Column: De radslag

door Anita Borst

Op de kleuterschool was ik geloof ik nog niet zo bezig met later als ik groot ben. Ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo heel veel meer van, behalve dat ik juf Juultje erg lief vond. Maar toen ik eenmaal had leren schrijven, was me al snel duidelijk dat ik schrijver moest worden. Zodra ik zakgeld kreeg, kocht ik niets dan boeken, schriften, pennen en zaklampen (om onder de dekens te kunnen lezen zonder mijn zusje wakker te maken). Ja, en af en toe een reep chocola. 

Ergens halverwege de middelbare school plande ik dat ik óók graag moeder wilde worden. En dan niet een gewone: een jónge moeder moest ik worden. Zo eentje als mijn eigen moeder, die op haar dertigste vier kinderen had en op haar vijfendertigste nog steeds de radslag kon. Toen ik op mijn zeventiende verkering kreeg, leek dit me alleszins haalbaar. Behalve dat ik geen kinderwens kreeg. En dan word je ook geen moeder. Met de relatie liep het ook niet goed af.

Inmiddels was ik nog steeds geen schrijver geworden. Ja, ik was begonnen aan een studie journalistiek, maar halverwege bedacht ik dat vrijwilligerswerk bij de daklozenopvang me beter paste. Reclasseringsambtenaar leek me op dat moment een mooie betaalde baan, maar daar moest ik een vreselijk dure studie voor volgde. Dus schreef ik me maar in voor een in-service opleiding verpleegkunde.

Met de man die ik op mijn 27e ontmoette, wilde ik wél kinderen. Het was toen eigenlijk al te laat om een jonge moeder te worden, maar nog niet te laat om een gewone moeder te worden. We wachtten heel verstandig nog even tot ik mijn diploma verpleegkunde had. En toen lukte het niet.


Ergens halverwege de middelbare school plande ik dat ik óók graag moeder wilde worden

Vijf jaar later – na een viertal behandelingen en een miskraam – werd ik eindelijk moeder. De verpleegkunde was ik op dat moment alweer zat, dus bedacht ik me dat ik dan toch maar schrijver moest worden. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel, maar het leven met een jonge baby bleek niet te combineren met mijn creatieve ambities. Ik heb stilte nodig om goede ideeën te laten groeien tot mooie zinnen. En een beetje tijd. Mijn zoon was stil noch geduldig. 

De pleegdochter die drie jaar later ons gezin compleet maakte, was er ook het type niet naar om zich zoetjes weg te laten leggen. Gelukkig kon ik voor Kiind columns schrijven. Dat ging nog wel in een dag. Maar solide achtergrondartikelen zaten er nog even niet in, laat staan boeken. 

Mijn zoon zit nu op de kleuterschool. Al vanaf zijn derde weet hij zeker dat hij later papa wil worden. Lange tijd ambieerde hij enkel het vaderschap, maar sinds kort wil hij ook schrijver worden. “Dan ga ik voor Kiind schrijven, mama. Net als jij.” Verder heeft hij bedacht dat hij zijn hele leven bij ons blijft wonen, dus ook later met partner en kinderen, en dat we nooit doodgaan. Ik ga er vanuit dat hij op zijn veertigste net als ik terug kan kijken op een leven dat heel anders is gelopen dan hij gepland had. En misschien kan hij dan ook de radslag nog. Net als ik.

 

Blij met Kiind? Bestel het enige echte boektijdschrift Opvoeders en huttenbouwers nu! Perfect als cadeau of voor jezelf. Met het beste van vijf jaar Kiind en meer.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Plek voor vaders

Plek voor vaders

Luiers verschonen, de kinderwagen voortduwen of met de baby in een draagzak lopen, de moderne man draait er zijn hand natuurlijk allang niet meer voor om. Maar gek genoeg merken we nog niet zoveel van de nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze publieke...

Column: Lieverd, je bent vuurwerk!

Column: Lieverd, je bent vuurwerk!

‘En dan steekt die ene gummibeer zijn middelvinger op!’ Een uitbarsting van gegiechel overstemt het geronk van de vrachtwagen die we inhalen. ‘Ja! En dan gaat zij met de slagroom spuiten.’ Nog meer gegiechel. Ik werp een blik in de achteruitkijkspiegel en zie twee...

Column: Het sorry-kunstje

Column: Het sorry-kunstje

“Hee, laat je zusje maar even zelf spelen. Ik geloof niet dat ze nu geknuffeld wil worden.”“Maar ik doe echt voorzichtig, mama.”“Dat snap ik, schat. En ik vind het fijn dat je haar zo lief vindt. Maar kijk, ze duwt je handen weg, ik denk...

Het trucje van Dr. Hamilton werkt wel, maar helpt niet

Het trucje van Dr. Hamilton werkt wel, maar helpt niet

'Dr. Hamilton shows how to calm a crying baby. This technique has been utilized by Dr. Bob to quiet infants during office visits. Parents have learned it and have experienced great success at home. You can too.' Dr. Hamilton Demonstrates "The Hold" - How To Calm A...

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

Het sinterklaasfeest kun je al jaren geen onschuldig kinderfeest meer noemen. Aan de kinderen zal het niet liggen. Zij houden zonder vooroordeel van de Sint en alle Pieten. Zo, daar zijn we het over eens. Dan wordt het nu tijd om met nieuwe beelden te werken....

Column: Moeder van drie

Column: Moeder van drie

Ik ruim het speelgoed wat verspreid ligt door de speelkamer op en stop het terug in de bakken. Ik schuif het lege ledikantje aan de kant en zuig met de stofzuiger alle achtergelaten kruimels op. Het weekend loopt ten einde. Boven zit mijn driejarige met papa voor de...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0