Vorige maand heb je kunnen lezen hoe afleiding en een gevoel van doorlopende urgentie ervoor kunnen zorgen dat je niet echt aanwezig bent in het Hier en Nu. Op deze manier gaat een groot deel van het echte leven ongemerkt aan je voorbij.
Dit is deel 2: Piekeren
Zorgen en piekeren
Ook onze eigen gedachten kunnen ons behoorlijk afleiden van het moment waarin we leven. Soms vrij onschuldig, zoals wanneer je zit te spelen met je kind en tegelijkertijd zit na te denken over wat je vanavond zal koken. Soms ben je echter in gedachten bezig met een probleem. Dit kan een echt probleem zijn. Of iets relatief futiels, maar je weet het niet te relativeren.
De onrust komt direct weer terug bij een nieuwe e-mail
We denken bijvoorbeeld veel na over onze contacten met andere mensen en over dingen die zijn voorgevallen. Je vraagt je af of je juist hebt gehandeld en wat de consequenties zijn voor het volgende contact. Andere mensen en hun oordelen houden ons bezig. Maar juist die oordelen hebben geen werkelijk effect op ons leven, behalve als je dat zelf toelaat. Dus waarom zou je die (mogelijke) oordelen je gedachten laten beheersen?
Natuurlijk is het constructief om na te denken over een oplossing voor een echt probleem. Volledig in beslag genomen worden door gepieker is dat echter niet. Bovendien voorkomt dit dat je in het Hier en Nu aanwezig bent en de mensen in je leven de aandacht schenkt die ze nodig hebben.
Dit geldt ook voor onschuldige gedachten, zoals de bonte was die je nog in de machine hebt zitten. Zeker als die gedachten onwillekeurig teveel aandacht wegkapen. Je bent niet echt aan het leven als je in beslag wordt genomen door je gedachten. Je zit bij wijze van spreken verstopt in je eigen hoofd. Is dat niet doodzonde?
Wat kun je hier praktisch mee?
Als je kind (of wie dan ook) praat, luister dan echt. Wees niet direct bezig met het vormen van je eigen reactie (en dus het beoordelen van wat ze zeggen). Luisteren is belangrijker. Altijd.
Weet dat eindeloos piekeren de situatie niet beter maakt. Je hebt geen grip op de toekomst en ook als je je constant bewust bent van je zorgen worden je problemen niet erger of minder erg.
Maak een ‘piekerdoosje’, denkbeeldig of echt. Je doet er voor elke piekergedachte een briefje in (denkbeeldig of echt) en neemt per dag een half uur piekertijd. Op dat moment neem je een of meer onderwerpen uit het piekerdoosje om over na te denken. Zo besteed je aandacht aan je gepieker zonder dat het je overneemt.
Vergeet niet geduld te hebben met jezelf
Praat met iemand over een probleem: in je eentje denk je snel in cirkeltjes. Iemand anders kan nieuw licht op de situatie laten schijnen.
Wanneer je je vaak bezig houdt met het oordeel van anderen, bedenk dan dat je hier weinig invloed op hebt. Oordelen heeft altijd meer met de ‘oordeler’ te maken dan met de ‘beoordeelde.’ Je geeft het (mogelijke) oordeel veel te veel macht door het jouw aandacht weg te laten kapen uit het hier en nu.
Wanneer je vaak piekert of veel in gedachten verzonken bent, is yoga of meditatie wellicht iets dat je verder kan helpen. Zowel yoga als meditatie helpen je hoofd leeg te maken en te ontspannen. Meditatie kan zelfs probleemoplossend werken doordat je door je hoofd leeg te maken weer ruimte maakt voor een andere zienswijze.
Vergeet niet geduld te hebben met jezelf. Bewustzijn is de sleutel. Door je eigen neiging tot piekeren keer op keer te observeren, je onmacht te accepteren en je aandacht terug te brengen naar het Hier en Nu zul je meer rust vinden. Als gevolg van het minder zorgen maken, kun je makkelijker ontspannen en echt genieten van het leven dat zich voor je neus afspeelt. Door echt te luisteren naar je kinderen zonder oordelen (vanuit zorgen en angst) zul je een diepere vertrouwensband met hen opbouwen. Er is zoveel meer geluk te vinden in het huidige moment dan in het piekeren over het ongeluk dat je in de toekomst probeert te voorkomen.
Volgende maand deel 3 van de snelcursus Hier en Nu voor ouders met het thema ‘Negatieve emoties’.
Nadine Barroso is columnist en moeder van twee zoontjes. Ze hoopt andere ouders te inspireren met haar openhartige schrijven over haar persoonlijke groei als mens en moeder.