegaan. Ik schrok en de angst dat ik in het ziekenhuis terecht zou komen groeide.

Mijn lichaam gaf aan dat de bevalling niet lang op zich moest laten wachten en tegelijk wist ik dat als ik in paniek zou raken mijn lichaam niet de juiste stofjes kon aanmaken om de bevalling te laten beginnen.

Op advies van de verloskundige zou ik de volgende dag een afspraak maken voor een voetreflexologie-afspraak om de bevalling op gang te helpen. Nadat ik een uur heerlijk had ontspannen vroeg zij me of ze mijn bloeddruk mocht meten. Wederom was mijn bloeddruk te hoog, zelfs hoger dan de dag ervoor, dus besloot ik de verloskundige te bellen. Zij stuurde me direct door naar het ziekenhuis voor een meting. Na een uur mocht ik naar huis om de volgende ochtend weer terug te komen voor nog een meting. Thuis aangekomen braken mijn vliezen.

Jippie! Zou de bevalling dan op de valreep toch nog thuis gaan gebeuren? Die avond en nacht was het wachten op de weeën. Maar er gebeurde niets.

De volgende ochtend in het ziekenhuis was mijn bloeddruk nog steeds te hoog en kwam het moment waar ik al die tijd niet aan had gewild; ik zou niet meer thuis bevallen en zou worden ingeleid. Ik ging terug naar huis en zou de volgende ochtend worden ingeleid als er niet eerder weeën zouden komen. Nog een keer naar de voetreflexoloog in de hoop dat er iets zou gebeuren, maar ergens voelde ik van binnen dat de spanning al te hoog was geworden.

Innerlijk besluit

De ochtend in het ziekenhuis voelde ik me teleurgesteld. Waarom kwamen mijn weeën niet op gang? Ik wilde helemaal niet op deze plek zijn. Ik wilde mijn kind in rust geboren laten worden, niet in een ziekenhuis met felle lampen en liggend op mijn rug.

Nadat ik mezelf de ruimte had gegeven teleurgesteld te zijn nam ik een groot besluit. Angst en stress zou alleen maar meer pijn veroorzaken en zou alles zwaarder maken. Als ik een manier kon vinden om mezelf rust te geven en te accepteren dat dit de situatie was, dan zou ik kunnen genieten van mijn bevalling. Het meest bijzondere moment dat ik in mijn leven zou meemaken staat los van de omgeving en de plek. Dit kon alles overstijgen. Ook kon ik de veiligheid en zorg die er in het ziekenhuis was langzaam aan omarmen. Vanaf dat moment kon ik genieten en terugkijkend was het de meest bijzondere dag die ik samen met mijn man heb gehad. We hadden de grootste lol en waren één met elkaar en de situatie.

Zelf actief

Na de hele dag wachten werd ik rond half 8 aangesloten aan het infuus met weeënopwekkers. Het echte werk kon nu beginnen en ik was er klaar voor.

Rond half 11 waren de weeën inclusief ontsluiting krachtig genoeg dat de bevalling echt was begonnen. Ik keerde meer en meer naar binnen terwijl er een serene rust heerste op de kamer waar intussen mijn moeder en zusje ook bij waren gekomen. Ik werd minimaal gestoord door mijn omgeving en het personeel en het licht was gedimd. De uren gingen voorbij waarbij de weeën in kracht toenamen.

Na een heerlijk moment onder de douche, nadat het laatste stukje vlies werd gebroken, waren de weeën zo krachtig dat ik een adempauze nodig had. Het infuus werd 20 minuten stilgezet om op kracht te komen om vervolgens door te kunnen gaan.

Rond 03:00 had ik 10 cm ontsluiting en niet veel later voelde ik dat de weeën veranderden. Ik zag mijn buik op en neer gaan en voelde dat ik moest gaan persen. Het was zo fijn om actief te kunnen zijn en met volle aandacht te persen. In minder dan 40 minuten zei de arts: ‘Kijk maar tussen je benen en pak hem maar.’

Onbeschrijfelijk geluk

Daar was hij dan eindelijk, mijn prachtige zoontje. Kleine oogjes keken me aan, diep in mijn ogen. De liefde die ik door me heen voelde stromen is met geen woorden te beschrijven. Alles wat ik had gelezen en had gehoord over bevallingen en het krijgen van een kind kon niet tippen aan dit moment. Ik stroomde over van liefde en geluk.

Wat ik heb geleerd is dat alles waar je je tegen verzet alleen maar meer pijn geeft. Dat ontspanning zoeken in jezelf, hoe moeilijk soms ook, essentieel is om je te versmelten met je omgeving en om werkelijk te kunnen accepteren wat er is. Ik koester geen angst meer voor een ziekenhuisbevalling en heb naast het vertrouwen in de artsen vooral heel veel vertrouwen gekregen in mezelf.

Boekentips van Joos

Vrije geboorte, A. M. Korteweg

Ouderschap vanuit je hart, Lida van Ruijven

Birth matters, Ina May Gaskin

De magische negen maanden, Deepak Chopra

Meer lezen

Natuurlijk bevallen: Wat je er zelf over te zeggen hebt

Zwangerschapshaptonomie: meer dan voorbereiding op de bevalling

BewarenBewaren

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Mom-shaming in de media

Mom-shaming in de media

Aangezien er steeds meer aandacht komt voor bevallingstrauma’s, zou je verwachten dat er belangstelling is voor positieve ervaringen. Immers daarvan kun je leren ‘hoe dan wel’… Anna Myrte Korteweg, schrijver van Vrije Geboorte en De Reis naar binnen, ziet het...

Bevallen voor vaders – je doet ertoe

Bevallen voor vaders – je doet ertoe

Bevallen: voor vaders maakt het ook veel uit hoe de bevalling verloopt. De Geboortebeweging organiseert in december de actie “#genoeggezwegen”. Moeders, maar ook vaders laten hun stem horen. Door middel van het online plaatsen van foto’s en verhalen wordt een platform...

42 weken zwanger: Over tijd of precies op tijd?

42 weken zwanger: Over tijd of precies op tijd?

Wanneer ben je over tijd? Kun je wel over tijd zijn of is de baby per definitie op tijd, ook al heb je een zwangerschap van 43 weken? Is over tijd zijn gevaarlijk? ‘Er zijn maar weinig vrouwen die spontaan bevallen na week 42: De baby loopt gevaar, dus moet je worden...

Bevallen is naar binnen keren

Bevallen is naar binnen keren

Vertrouwen op je lichaam als je gaat bevallen. Het klinkt zo fijn en simpel, en toch wordt er zo veel van je gevraagd. Overgave tijdens een gebeurtenis die je helemaal op zijn kop zet. Bij jezelf blijven terwijl je op onbekend terrein bent. Bevallen doe je niet vaak...

Vijf dingen die ik had willen weten in de kraamweek

Vijf dingen die ik had willen weten in de kraamweek

Het is inmiddels 16 maanden geleden, en ik moest van mezelf toch eens gaan schrijven over die kraamweek. Ik had er eentje vol geluk en vol tranen. Een lekkere mengelmoes van emoties, precies zoals dat blijkbaar gaat. Daarbij, het was onze eerste keer! Alles is nieuw,...

Hoe je bevalling ook was, het is joúw persoonlijke verhaal

Hoe je bevalling ook was, het is joúw persoonlijke verhaal

Bevallen, is dat met een newwavemuziekje en een stemmig zoutlampje je oerdrang volgen? Of in een tl-verlicht ziekenhuisbed je stinkende best doen? Antwoord: Beide. Hoe wij mensen ook bevallen, met of zonder partner, in bad of op het droge, lotusbevalling of...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0