Wie gaan onze kinderen later worden? Wie zijn ze nu al? Er is zoveel meer dan jongen of meisje, hetero of niet. Hoe je je diep van binnen voelt, ontdek je alleen als je daarvoor de ruimte krijgt. Een ‘queer inclusieve’ opvoeding viert alle kleuren van de regenboog.
Queer inclusief opvoeden
Heb je dat opvoeden net een beetje door, komt er weer een element bij; queer inclusief opvoeden. Wat is dat nou weer? Hoe doe je dat en eerlijk gezegd, waarom is het zo belangrijk?
Voor je het weet komt je zoon naar je toe omdat hij ook glitter nagellak op wil, of verklaart je dochter dat ze voortaan een genderloze gremlin is. Allemaal hartstikke leuk, want hoera voor eigen ontwikkeling, maar ondertussen kan het wat oproepen.
Angst voor het oordeel van anderen bijvoorbeeld, of je eigen onzekerheid over hoe je hier het beste mee om kunt gaan.
Als ouders worden we uitgedaagd om onze kinderen op een snel veranderende maatschappij voor de bereiden. Er is steeds meer ruimte voor de geweldige variatie om ons heen, óók op het gebied van genderidentiteit. Queer zijn is zo’n variatie. Een queer persoon is niet cisgender en niet hetero maar valt ergens onder de regenbooggemeenschap. Queer is een term die vroeger negatief gebruikt werd en nu op een positieve manier teruggewonnen is.
Vrij en verbindend spelen
Met niets of duurzaam speelgoed
Heb je dat opvoeden net een beetje door, komt er weer een element bij: queer inclusief opvoeden
Cis norma wattes?
Er verandert veel en snel, maar nog steeds is de hele maatschappij ingericht op heteroseksuele mensen die zich thuis voelen bij de aan hen toegekende sekse bij hun geboorte. Cisnormativiteit noem je dat, de veronderstelling dat iedereen cisgender is en dat daar bepaald gedrag bij hoort. Roze voor meisjes en modder voor jongens, om het maar even kort door de bocht te stellen. Als je ‘queer inclusief’ opvoedt, ga je daar als ouder bewust én actief tegenin; je rammelt zo aan de rigide gendernormen die voor álle kinderen schadelijk zijn.
Jongetjes die geen roze mogen, het hoge percentage zelfmoord onder mannen, loonverschillen en vrouwen die met sleutels tussen hun vingers naar hun auto lopen, zijn maar een paar voorbeelden van nadelige gevolgen van die rare gendernormen. Het idee dat mannen zus zijn en vrouwen zo. Hoog tijd om dat patroon eens goed te doorbreken.
Hoe mooi zou het zijn als de volgende generatie zonder al die maffe ideeën opgroeit? Dat we kinderen opvoeden die zonder schaamte of weerstand zelf kunnen bepalen wat hun favoriete kleur is, waarmee ze spelen, wie ze de liefste van de klas vinden en wat ze later willen worden.
Verder lezen: 8 x seksuele diversiteit voor kinderen op je boekenplank
Tolerant zitten zijn
Oké, de theorie is duidelijk. Dan de praktijk. Die kan best lastig zijn. Stilletjes tolerant zitten zijn is niet genoeg. Een ‘voorlichtingsgesprek’, waarbij je je kind heel serieus neerzet voor een ernstig gesprek, maakt er wel iets heel zwaars van. Dat kan anders. Luchtiger, leuker, speels.
Dat kan bijvoorbeeld door het geven van voorbeelden. Er zijn prachtige inclusieve kinderboeken (als je die niet kan vinden is het soms zo simpel als een paar namen aanpassen in de boeken die je al hebt), je kan samen filmpjes kijken van mannen die make up doen en vrouwen die een huis bouwen of juist met je kinderen op bezoek gaan bij je queer vrienden. Je kan naar Pride festivals gaan in de zomer. Op de website staat vaak aangegeven welke onderdelen ook leuk zijn voor kinderen en iedereen is welkom.
Maar meer dan alles kan je zelf het voorbeeld zijn. Moeders kunnen ook verkleden als een prins en vaders als prinses. Knuffel je vrienden en laat papa ook eens wat nagellak dragen. (Begin met donkerpaars als je dat eng vindt. Dat voelt nog lekker stoer.)
Charles Dym, aka de dolste moeder, schreef deze blog, horend bij een vetmooi artikel van zijn hand voor Kiind editie Spelen. Lees dus verder in Kiind Magazine. Fotografie: Nina Olivari.
