Column: De radslag

door Anita Borst

Op de kleuterschool was ik geloof ik nog niet zo bezig met later als ik groot ben. Ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo heel veel meer van, behalve dat ik juf Juultje erg lief vond. Maar toen ik eenmaal had leren schrijven, was me al snel duidelijk dat ik schrijver moest worden. Zodra ik zakgeld kreeg, kocht ik niets dan boeken, schriften, pennen en zaklampen (om onder de dekens te kunnen lezen zonder mijn zusje wakker te maken). Ja, en af en toe een reep chocola. 

Ergens halverwege de middelbare school plande ik dat ik óók graag moeder wilde worden. En dan niet een gewone: een jónge moeder moest ik worden. Zo eentje als mijn eigen moeder, die op haar dertigste vier kinderen had en op haar vijfendertigste nog steeds de radslag kon. Toen ik op mijn zeventiende verkering kreeg, leek dit me alleszins haalbaar. Behalve dat ik geen kinderwens kreeg. En dan word je ook geen moeder. Met de relatie liep het ook niet goed af.

Inmiddels was ik nog steeds geen schrijver geworden. Ja, ik was begonnen aan een studie journalistiek, maar halverwege bedacht ik dat vrijwilligerswerk bij de daklozenopvang me beter paste. Reclasseringsambtenaar leek me op dat moment een mooie betaalde baan, maar daar moest ik een vreselijk dure studie voor volgde. Dus schreef ik me maar in voor een in-service opleiding verpleegkunde.

Met de man die ik op mijn 27e ontmoette, wilde ik wél kinderen. Het was toen eigenlijk al te laat om een jonge moeder te worden, maar nog niet te laat om een gewone moeder te worden. We wachtten heel verstandig nog even tot ik mijn diploma verpleegkunde had. En toen lukte het niet.


Ergens halverwege de middelbare school plande ik dat ik óók graag moeder wilde worden

Vijf jaar later – na een viertal behandelingen en een miskraam – werd ik eindelijk moeder. De verpleegkunde was ik op dat moment alweer zat, dus bedacht ik me dat ik dan toch maar schrijver moest worden. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel, maar het leven met een jonge baby bleek niet te combineren met mijn creatieve ambities. Ik heb stilte nodig om goede ideeën te laten groeien tot mooie zinnen. En een beetje tijd. Mijn zoon was stil noch geduldig. 

De pleegdochter die drie jaar later ons gezin compleet maakte, was er ook het type niet naar om zich zoetjes weg te laten leggen. Gelukkig kon ik voor Kiind columns schrijven. Dat ging nog wel in een dag. Maar solide achtergrondartikelen zaten er nog even niet in, laat staan boeken. 

Mijn zoon zit nu op de kleuterschool. Al vanaf zijn derde weet hij zeker dat hij later papa wil worden. Lange tijd ambieerde hij enkel het vaderschap, maar sinds kort wil hij ook schrijver worden. “Dan ga ik voor Kiind schrijven, mama. Net als jij.” Verder heeft hij bedacht dat hij zijn hele leven bij ons blijft wonen, dus ook later met partner en kinderen, en dat we nooit doodgaan. Ik ga er vanuit dat hij op zijn veertigste net als ik terug kan kijken op een leven dat heel anders is gelopen dan hij gepland had. En misschien kan hij dan ook de radslag nog. Net als ik.

 

Blij met Kiind? Bestel het enige echte boektijdschrift Opvoeders en huttenbouwers nu! Perfect als cadeau of voor jezelf. Met het beste van vijf jaar Kiind en meer.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Preview: Binnenspieken bij het grote gezin van Anne Cornut

Preview: Binnenspieken bij het grote gezin van Anne Cornut

Deze lente mogen we binnenspieken bij de Vlaamse Anne Cornut. Met haar man en vijf kinderen bewoont zij een herenhuis uit de jaren ’30 in Vilvoorde, tegen Brussel aan: smal, hoog, klassiek en met meerdere verdiepingen. Dankzij een verbouwing valt er nu veel licht...

Kinderboeken die je kind voorbereiden op een nieuwe baby

Kinderboeken die je kind voorbereiden op een nieuwe baby

Hoe bereid je oudere kinderen in je gezin voor op de komst van een nieuw broertje of zusje? Erover praten, delen wat je voelt ('hij schopt!') en antwoord geven op hun vragen helpt. Ze meenemen naar de verloskundige of gynaecoloog ('babydokter') ook, als dat kan. Het...

Column: Ik ben geen jongen

Column: Ik ben geen jongen

Roos fietst naast me. Met een verbeten gezicht trapt ze zich door de herfststorm heen. We zijn op weg naar huis na een lange schooldag. En aan haar gezicht zie ik dat haar meer bezighoudt dan windkracht 6. Haar tranen zijn er eerder dan de regendruppels. En als ik...

Column: Lachen over seks

Column: Lachen over seks

Als ik ‘s middag de tas van mijn negenjarige dochter uitpak, vind ik een brief van school waarop staat dat de kinderen binnenkort seksuele voorlichting krijgen. Ik verbaas mij een beetje over het feit dat er een brief gestuurd moet worden, maar dan bedenk ik me dat...

Column: Gedeeld geheim

Column: Gedeeld geheim

Terwijl ik dit schrijf zit ik tot over mijn oren in de geheimen. Ik ben namelijk ceremoniemeester voor de bruiloft van mijn zusje en daarmee ben je niet alleen de persoon die helpt bij de voorbereidingen maar ook de persoon die alles mag weten. Uiteraard overlappen...

Het stamgevoel terughalen: vind jouw stam

Het stamgevoel terughalen: vind jouw stam

We schrijven er vaker over: in onze moderne geëmancipeerde tijd ontbreekt het steeds meer aan stamgevoel. Eenmaal in het snelle leven van werk en gezin is het een hele kunst om alle ballen in de lucht te houden. Je hebt je vrienden eigenlijk harder nodig dan ooit,...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0