‘Jas dicht, schoenen aan, hup hup schiet nou o-op!’
Als ik mezelf dit soort zinnetjes hoor uitkramen, weet ik best dat het niet helpt. Onder druk gaat die rits helemaal niet dicht, en ook veters zijn nog nooit sneller gestrikt dankzij het opzwepende geroep van een moeder. Of wel soms?
De onzin van kloktijd
We hebben onze maatschappij ingericht op de klok. Aan alles hangt een tijdstip vast, en hoewel de klok zeker ook behulpzaam is, voor kinderen lijkt de tijd heel anders te werken. De doelmatigheid die wij eraan koppelen, bestaat voor hen nog niet. Dus ja, daar sta je dan, met de deurklink in je hand je kind vergeefs op te jutten. Kinderen leven in een heel andere tijd. Ze staan gerust in complete aanbidding een kwartier stil bij een bloem of pissebed. Maar pleeg jij een telefoontje, dan houden ze het uiteraard geen halve minuut vol om stil te zijn. Valt er een zandkasteel te bouwen, dan rennen ze pijlsnel vooruit, maar wil jij de bus halen, dan blijken ze net toevallig alleen achteruit te kunnen huppelen. Kinderen hebben geen boodschap aan onze klok.
De deur uit stress
Een belangrijk moment van besef kwam voor mij toen mijn zoon naar school ging. Bij de overgang van peuter naar kleuter hoorde plotseling ook een strikte afbakening in de tijd. Niet langer mocht je kind gebracht en gehaald worden wanneer het uitkwam. Geen ruime marge meer van anderhalf uur, zoals bij de speelzaal, gastouder en het kinderdagverblijf. Nee, het tijdslot om je kind op school af te leveren en op te halen is een minuut of 5. Te vroeg? Kleumen op het schoolplein. Te laat? Deur dicht en sancties.
Hoe zou ik mijn kleuter ooit zo kunnen regisseren dat we dit haalden? De sleutel bleek te liggen in meer tijd nemen. De tijd juist loslaten – in elk geval de tijd niet als uitgangspunt nemen in zijn ochtendriedel.
In de online training van Elise Verheul vind je trouwens hartstikke veel zinnigs om in harmonie met je kinderen om te gaan.
Kleuterflow
Natuurlijk blijven dezelfde dingen op het programma staan: aankleden, ontbijt en tandenpoetsen, met als resultaat een toonbaar kind dat op tijd op school is. De ruimte schuilt in het spel. Met plezier gaat alles makkelijker, en – met een beetje geluk – sneller. Aankleden kan bijvoorbeeld met humor, en ook de rest van de noodzakelijke handelingen mogen best gezellig zijn.
Het meest helpende wat ik kon verzinnen is misschien nog wel: vroeg genoeg opstaan. En dan bedoel ik zo vroeg, dat ‘speeltijd’ een vast deel van het ochtendritueel kan zijn. Via spel komt het volle leven aan bod. In de speeltijd kun je totaal onthaast met je bordje pap spelen en met je schoenveters klooien. Zonder stress, met plezier. En per ongeluk kom je nog op tijd op school ook.
Fotografie: Jana Boekholt
Lekker lezen
Kinderen zijn geen puppy’s | Jurgen Peeters
Opgroeien in vertrouwen | Justine Mol
