Toen ik mijn vrouw leerde kennen bleek al snel dat we een gezamenlijke droom hadden. Dat begon bij de gedachte aan een kind. We vroegen ons af hoe we als gezin zouden willen leven. Hoe we meer verbonden konden zijn met de natuur, ons eigen voedsel verbouwen, wat dieren houden. En hoe we meer verbonden konden zijn met andere (jonge) gezinnen. We werden onder meer geleid door het gezegde ‘it takes a village te raise a child’.
Maar ja, wonend in de Randstad, waar een parkeerplek meer waarde lijkt te hebben dan de waarde van groen, en met familie en vrienden die verspreid wonen over de rest van het land, hadden we nog een lange weg te gaan. We oriënteerden ons op buiten wonen, op het verbouwen van voedsel, nadenken over energiegebruik en op ‘extended family’- geestverwanten die dezelfde verlangens kenden. We bezochten oude landgoederen, nieuwe landgoederen en Eco-wijken in binnen- en buitenland.
Een dorpslandgoed
Het idee dat zich begon te vormen was een combinatie van alles: een landgoed met ecologische agrarische activiteiten en daarop in plaats van het landhuis een ecobuurtschap.
We noemden ons plan een dorpslandgoed. Dat verwijst naar het dorpse karakter van dit nieuwe landgoed: voor alle leeftijden en levensfasen. Een landgoed dat toegankelijk en betaalbaar is voor starters, jonge gezinnen tot en met senioren. Met ruimte voor tientallen tot enkele honderden huishoudens. In bescheiden woningen: goed geclusterd kan dat.
Ondertussen was ons duidelijk geworden dat velen deze leefstijl omarmen. Er is een groeiende groep Nederlanders die zo wil leven. Mensen die het belangrijk vinden om verantwoordelijk te zijn voor hun omgeving; voor hun voedsel, energie, natuur, nabuurschap en meer. Mensen die graag een dagdeel in de week actief zijn rondom hun woonlocatie. En omdat je met vele handen bent op een dorpslandgoed, is dat uitstekend te combineren met je gewone leven. Er is zelfs een naam voor deze doelgroep: ‘cultural creatives’, ook wel ‘culturele klasse’ genoemd.
Braakliggend terrein
Wij spraken over onze plannen met gemeenten, natuurorganisaties, het ministerie van Economische Zaken, InnovatieNetwerk, het Nationaal Groenfonds en vele anderen. Ons plan werd genomineerd voor de natuurprijs 2012 en we maakten kennis met staatssecretaris Sharon Dijksma op de natuurtop van 2013. Die zei: ‘goed plan, doen, maar dan wel op een behoorlijke schaal’. Zo werd onze droom een plan en kreeg het een bedrijfsmatige opzet. Wijzelf namen ontslag uit onze banen, gingen krentenieren en concentreerden ons op de uitvoering van onze plannen. Toen gebeurde er iets wonderlijks.
Er komen tien duurzame woningen voor zeven jaar
Op enig moment zaten wij aan tafel met de ambtelijke top van de gemeente Apeldoorn. Aan het einde van het gesprek werd ons gevraagd of we na wilden denken over een tijdelijk landgoed op een braakliggende locatie. Ooit bedoeld voor een bedrijventerrein. Een bestemming die – zo bleek enkele jaren later – het nooit zou krijgen. Niet veel later vroeg het InnovatieNetwerk aan ons om het plan ‘dorpsLandgoed’ om te vormen naar een tijdelijk landgoed. Want er liggen tienduizenden hectaren grond braak; te wachten op een nieuwe bestemming (woonwijk, bedrijventerrein) die voorlopig niet gerealiseerd wordt. Daar dachten we over na en zo ontstond het plan @KomPost, vruchtbare tijdelijke bestemmingen. En dat komt er nu!
Een karavaan van verplaatsbare woningen
Op een plaats langs de rivier de IJssel in Zutphen gaan wij een @KomPost-locatie realiseren.
Op kleine schaal, dat wel. Er komen tien woningen voor zeven jaar. Omgeven door moestuinen, buurttuinen, schooltuinen, een stadswei en een stadswerkplaats. De woningen worden oogstrelend, duurzaam, betaalbaar en demontabel. En na zeven jaar worden ze verplaatst naar een nieuwe tijdelijke locatie die we nu nog niet kennen.
@KomPost-bewoners vinden het heerlijk om verantwoordelijk te zijn voor hun leefomgeving. Voor huis, (moes)tuin, energie, buurt en meer. Zelfstandig wonen in combinatie met activiteiten op en rond de locatie. Denk aan werkzaamheden op het woonerf, de moestuinen en het (natuur)beheer op het speelveld en de stadswei.
@KomPost kan het begin zijn van een karavaan die door Nederland trekt en braakliggende terreinen laat floreren. Zowel ecologisch als maatschappelijk. Bij vertrek wordt zo’n plek daar waar mogelijk groen achterlaten, vruchtbare grond voor iets nieuws. En net als de slak met huis, trekt de stoet verder naar een nieuwe plek. En: zelf gaan we er natuurlijk ook wonen!
Sant Ruyter is samen met zijn vrouw Solange eigenaar van het bedrijf 2open en initiatiefnemer van @KomPost.
