Een miskraam. Je moet er niet aan denken. Als het je overkomt, heb je naast het verlies te maken met wat je aan de mensen om je heen vertelt. Dit zijn de tips van ouders die een miskraam meemaakten.
Wat wel helpt
Als je zelf een miskraam hebt helpt het om erover te praten. Jazeker, het is een lastig onderwerp, en vaak wil je liever niet bij het verdriet stilstaan. Maar het kan helend werken – niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. Vaak houden anderen hun miskraam voor zichzelf, en komen ze pas los als jij zo dapper bent over de jouwe te vertellen. Dan weet je dat je niet alleen bent met dit verdriet.
Steunende boeken over dit thema: Als je baby sterft, Als je een prille zwangerschap verliest, Altijd een kind tekort.
Michelle: ‘Ik heb twee miskramen gehad. De eerste keer hebben wij het vrij snel in onze directe kring verteld (vooral ik kon mijn mond niet houden). Helaas hebben we de zwangerschap met 24 weken moeten afbreken. Hierna een heel vroege miskraam (3 dagen na mijn test). Die 12-wekengrens, tja, bij ons is het zowel ervoor als daarna grandioos misgegaan, dus wat zegt die grens? Ook hebben wij heel veel gehad aan het praten erover toen het fout ging. Wij zijn er volledig open over geweest (met louter positieve reacties overigens) en hopelijk iets van het taboe doorbrekend. En dan hoor je opeens van anderen wat zij hebben meegemaakt. Miskramen komen zoveel voor, maar het wordt zo stil gehouden. Waarom? Geen idee. Praat erover, steun elkaar!’
Maaike schreef liedjes na haar miskramen.
Wieke: ‘Uiteindelijk heeft de 7de zwangerschap ons een fantastisch mooi kind gebracht. Bijna 2 jaar eerder hebben we helaas de eerste zwangerschap in week 13 af moeten breken van ons zoontje. Bij de bevalling van hem waren we toch echt vader en moeder geworden. Een heel bijzondere ervaring, waar geluk en verdriet hand in hand gingen. Gelukkig door onze vastberadenheid hebben we op onze eigen wijze afscheid kunnen nemen. Met deze zwangerschapsgeschiedenis loop ik niet te koop, maar als het ter sprake komt, dan vertel ik er wel over. En het gemis van al die lieve kindjes die er niet konden zijn blijft. Het is goed daar stil bij te blijven staan. Ik leef mee met alle vrouwen die een miskraam meemaken.’
Joyce: ‘Ik vertel altijd: ik heb gewoon 2 kindjes. Waarvan 1 een lief sterretje.’
Wat niet helpt
Je wil meeleven, maar hoe doe je dat?
Albertine: ‘Ik probeer juist altijd verder te vragen en te laten merken dat ik graag wil horen hoe iemand zich voelt, wat diegene ervaart, dat wat mij betreft het verdriet er mag zijn!’
Er zijn een paar ‘opbeurende’ opmerkingen die je beter thuis kunt laten.
Je hebt gelukkig al twee gezonde kinderen
Het kind dat er nooit zal komen mag gemist worden, ook al heb je al een compleet elftal op de wereld gezet.
Och ja, een mislukte poging, volgende keer beter
Je bent nog jong je kunt er nog genoeg krijgen
Een zwangerschap die afgebroken wordt, brengt verlies met zich mee, ook al heb je nog veel gezonde vruchtbare jaren voor je liggen.
Gelukkig was het nog maar heel kort, dan is het nog niet echt een kindje, ‘alleen maar’ een klompje cellen…’ of ‘Ja? Komt dat zo hard aan? Het is toch nog vroeg in de zwangerschap
Ook een vroege miskraam telt mee. Misschien zal het heviger aanvoelen als je later in je zwangerschap een miskraam krijgt en je het kindje al hebt voelen bewegen. Maar dat wil niet zeggen dat je er geen verdriet van mag hebben: je was zwanger en dan mag het toch weer niet zo zijn…’
Je kunt in elk geval zwanger worden
Ja, dat is heel fijn, maar als je geen gezond kindje tot ontwikkeling kan laten komen voelt het niet alsof je daar veel aan hebt.
Maar: wees ook niet te streng voor jezelf. Als iemand je vertelt over haar miskraam, doe je immers wat je kunt om de ander te steunen. soms zeg je misschien iets onhandigs, maar wat is het fijn dat je er bent!
Johanneke: ‘Iedereen die een opmerking maakt, bedoelt het goed. Ze weten ook gewoon niet beter.’
Net zwanger?
Het kan belangrijk zijn om over na te denken wat jij nodig hebt van je omgeving mocht je zwangerschap afgebroken worden. In Nederland is het gebruikelijk om pas bij de magische 12-wekengrens aan de buitenwereld te vertellen dat je zwanger bent. Heb je in een vroeg stadium een miskraam, dan is er vrijwel niemand die dat merkt, tenzij je het ze vertelt. Dat vraagt om de moed om twee grote nieuwtjes in een keer te vertellen: ‘ik was zwanger… en ik ben het niet meer’. Trek je je liever terug in verdrietige tijden, dan is het natuurlijk wel zo prettig wanneer er nog niemand op de hoogte is.
Wil jij rekenen op veel support om je heen, dan heb je misschien meer baat bij het zo vroeg mogelijk vertellen over je prille zwangerschap, zodat iedereen mee kan leven met het wel en wee van de baby, ook als het in een miskraam uitmondt.
Stephanie: ‘Wij hadden fijn verteld dat we zwanger waren op 8 weken. Twee dagen later was het hartje gestopt… Dat vond ik eigenlijk vreselijk, iedereen op de hoogte brengen dat het mis was.’
Lianne ‘Ik ben juist blij dat we vrienden en familie snel hebben vertelt dat ik zwanger was. Daardoor kon ik ook met iedereen delen dat ik een miskraam had gehad. Het was fijn om er over te praten. En het is verrassend om van best veel vrouwen te horen dat ze ooit ook eens een miskraam hebben gehad, maar daar maar weinig over praten.’
Verder lezen
3 redenen om wel over je miskraam te praten
Steunende boeken over dit thema: Als je baby sterft, Als je een prille zwangerschap verliest, Altijd een kind tekort.
