Samen maffen (heus niet zo maf)

Waarom zou je je kinderen op een eigen kamertje laten slapen? Samen slapen is veel fijner, natuurlijker en gezonder. Ook voor baby’s trouwens. Of misschien wel voorál. Drees doet een pleidooi.

Grote kans dat jij als kind niet bij je ouders in bed mocht liggen. Tenzij je een niet-Westerse afkomst, of zeer vrijdenkende hippieouders had. Als je geluk had, mocht je hooguit op zondag bij ze kruipen, in dat hele grote bed, misschien wel met een voorleesboek of botervlinders met chocoladepasta. Dat waren dan toch wel heerlijke weekendochtenden, lekker lui en vooral lekker samen. Oh ja, en als je een nachtmerrie had, dan mocht je soms, bij wijze van uitzondering, even in de armen van je vader of moeder schuilen. Maar verder hielden ze de deur van de ouderslaapkamer gesloten, zoals alle verstandige mensen in die tijd. 

In het wiegje?

Een jaar of vijfentwintig later krijg je zelf een kindje. Grote kans dat je niet van plan bent je baby bij je in bed te nemen. Gewoon, omdat dat ‘niet normaal’ is. Het komt niet eens in je hoofd op. Je laat je baby veertig weken onder je huid groeien, tot de grote dag dat hij zich verplaatst van je buik naar je armen. En dan? En dan is daar het wiegje. Met hagelwitte lakentjes en verantwoord babymatrasje. Misschien wel het wiegje waar je zelf in geslapen hebt, waar jouw moeder, de kersverse oma, voor de gelegenheid een nieuw baldakijntje voor genaaid heeft. 

Fysiek gescheiden

Grote kans dat je het wel leuk, maar toch ook spannend, vindt om je baby erin te leggen. Of zelfs vreemd, pijnlijk, onnatuurlijk. Dat het je raakt. En dat is niet zo gek, want na die veertig weken is de afstand, al is het maar een paar meter, helemaal nieuw voor jullie allebei. Onwennig. De vraag is of je jezelf en je baby meteen wilt laten wennen (nog afgezien van de vraag of dat überhaupt mogelijk is) aan de afstand. Aan het fysiek gescheiden zijn van elkaar. Misschien niet. Waarschijnlijk niet. 

Marieke (moeder van twee zoons): ‘Bij ons ontstond samen slapen niet uit het nastreven van een ideaal, maar als een oplossing voor een baby die –heel logisch- het liefst tegen mij aan sliep.’

Samen slapen is instinctief een heel logische keuze

Rooming-in

Je kunt een baby niet verwennen, dat weten alle verstandige mensen uit deze tijd. Maar toch is het nog niet vanzelfsprekend om je baby bij je in bed te nemen. Het consultatiebureau adviseert om pasgeborenen de eerste maanden op dezelfde kamer te laten slapen (rooming-in), dat wel. Want je baby in de buurt, betekent dat je adequaat kunt reageren op zijn (honger)signalen. Lekker praktisch dus. Je baby in je bed laten slapen (bedding-in) biedt dat voordeel ook, en meer.

Francine (moeder van drie zoons): ‘De enige motivatie om met mijn baby te slapen, is gemak. Echt niet dat ik ’s nachts mijn bed uit ga voor de voeding.’

Zoals in de natuur

Samen slapen is instinctief een heel logische keuze. Je baby zou er zeker voor kiezen, die is bij de geboorte nog niet belast met culturele normen en waarden. Hij komt ter wereld met de behoefte om bij mama te zijn. Hij is afhankelijk van jou, omdat hij zichzelf nog niet kan voeden of verplaatsen. Hij kan nog niet eens meer dan dertig centimeter zien, en dat is geen toeval, want laat dat nou net de natuurlijke afstand van het gezicht van moeder tot ongeveer borsthoogte zijn. In de natuur (lees: bushbush) is mama de enige plek waar hij kan overleven. Daarom wordt hij natuurlijk ook geboren met huidhonger en zuigbehoefte. Handige tools om te meten of hij veilig is. ‘Voel ik de warmte van mama? Check. Heb ik haar tepel in mijn mond? Check.’ De tools van je kleine wondertje zijn weliswaar niet altijd geavanceerd genoeg om het verschil tussen een echte tepel en een nepperd (speen of pink) te onderscheiden, maar dat betekent nog niet dat we ze moeten misleiden.

Voltanken bij mama

Maar ook voor jou is het een goed idee om je baby bij je in bed te nemen. Omdat je wil weten dat het goed gaat met je kleintje. Hoe vaak heb je die eerste nachten niet de neiging om te luisteren of hij nog wel ademt? Maar ook omdat je niet je bed uit hoeft om te voeden. Sterker nog, je ontwikkelt samen een slaapritme waarbij je gelijktijdig dieper en lichter slaapt. Zo wordt nachtvoeding een eitje. En als je, een paar maanden later, bij daglicht werkt, kun je je kleintje in het donker alsnog voltanken met dat superwaardevolle huid-op-huidcontact en extra voedzame nachtvoeding.

Sharon (moeder van twee dochters): ‘Ik kan voldoen aan hun behoefte aan lichaamscontact; voetjes tegen mijn benen of een handje op mijn arm.’

Gezond

Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt onze intuïtie. Samen slapen blijkt gezond voor de ontwikkeling van het zenuwstelsel van je baby, de borstvoeding heeft meer kans van slagen, moeders geven vaak langer borstvoeding en gedragen zich zorgzamer. Op lange termijn zijn kinderen die bij hun ouders in bed slapen beter gehecht, hebben meer gevoel van eigenwaarde en zelfs minder gedragsproblemen.

Dankbaar

Lange termijn? Ja, lange termijn. De baby wordt een peuter, wordt een kleuter, enzovoorts. Dat gaat automatisch. En zo kan het dus dat je na een lange dag naast een grote zoon kruipt, die het zand nog tussen zijn tenen heeft. Dat je als een echte fee zijn eerste gewisselde melktandje onder zijn kussen vandaan vist en er een euro voor in de plaats legt. Dat je je oor op het kussen naast hem legt en nog even de dag aan je voorbij laat gaan. Jullie hoeven nu niet meer op te schieten voor school of werk. Er is geen geruzie met zijn kleine broer. Je kijkt naar de pure ziel die naast je ligt, precies zoals hij zes jaar geleden naast je lag. Er is niets dan acceptatie en onvoorwaardelijke liefde. Grote kans dat je je dankbaar voelt voor de acht extra uurtjes die je samen deelt. 

Sharon: ‘De oudste van vier vraagt soms half slapend: Mama, wil je me een beetje toedekken? Heerlijk.’

Dichtbij is veilig

Zoals bijna iedereen, zul je je waarschijnlijk afvragen of dat niet gevaarlijk is, dat samen slapen. Nee dus. Sterker nog: als je baby ziek wordt, ben jij er als eerste bij. Er is geen moeder die door het geluid van een hoestend, kermend of kotsend kind in haar eigen bed heen slaapt. En wat dacht je van slaapapneu of koortsstuipen? Maar ook eerste hulp bij nachtmerries is zo verleend. 

Marieke: ‘De jongste probeert er nu vier kiezen en twee hoektanden uit te persen. Natuurlijk wil hij non-stop drinken. Hem in een ander bedje leggen is geen optie.’

Lees ook: 5 keer veilig samen slapen volgens McKenna

Eigen plekje

Zie je nog meer beren op de weg? Iets met quality time met je lief, of met het idee dat kinderen voor eeuwig bij je blijven liggen? Eerst over die quality time: ja, je nachtelijke liefdesleven wordt anders. Maar vrijen kun je gelukkig overal. Wees creatief of gebruik het ‘logeerbed’. En vraag jezelf eens af hoe erg het is als je kinderen merken dat je intiem bent met elkaar. Ga voor deze en andere tips ook eens te rade bij Jeroen en Wendy van Liever de Liefde.

Paul, vader van twee jongens: ‘Het probleem was juist dat we niet samen sliepen. Althans, mijn vrouw en ik niet, haha. Ik was heel lang tegen de kinderen in bed, maar na vier jaar in en uit het bed, heb ik nu toch een groter bed gebouwd, waar we allemaal in passen.’

Dan over de stelling ‘je komt nooit meer van ze af’. Simpel: niet waar. Kinderen krijgen vanzelf de behoefte aan een eigen plekje. Wie wil er nou tot zijn achttiende bij mama in bed liggen? Sommige peuters willen ineens ‘zelf doen’ als het om slapen gaat; andere kinderen krijgen meer behoefte aan nachtelijke zelfstandigheid als ze hun tanden beginnen te wisselen. Niet in de laatste plaats omdat ze bij vriendjes zien dat er ook zoiets als een eigen kamer bestaat (vet!). Ook hier geldt: voel wat goed voelt voor jullie allebei (en de pot op met de rest). 

Jolijn (moeder van een peuter): ‘Ja hoor, ze heeft ‘gewoon’ een eigen bedje. Maar als ze daarin slaapt, doe ik geen oog dicht. Doodvermoeiend. Als ik weet dat ik de volgende dag uitgerust moet zijn, neem ik haar gewoon bij mij.’

Beeld: Nina Olivari