Column: Het sorry-kunstje

door Anita Borst

“Hee, laat je zusje maar even zelf spelen. Ik geloof niet dat ze nu geknuffeld wil worden.”

“Maar ik doe echt voorzichtig, mama.”

“Dat snap ik, schat. En ik vind het fijn dat je haar zo lief vindt. Maar kijk, ze duwt je handen weg, ik denk écht dat ze liever alleen speelt nu.”

“Maar ze is zo lief!”

“Stop eens met knuffelen. Ze raakt uit balans.”

“Wat is balans?”

BOEM!

“Wheeeeeeeeeee!”

“Het spijt me, mam!”

 

Kijk, dat hij zijn pleegzusje af en toe pijn doet, is onvermijdelijk. Hij houdt echt zielsveel van haar, en in zijn enthousiasme wil hij haar nog wel eens omver trekken. Geeft niet, zij doet hem soms ook pijn. Zo gaan de dingen nu eenmaal tussen broers en zussen. En ik snap heus ook wel dat hij soms zijn drinken van tafel stoot, dat hij per ongeluk in zijn broek plast, dat hij mijn boek kapot scheurt. Meestal ben ik daar redelijk nuchter onder. ’t Is een kleuter, weet je. Maar waar ik dus echt knettergek van word is dat nonchalante “Het spijt me” de hele tijd. 

 

Begrijp me niet verkeerd, ik bied zelf ook mijn excuses aan wanneer iets verkeerd loopt. Soms doe ik iemand pijn, soms ruim ik iets op waar iemand anders nog mee aan het spelen was, soms vergeet ik dat iemand echt heel graag op het groene knopje van de pinautomaat wilde drukken. Allemaal momenten waarop ik mijn kind meegeef dat ook ik wel eens fouten maak. Ook een moeder is niet onfeilbaar. 


Ik word knettergek van het nonchalante “Het spijt me”

Maar voor mij zijn excuses iets anders dan alleen maar sorry roepen. Als ik er eens naast blijk te zitten, dan geef ik dat het liefst eerlijk toe aan mijn kind. “Och jongen, ik was even vergeten dat jij zo graag op het groene knopje wilde drukken. Dat was niet zo handig van me hè?” Meestal kan ik dan wel op begrip rekenen, soms blijft hij nog even boos of verdrietig. Maar na een oprechte verontschuldiging weet mijn zoon in elk geval dat het geen opzet mijnerzijds was. 

 

Da’s toch net even anders dan een plichtmatige sorry. Als mijn kleuter zijn kleine zusje omver duwt dan heb ik liever dat hij ziet wat hij gedaan heeft dan dat hij er zo prachtig en ingestudeerd: “Het spijt me, mam!” uit gooit. Want dat laatste klinkt als een toverformule waarmee al het leed geleden is, vergeven en vergeten. Hij heeft het niet eens van mij geleerd, het komt van een tekenfilmpje. Het is een trucje, een kunstje, inhoudelijk stelt het niets voor. 

 

“Hee, kom eens bij me zitten.”

“Wat is er, mam?”

“Kijk eens naar je zusje. Is zij blij?”

“Nee, ze moet huilen.”

“En hoe komt dat, denk je?”

“Ze was omgevallen.”

“Omgevallen?”

“Ik had haar omgeknuffeld hè?”

“Ja. Was dat je bedoeling?”

“Nee. Het spijt me, liefje.”

Hij geeft haar een zacht kusje op haar blonde haartjes. Ze lacht hem door haar tranen heen stralend toe. Vergeven en vergeten. Niet door een magische toverspreuk, maar gewoon, omdat ze oprecht van elkaar houden.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Eerste Echte Kiindfestival op 13 september!

Eerste Echte Kiindfestival op 13 september!

We brengen Kiind in de praktijk! We zijn al vijf jaar bewust, eerlijk en inspirerend online en dat kan ook in het eggie. Samen met Panta Rhei en Theaterbureau Vanaf 2 organiseren we het Kiindfestival! Wat je kunt verwachten? Stel je voor: een groot veld, omgeven door...

Wees goed geïnformeerd over katoenen luiers

Bij katoenen luiers denken veel mensen nog aan stapels was en strijk, poepspoelen en lekkages. Gelukkig is dat verleden tijd; de moderne luier absorbeert super en is handig in het gebruik, bovendien is het uitspoelen van luiers niet meer nodig. Het is dan ook niet...

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis. Er is iets geks mee aan de hand: het vinden van een plekje om te kolven is een ware zoektocht, en toch kan  het uiteindelijk overal. De redactie heeft zelf allerlei kolfsessies meegemaakt, dus wij vroegen aan onze lezers: ‘Wat is de gekste plek...

EHBO-post bij ouderschap van Celia Ledoux

EHBO-post bij ouderschap van Celia Ledoux

Een baby brengt behalve snoezigheid, veel vragen en soms problemen in huis. Veel ouders trekken dan de kaart van de grote Trek-Je-Plan-show. In de praktijk komt dat in het beste geval neer op aanmodderen en het warm water heruitvinden. In een slechter geval op jezelf...

Column: Vier jaar worden

Column: Vier jaar worden

Eigenlijk werden we er met zijn geboorte al mee geconfronteerd. Ooit zou de dag aanbreken dat zoonlief vier jaar wordt. Vier jaar is een hele sprong. Het baby’tje van toen is een heus mini knulletje nu. Het voelt alsof hij nog maar net uit de luiers is en...

Een nachtoppas: onzin of best wel logisch?

Een nachtoppas: onzin of best wel logisch?

Jij wilde een baby, en dus zorg je er ook maar zelf voor? Het lijkt de huidige denkwijze te zijn. Je staat er hierdoor vaak alleen voor. Als ouder kan het leven nogal uitputtend zijn. Zeker met een baby ben je vaak al moe voordat de dag begint. Waar we vroeger in...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0