gezellig aan tafel

Ik keek vroeger al melancholisch naar die reclame met die knappe moeder die de mand met goudgele frietjes nog even boven de frituurpan heen en weer schudde, ondertussen roepend dat het eten klaar is. Haar kinderen rennen en buitelen vervolgens in slow-motion van een hoge duin naar beneden en schuiven lachend  aan tafel. Een speelste tik op een vinger van moeders, want haar lachende jongens kunnen niet wachten om te beginnen met eten.

Nou…

Mijn keukentafel grenst niet aan de duinen en ook eten wij niet elke dag friet. Van gezellig lachen aan tafel komt het ook lang niet altijd. De tiener komt veel te laat aansjokken, tot grote irritatie van zijn zusje die daardoor alleen de tafel heeft gedekt. Mijn negenjarige maakt vieze geluiden als hij ziet wat er op het menu staat en de dreumes springt met mijn tepel nog tussen haar tanden van mijn schoot als ik het bord van  mijn peuter opschep (oeps, mis). Zij blijkt echter niet meer aan tafel te zitten, maar druk in de weer op de bank met de productie van een nieuwe tekening. 

Zucht. Want dit was het moment dat we zouden gaan verbinden, kletsen. Dat het gezellig zou zijn. Dat al onze levens even zouden kruisen tijdens een voedzame avondmaaltijd. Als dit ‘gezellige eetmomentje’ nou een beetje weet bij te sturen dan zou ik er zin in hebben, naar uitkijken en mijn kinderen ook. Mijn kinderen zouden beter eten, goed gevoed worden. Dan zou ik niet zo teleurgesteld of gewoon bekaf zijn na het eten. En wie weet, krijg ik zelf ook nog wel wat binnen. Maar als dat niet lukt en mijn kinderen eten hun groente en het fijn vinden aan tafel… ben ik echt al heel dankbaar.

Hoe gezellig is het nou echt bij jou aan tafel? De familiemaaltijden blijken toch vaak met meer spanning, frustratie en geknoei gepaard te gaan dan we willen toegeven. We fantaseren van stralende kindergezichten die blij verse geroosterde paprika’s eten terwijl we ondertussen fijne gesprekken voeren met ze voeren over de dag.

In de praktijk is het een hele heisa om iedereen tegelijkertijd aan tafel te krijgen, te houden én ze iets groens te laten eten. En dan moet het ook nog een beetje gezellig zijn. Hoe krijg je dit in voor mekaar zonder dat je als een politieagent al het huiselijk geluk en spontaniteit de eetkamer uitgeschreeuwd  hebt omdat je kinderen niet komen, niet eten, niet blijven zitten, niet praten, te veel praten, niet willen, schreeuwen of niets zeggen.

Onyema Onwuka, gecertificeerd Gelukdeskundige en stamhost in de Kiindspeeltuin, neemt je mee in haar videolessen. Haar vijf kinderen zijn tussen de 1 en de 15 jaar, dus aan tafel is er altijd wel wat aan de hand. Als geen ander heeft ze ervaren hoe stressvol en vermoeiend het avondeten kan zijn. Maar ook hoe je met eenvoudige ‘life-hacks’ en inzichten en een dieper weten een veel fijnere ervaring creëert voor iedereen en niet in de laatste plaats, jezelf. 

Cursus met praktische handvatten