Column: Het sorry-kunstje

door Anita Borst

“Hee, laat je zusje maar even zelf spelen. Ik geloof niet dat ze nu geknuffeld wil worden.”

“Maar ik doe echt voorzichtig, mama.”

“Dat snap ik, schat. En ik vind het fijn dat je haar zo lief vindt. Maar kijk, ze duwt je handen weg, ik denk écht dat ze liever alleen speelt nu.”

“Maar ze is zo lief!”

“Stop eens met knuffelen. Ze raakt uit balans.”

“Wat is balans?”

BOEM!

“Wheeeeeeeeeee!”

“Het spijt me, mam!”

 

Kijk, dat hij zijn pleegzusje af en toe pijn doet, is onvermijdelijk. Hij houdt echt zielsveel van haar, en in zijn enthousiasme wil hij haar nog wel eens omver trekken. Geeft niet, zij doet hem soms ook pijn. Zo gaan de dingen nu eenmaal tussen broers en zussen. En ik snap heus ook wel dat hij soms zijn drinken van tafel stoot, dat hij per ongeluk in zijn broek plast, dat hij mijn boek kapot scheurt. Meestal ben ik daar redelijk nuchter onder. ’t Is een kleuter, weet je. Maar waar ik dus echt knettergek van word is dat nonchalante “Het spijt me” de hele tijd. 

 

Begrijp me niet verkeerd, ik bied zelf ook mijn excuses aan wanneer iets verkeerd loopt. Soms doe ik iemand pijn, soms ruim ik iets op waar iemand anders nog mee aan het spelen was, soms vergeet ik dat iemand echt heel graag op het groene knopje van de pinautomaat wilde drukken. Allemaal momenten waarop ik mijn kind meegeef dat ook ik wel eens fouten maak. Ook een moeder is niet onfeilbaar. 


Ik word knettergek van het nonchalante “Het spijt me”

Maar voor mij zijn excuses iets anders dan alleen maar sorry roepen. Als ik er eens naast blijk te zitten, dan geef ik dat het liefst eerlijk toe aan mijn kind. “Och jongen, ik was even vergeten dat jij zo graag op het groene knopje wilde drukken. Dat was niet zo handig van me hè?” Meestal kan ik dan wel op begrip rekenen, soms blijft hij nog even boos of verdrietig. Maar na een oprechte verontschuldiging weet mijn zoon in elk geval dat het geen opzet mijnerzijds was. 

 

Da’s toch net even anders dan een plichtmatige sorry. Als mijn kleuter zijn kleine zusje omver duwt dan heb ik liever dat hij ziet wat hij gedaan heeft dan dat hij er zo prachtig en ingestudeerd: “Het spijt me, mam!” uit gooit. Want dat laatste klinkt als een toverformule waarmee al het leed geleden is, vergeven en vergeten. Hij heeft het niet eens van mij geleerd, het komt van een tekenfilmpje. Het is een trucje, een kunstje, inhoudelijk stelt het niets voor. 

 

“Hee, kom eens bij me zitten.”

“Wat is er, mam?”

“Kijk eens naar je zusje. Is zij blij?”

“Nee, ze moet huilen.”

“En hoe komt dat, denk je?”

“Ze was omgevallen.”

“Omgevallen?”

“Ik had haar omgeknuffeld hè?”

“Ja. Was dat je bedoeling?”

“Nee. Het spijt me, liefje.”

Hij geeft haar een zacht kusje op haar blonde haartjes. Ze lacht hem door haar tranen heen stralend toe. Vergeven en vergeten. Niet door een magische toverspreuk, maar gewoon, omdat ze oprecht van elkaar houden.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Je werkdag zit erop. Tijd voor deel drie van de dag: het avondritueel. Vermoeide kinderen ophalen, eten koken terwijl je tussendoor stinkende poepluiers verschoont, en te midden van dat alles ook nog even probeert contact te hebben met je lief. Zit je eindelijk aan...

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Eigenlijk wist ik het al voordat ik de uitdaging aanging. Ik kan bijvoorbeeld ook niet diëten. Van diëten ga ik - heel tegenstrijdig - juist eten. Ik kan met alle gemak chocoladerepen maanden in de koelkast laten liggen, maar als ik besluit om voorlopig geen...

Een nachtoppas: onzin of best wel logisch?

Een nachtoppas: onzin of best wel logisch?

Jij wilde een baby, en dus zorg je er ook maar zelf voor? Het lijkt de huidige denkwijze te zijn. Je staat er hierdoor vaak alleen voor. Als ouder kan het leven nogal uitputtend zijn. Zeker met een baby ben je vaak al moe voordat de dag begint. Waar we...

Voordelen van de Rapley methode

Voordelen van de Rapley methode

Wanneer je het beste begint met bijvoeden en waarom vertelt Nienke je in haar artikel over bijvoeding. Is  jouw baby er al aan toe? Kijk naar deze vier signalen die je rond de zesde maand vaak ziet: Je baby kan zelf rechtop zitten en het hoofd goed rechtop houden (wat...

Column: Zwembadtranen

Column: Zwembadtranen

Ik wil iets schrijven, maar mijn hoofd is leeg. Of eigenlijk niet. Eigenlijk is mijn hoofd propvol, maar niet met wat ik wil. Ik zit bij de zwemles en kijk naar het betraande snoetje van mijn dochter. Laat ik maar niet opkijken. Laat ik maar naar het scherm kijken en...

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

De dagen worden korter en de wind neemt stevig toe. De herfst en winter schreeuwen om warme chocolademelk met een dekentje op de bank. Natuurlijk neem je je kinderen ook heus naar buiten. Soms. Maar als ze dan buiten zijn, maken ze dan eigenlijk nog wel genoeg...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0