Column: Scheef beeld van de werkelijkheid

Terwijl ik dit schrijf heb ik de kleintjes te vroeg en te gehaast op bed gelegd, zit mijn haar in een slordige knot en heb ik wat vlekjes in mijn gezicht waar ik van af had moeten blijven. Ik heb een witte joggingbroek aan met een kippenjus-vlek en een pyjamatrui van mijn man, omdat ik die zo lekker vind zitten. Mijn huis is rommeliger dan het in tijden geweest is, want mijn uit de hand gelopen hobby lijkt steeds meer op een echte baan. Ik schrijf vaak over hoe mooi ons leven is, maar het is niet zo mooi momenteel.

Toch zet ik dat niet op Facebook en ook niet op Instagram. Daar deel ik de mooie plaatjes. Plaatjes waar de troep van af is geknipt. Waarop de kinderen knuffelen in plaats van ruziën. Ik plaats alleen selfies met iets van make-up op mijn toet en dan alleen nog maar op de dagen dat mijn ontembare haar wél zin heeft om leuk te doen.

Nu zijn er geluiden dat al die mooie plaatjes een beetje een scheef beeld van de werkelijkheid geven. Dat de waarheid geen recht wordt gedaan. Dat ouderschap afgebeeld wordt als een roze wolk en dat we daar eerlijker over moeten zijn. Dus worden er boeken geschreven over hoe verschrikkelijk het leven als moeder kan zijn, want dat zou een eerlijker beeld geven. Maar de scheidslijn tussen eerlijk of ontevreden zijn is dun.

Terwijl ik dit schrijf zit mijn zoon naast me aan de keukentafel te tekenen. Ik schrijf zoals ik alles doe: snel afgeleid, dus mijn blik dwaalt regelmatig af naar hem. Zijn witte blad verandert langzaam in een oerwoud vol apen. Zijn blik is prachtig geconcentreerd op zijn werkje en hij heeft niet in de gaten dat ik staar. Door hem vergeet ik mijn vieze joggingbroek, mijn ongepoetste huis en zelfs bijna om door te schrijven.

De scheidslijn tussen eerlijk of ontevreden zijn is dun

Als ik moest kiezen wat ik nú op dit moment het allerliefst met anderen zou delen, dan is het zijn koppie. Ik zou je graag dwars door dit scherm aan je arm naar binnen trekken en me even met je verkneukelen. ‘Leuk hè? Zo’n kind…’ ‘Ja leuk!’ En daarna zouden we even naar die van jou kijken, want die is vast ook prachtig. Dat zou ik nu het liefste doen en daarmee doe ik de waarheid meer dan recht aan, ook al hadden zoon en ik een half uur terug nog een ontploffing, omdat ik stom was en hij helemaal vond dat ik stom was.

Als je niet eerlijk kunt zijn over je leven, heb je misschien niet de juiste vrienden om je heen. Vrienden die ook wel eens onaantrekkelijk zitten te zijn en soms tegen hun kinderen uitvallen. Vrienden die jou niet veroordelen, wanneer je worstelt, omdat ze zelf ook af en toe worstelen. Of eigenlijk ook als ze zelf níet worstelen. Maar die hopelijk, ook in de moeilijke of drukke periodes, nog steeds verrast worden door dat, wat ze ooit met zo veel liefde op de wereld hebben gezet.

We zijn ondertussen een uur verder en ik schrijf weer. Onze zoon ligt nu ook in bed, ik heb nog even aan wat andere dingen gewerkt en mijn man komt thuis van zijn werk, met een cadeau. Ik pak het uit en het is een pyjama met mooie bloemen. Zodat ik van die van hem af blijf natuurlijk, maar ook, zodat ik eens een keer iets vrolijks heb om aan te trekken. Heel gezellig staan zijn gestreepte pyjama’s in ondefinieerbare grijs/blauw tinten me nu ook weer niet.

De kleintjes komen voor de vierde keer de trap af stormen, wéér uit hun bed en net op het moment dat ik een heleboel ongeduld en boosheid voel opborrelen, roepen ze enthousiast: ‘Oooohhh mama! Wat een móóie plamiya!’

Ik schiet in de lach vanwege hun verhaspeling en net zo snel als dat ik mijn ongeduld op voel komen, verdwijnt hij weer. Een scheef beeld van de werkelijkheid?

De scheidslijn tussen eerlijk of ontevreden zijn is dun, maar die tussen ergernis en koesteren ook. Had ik toch de kromme zinnen van de kleinsten nodig, om dat recht te zetten.

Tirza van Schie vormt een huishouden met haar man, vier kinderen en haar tien jaar oudere, maar verstandelijk eeuwig zevenjarige zus. Ze publiceert versjes en blogjes op lentezoet.nl en heeft nu ook haar echte versjesboek in de winkels/onze webwinkel liggen!